21 maja 2015
Martwa ziemia w reklamówce
Dom. Jak pudełko, którym ktoś potrząsnął. Wszystko co w środku,
rozsypało się. Trochę popiołu zostało tam, gdzie na zdjęciu
mam dziesięć lat i siedzę na zardzewiałym rowerku. Siostry
nie zdążyli sfotografować, chociaż byłam dla niej matką. Teraz
pracuję na życie innej kobiety. Miejsca między grobami przewiązane
sznurkiem, czekają na wskrzeszenie. Betoniarki cichną. Trzy, dwa,
jeden. Dziecko
w bezpiecznym foteliku macha nóżkami, a ja mogłabym
mówić i mówić, żeby nie przestawało czytać bajki o ciężkiej torbie,
której nikt nie pomaga nieść. Patrzy tylko na własne kolana, nurkuje
pięścią w ślinie. Świat istnieje — bez ludzi musiałby wyglądać okropnie.
(Jednak nie ma tyle czasu, by wszystko opłakać).
21 stycznia 2025
pianistaprohibicja - Bezka
21 stycznia 2025
TerraformowanieBelamonte/Senograsta
21 stycznia 2025
Oboksupełek.z.mgnień
20 stycznia 2025
Obszarpańcy losuMarek Jastrząb
20 stycznia 2025
Golden Age.Eva T.
20 stycznia 2025
20.01wiesiek
20 stycznia 2025
Pusty ogródprohibicja - Bezka
20 stycznia 2025
Melancholia z kolcem różywolnyduch
20 stycznia 2025
Miałam sen /fantastyka wwolnyduch
20 stycznia 2025
w przyziemnej warstwieajw