Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

sam53, 21 listopada 2025

sen po śnie

czasem śnisz się dwa razy

najpierw z poezją przy uchu
rozbierasz z bezpańskich myśli
sen spędzony z powiek
przykrywamy kołdrą

czasami księżyc zazdrośnie na nas patrzy
zawsze w pełni

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

absynt, 21 listopada 2025

Zabawa wciąż trawa, giną ludzie,
potwory połykają zasłużone śniadanie,
ich racje wymierzone w nas,
parcie na szkło.

Pomagamy, nie zabraniając,
nie podcinając skrzydeł uczestniczymy,
zezwalając.

Ktoś wielki, opasany patosem słów
poucza, jak mamy żyć, wychowywać dzieci,
przystać na zło, które ubrane w szaty nieba zlizuje niewinność,
zatyka czas.

Miałem pisać pięknie, przepraszać, że nie dostrzegam,
ślepo wierzyć i trwać. Na posterunku nie ma nikogo,
ogołocona granica zatapia się sama.

Prosiłem o chwilę uwagi,
wyczulenie na zwierzęcenie, na milion niedostrzegalnych wad,
na przyzwoitość. Nadaremnie wołamy.

Bo czego tak naprawdę pragniesz
szaraczku?

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

smokjerzy, 21 listopada 2025

latawiec

śniłem o dzieciństwie
uwolnionym
więc leciało nie wiadomo dokąd

próbowałem ściągnąć je
na ziemię
wtedy znikło

obudziłem się
z dłonią zaciśniętą na powietrzu
które wyło z bólu

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Belamonte/Senograsta, 21 listopada 2025

Lustrzani ludzie

Granice się zlewają
z pociągu dym staje się chmurą
wśród kominów wznosi się gmach ważący mniej niż zero
wśród wód jest przerwa na obiad
rekin żre a Anioł się modli w oku ślepca
przestrzeń ogromu bez miary jest w orzechu i lustrze
podróżują tam w nocy lustrzani ludzie
miejscem tym nasiąka ręcznik
wody wnikające i znikające w reakcjach dających mi życie
twarze się rozpuszczają
kolonie mrówek osiadają na meteorach
zgubił się ślad dziewczyny w bieli
nie znalazł akceptacji detektyw
zbrodnicza działalność nie zostanie wykryta
ryby będą nosić twarze ludzi
są nieprzebudzonymi ludźmi
którzy czekają w łonie i już się uśmiechają
już tam są lwy
wolny wodno-powietrzny szlak uczuć i kontrola biletów
ja się lęka tego że zgubię rozum
że brak dawcy uniemożliwi trwanie życia

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

sam53, 20 listopada 2025

dla Ciebie

smutek a może to tylko ból
z którym odlatujesz w ciemność
czasem w nocny sen na wygniecionej poduszce
niespokojny nierówny jak zaokienny wiatr

nie potrafię go zrozumieć ani zapisać
w tym śnie zostajesz na później
jak wspomnienie albo nieskończony wiersz
który smakuje codziennie gorzką zbożową kawą

zapomnianym przytuleniem
muśnięciem warg w pocałunku
dotykiem ciepłej dłoni
z wiarą w uśmiech w słowo w dwa słowa

jutro mam usg serca

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

violetta, 20 listopada 2025

Wymarzona

leżeć na bujnej trawie z opaską mleczy
robić pozy w falbankowej sukience
mieć poziomkowe usta i lśniącą cerę
uśmiechać się do śpiewów kwiatów

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Belamonte/Senograsta, 20 listopada 2025

Los odbić (przedostatni etap)

Jesteśmy czasem i ciałem i światłem.
Lustra zaprzeczają tym istotom.
Są bezcielesne, bezczasowe i zimne.
Odbicia z czasem stają się Nikim.
Wysychają na wiór, błyszczą, rozpadają się,
rozwiewa je wiatr.

Wtedy w powietrzu jest okres Helloween,
rewia resztek.
Narcyz w labiryntach uliczek szuka siebie
i ucieka przed sobą, robi zdjęcia,
przegląda się w lustrach,
szuka świętego spokoju,

wszędzie spotyka koty,
szuka zakopanego skarbu,
może dziecka którym był,
może kości, błagań, łez
i pieniędzy swoich ofiar.
Swoich bliskich i dalszych zmarłych.
Obawia się bycia rozpoznanym, bo źli
rozsiewają o nim podłe plotki.
Nosi czarne okulary.

Stał się odbiciem wśród odbić.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

sam53, 19 listopada 2025

nihil novi ale przyjemnie posłuchać

jest słowo i ty w słowie
jest noc i ciemność w mroku
są gwiazdy - nasze obie
i księżycowy spokój

poranek - sen przy tobie
pobudka w resztkach nocy
jest radość pośród objęć
kiedy otwierasz oczy

jest moment - o nim później
jest czas dla ciebie dla mnie
są usta pocałunek
przy którym nikt nie zaśnie

jest jeszcze przeznaczenie
dwa słowa ciągle w szepcie
i nasza złota jesień
jak dobrze że w niej jesteś

liczba komentarzy: 4 | punkty: 3 | szczegóły

Toya, 19 listopada 2025

PO NUMERACH (na podstawie obrazów Davida Olere)

nazwij ofiary i oprawców
wołaj te pierwsze
przywracając im znaczenie
imiona i nazwiska
spalone razem z ciałami
poczucie przynależności do świata

nie ogień jest winny
lecz ręka która go wznieciła
wysupłując z plątaniny ciał
ojców i matki
córki i synów
by przepuścić przez komin
ich marzenia o jutrze

wiedzieli tyle że ma przyjść
głodniejsze pewnie od wczoraj
bo sytość dawno już za nimi
i ciepło i dom i oni już nie wrócą

ci którzy wiedzą
i ci którzy mają to szczęście
łudzić się do końca
że nie rozniosą ich ptaki
ani prądy powietrza
tak że próżno będzie szukać
inaczej niż po numerach

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

Trepifajksel, 19 listopada 2025

Landszafcik z martwym kotem

Oto dokonał siódmego żywota
i słońce zachodzi mu w ślepiach
ulicą jak bramą w nowe światy
horyzontalnie
z przetrąconym grzbietem

zanim uprzątną samotworzy się
obraz martwa natura z listopadem w tle
możliwe że był poetą
w poprzednim wcieleniu

liczba komentarzy: 7 | punkty: 8 | szczegóły

10 - 30 - 100

Najnowsze prace:

poezja

sen po śnie

Marazm

latawiec

Lustrzani ludzie

dla Ciebie

Wymarzona

Los odbić (przedostatni etap)

nihil novi ale przyjemnie posłuchać

PO NUMERACH (na podstawie obrazów Davida Olere)

Landszafcik z martwym kotem

Ostatnie komentarze:

kontakt z redakcją