Najnowsze prace:

Poezja

	Sztelak Marcin
	PROFIL O autorze Przyjaciele (16) Książki (1) Poezja (1438) Proza (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Sztelak Marcin, 17 marca 2016

Cterdzieści i cztery (w skali Beauforta)

Za drzwiami rozbitkowie falują
po klatce schodowej. Mocno
trzymam klamkę, bo łodzie ratunkowe
wypełnione po brzegi.

Ostatnie. Wypuszczam je jak wianki
przez niedomknięte okno, od podwórza.
Tam parkuje Titanic, ostatnie poprawki
kursu.

Trudno mieć pewność, że na pewno
zatopi górę lodową. Tymczasem wpław
docieram do wyspy, brnąc
przez podłogi i inne okoliczności przyrody.

W końcu wytęskniona bezludność, cisza
i pasztet. Z orzechów kokosowych.
Tylko na wszelki wypadek mam schowaną tratwę,
w smartfonie. Bez ładowarki.

Ale co ma wisieć, więc ostrzę brzytwę,
w jej blasku coraz lepiej widać ślady Piętaszka.
I samotność trzasła jak bańka mydlana.
Odchodzę, szybki krokiem po wodzie.

Dziwne, nawet nie zmoczyłem skarpet,
a gorączka wzrosła. Za drzwiami spokój,
utonęli w odmętach piwnicy. Pora kończyć
in flagranti z judaszem i ratować.

Ogórki i inne słoiki. Na ciężkie czasy. Idą
kolejne kreski.

liczba komentarzy: 4 | punkty: 3 | szczegóły

Sztelak Marcin, 22 lutego 2016

Przymuszenia

Popatrz, zbliżamy się do nieuniknionej
jesieni. A jeszcze wczoraj wiosna
obiecywała uniesienia.

Nawet nie zdążyliśmy zatęsknić,
w odwiecznym: a jednak się kręci.
Taki dysonans poznawczy
– rozumiemy, ale to o niczym nie świadczy.

Zresztą zaczynam przeczuwać zimę,
najokrutniejszą, bo jedyną.
Tę, po której nie nastąpi ciąg dalszy.

Więc tańczmy, w te najdoskonalsze
dni lata. Ostatnie.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 20 lutego 2016

Przesilenia

Na twoich ustach moja skrzętnie skrywana
nieobecność.
Wiem, najdłuższa noc doskonale
obędzie się bez ckliwych wierszy.

Wystarczy spać, najlepiej do najkrótszej,
pobudka prawdopodobnie nic nie zmieni.
Będziemy jedynie starsi, w naszej mikroskali.
I może w końcu wypowiemy

pożegnania.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 5 | szczegóły

Sztelak Marcin, 19 lutego 2016

Tanatoidy

Krążą pomiędzy światłościami
centrów handlowych, prawie utopieni
w blasku neonów.

Na bezdechu, aby tylko zdążyć
przed zamknięciem bramy
– raj obiecany.

I nieważne, że z najtańszego plastiku,
rzeczy zniewalają, ból posiadania
ponad wszystko.

Życie i śmierć, zużyte pytania
– jest tylko blichtr
i bezgłośne usta przylepione do szyb.

Zbawienie za kilkoma milimetrami
szkła, jednak nieprzekraczalna granica.
Piekło oczekiwań. Na cud,

przebudzenia.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 18 lutego 2016

Nekromancje

Za pochowanie trupa odpuszczają trzy grzechy.

Zasadziłem paznokcie, jednak z tych kości
nic nie wyrośnie.
Na ugorze.

Więc zapalam znicz,
za tych, którzy byli tu przede mną.
Próbując zebrać plon
nieurodzaju.

Wywiewa ze mnie słowa,
już niepotrzebne.
Niezasiane tańczą na wietrze,
opętanie brzmieniem.

Czas formowania gliny
przeminął. Za obraźliwe podobieństwa
zbyt wielu zapłaciło.
Najwyższą stawkę.

Bezimienni,
wciąż poszukują ścieżki.
Na wprost.

Bez ostatniej posługi, na amen,
zarosła.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 17 lutego 2016

Pakamery

Dzisiaj jestem w lirycznym nastroju,
tylko że sam ze sobą nie bywam
romantyczny. Mimo wszystko świece płoną,
ale nieforemne, ulane z ogarków.

Piekło jest tuż pode mną,
jednak nieciekawe, obskurne jak zapomniany
schowek na miotły.

Czarownic, którym nie chciało się porządnie
spłonąć, ani rozebrać przed sabatem.
Irytująca niedbałość o formę.

Zaciągam zasłony, cholerny księżyc wciąż kradnie
światło. Posiedzę po ciemku, wpatrzony w zgliszcza
kolacji.

I to by było na tyle w kwestii liryzmu.
Nudno w tym upadku.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 16 lutego 2016

Bełkot

Podobno mówisz do mnie,
a brak reakcji nie daje do myślenia.
Być może wierzysz w dary,
jednak nieprzekonany uśmiecham się kwaśno.

Jak ocet (z) siedmiu złodziei
– zresztą bez znaczenia, nie oddycham
zbyt głośno, aby nie zakłócać
elokwencji.

Szkoda, że skierowanej w złym kierunku,
nie słyszę, mając uszy szeroko zamknięte.

Czytam z ruchu warg,
ale sylabizuję i połykam końcówki.
Podobno milczę do ciebie.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 15 lutego 2016

Na skrót

Nie chciałem dać jedynie słów,
niedopowiedzianych.
Zaplątany pomiędzy znaczeniami
przez przypadek poszedłem w zupełnie
inną stronę.

Zresztą wolałaś tą bardziej nasłonecznioną,
dla mnie cień i chłód podwórek.
Tych, gdzie rodzą się niestworzone historie.

Dziś, ze swobodą, mówię: dobranoc,
wiedząc, że we śnie będę puentą.
A nie przypadkowo spotkanym zbiorem
zdań i westchnień.

Więc, tak naprawdę, wcale nie chcesz
znowu zasnąć.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Sztelak Marcin, 13 lutego 2016

Casus belli

Wojna trwa.

Tkwi w nas jak drzazga z krzyża
pod skórą nieco zdziwionego oprawcy.
Przecież robił to, co kazali,
bez osobistego zaangażowania.

Jednak historia, zimna suka dla przegranych,
ujęła to inaczej. Stąd rys okrucieństwa
i nieodzowne potępienie.

Zresztą rozkazy padały nieprzerwanie,
a wykonawców rozgrzeszano,
zależnie od aktualnego stanu rozgrywki.

Dzisiaj, otoczeni poprawnością, nie chcemy
słyszeć tętentu. Jednego z jeźdźców,
być może wszystkich.

Wojna trwa. Tymczasowo na zewnątrz.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Sztelak Marcin, 12 lutego 2016

Alzheimer

Ćwiczą to, co utracone, mimo wszystko
pamięć odchodzi.
I na nic wygodne wyjaśnienie wolnej woli,
postępujący zanik skazuje

na kręcenie się w kółko,
pomiędzy utraconymi znaczeniami.
Chwiejnie krocząc po jednostronnym moście
rzadko obracają głowy.

W końcu już nie chcemy spoglądać w te oczy,
coraz bardziej puste.
Wraz z przygasającą iskrą
stające się tylko lustrem.

Bez odbić.