Najnowsze prace:

Poezja

	Arwena
	PROFIL O autorze Przyjaciele (3) Poezja (186) Proza (3) Fotografia (5) Pocztówka poetycka (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Arwena, 31 października 2011

cukierek albo

za moich czasów to się dynie jadło
do cholery
a teraz zobacz same pustogłowy
że niby takie oświecone
no ale ładne jakie zobacz janusz
u malinowskich przed domem
co tak siedzisz?
idź no otwórz ktoś puka!

jadźka to chyba do ciebie
kostucha

liczba komentarzy: 10 | punkty: 11 | szczegóły

Arwena, 31 października 2011

zawsze wybieraj mnie

zaglądasz przez ramię
czego się boisz?

zaplatam włosy z trawy
i kilka głupotek po drodze
stokrotki chabry rumianek

przypinam broszki
czerwone w trzy kropki
taki mały lifting emocjonalny

pięć motyli
w miejsce gdzie każda wariatka
powinna mieć skrzydła

sączę jagodową chmurę
nikt w mieście nie wie
ile zawdzięcza szalonej kobiecie

a tobie?
najpierw odebrać rozum
czy dać siebie

liczba komentarzy: 9 | punkty: 7 | szczegóły

Arwena, 30 października 2011

żołędzie i kamienie

czy zostaniesz przy mnie by szeptać
kiedy przyjdzie zima
i uśpi przystanki żeby było ciszej

a ciągle zimne ręce
będziesz ich dotykał?
w kieszeniach naparstki jesieni
wspomnienia

patrzysz z wyrzutem
a kim chciałabyś być po drugiej stronie?

chciałabym być blisko
nie musiałbyś oglądać się czy idę
nie wiem kim
może kamieniem który podniesiesz z drogi
jak urwany kawałek ziemi wyrzucisz w niebo
a bóg złapie i zasadzi obok ciebie

po drugiej stronie nie ma kamieni
więc skąd są te?

liczba komentarzy: 7 | punkty: 10 | szczegóły

Arwena, 29 października 2011

epizod

scena ożywiona oddechem martwych

ciii
to jest mój świat
uszczelniam go

chcecie to jakoś skomentować?

liczba komentarzy: 6 | punkty: 8 | szczegóły

Arwena, 28 października 2011

grób nd

wyrwane z kontekstu

bez sensu jest mówić o czymś, a nie wiedzieć gdzie to jest
Rafał Muszer

uniesienia farbują na czerwono
niekoniecznie wtedy chcemy zejść z krzyża
przybicie ma większy sens niż modlitwy na próżno

przemarzła ta ziemia w której jeszcze wczoraj
wygrzebałam miejsce na zabawki

poukładam kości najmniejsze
ubiorę w sznurek
za każdym razem pęka inaczej

zanim coś powiesz
dam ci powód do milczenia

liczba komentarzy: 11 | punkty: 7 | szczegóły

Arwena, 27 października 2011

kobieta po przejściach

niewybredna struchlała jak suszona śliwka
co za smak tylko nie rozpuszcza się w ustach

coraz częściej ubiera półgolfy
którymi szczelnie zasłania piersi
ma też zamiar spakować się
/nawet z kosza na brudną bieliznę/
uciec od bólu który właśnie w tej chwili
tworzy listę spieprzonych spraw

to tylko wiatr myśli
kiedy listopad głaszcze ją po głowie
rozbiega się na chwilę
mija półcieniem bez blasku i figury

wierzy we wszystko czego nie można więcej
i że jesteśmy tu na zawsze

liczba komentarzy: 9 | punkty: 7 | szczegóły

Arwena, 27 października 2011

wiersznie

tyle dni i nocy
wchodziłam na tę górę
a teraz widzę u szczytu
jak chowasz głowę

pozwolisz?
zniosę ci kilka kamieni
karbowanych zielonych
wszystko jedno
jak chcesz
zrobimy to po twojemu
chcesz?

nikomu nie powiem
że namówiłam cię
na miłość
ot zbudowaliśmy dom
z resztek góry
którą rozsypałam zbiegając z chmur

liczba komentarzy: 11 | punkty: 9 | szczegóły

Arwena, 26 października 2011

czas nie waży ale drogo kosztuje kogo stać ten wybiera samotność

każdy
ma w sobie pestkę jak owoc
ale owoc gnije przylatują ptaki dziobią
pestka zostaje
tą pestką jest to w co nigdy nie przestajemy wierzyć

ustami mierzą od pocałunku do wyjścia
zasypiają na kolanach
/z metką na plecach/
mogą się przecież nie spodobać

w niepewności idą po śladach
w razie gdyby ten kawałek życia
okazał się pomyłką

liczba komentarzy: 19 | punkty: 13 | szczegóły

Arwena, 23 października 2011

mole

uciekłam do miasta
szczególnie lubię spacery kiedy mało kogo obchodzi gdzie jestem
nabieram powietrza jak samotności oddycham głęboko kołysząc ramiona
czuję że idę kiedy wszystko inne czeka

weszłam do księgarni
nie lubię kawy zapach przypomina bezsenność z której nas leczę
pan z ćmą na ramieniu próbuje zaczerpnąć z dusznego powietrza
bladość skrzydeł trawi światło wyglądają na przejętych
wyprowadza ich noc

książkę wydaną w jednym egzemplarzu zabrał ze sobą
i nie dopił kawy
odstawiłam filiżankę na półkę

jeszcze ostygnie