Najnowsze prace:

Poezja

	Sztelak Marcin
	PROFIL O autorze Przyjaciele (16) Książki (1) Poezja (1438) Proza (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Sztelak Marcin, 7 lutego 2015

Paradoksy

Zawodowi cierpiętnicy wygrażają pięściami,
nie bardzo wiadomo – niebu, ptakom, czy może
z przyzwyczajenia.

Przechodzący obok dryfują w coraz rzadszym
powietrzu, bledsi niż zwykle, wgapieni
w asymetrię chodnika.

Nadciąga mrok deformując punkty
styczne miasta. Więcej i więcej zanikań
w cieniach, które wypełzły zza skrzypiących

bram pustostanów. Tam, gdzie mieszkają szaleńcy
w blasku świecy mamroczący zaklęcia
i wywołania.

Nieśpiesznie przybywa nowych mieszkańców,
jeszcze niezwymiarowanych.
Ale to kwestia czasu, skurczonego

do rozmiaru życia.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 6 lutego 2015

Krypto - grafia

Wykresy nieciągłości na zmurszałych
wspomnieniach, opustoszałe piedestały.
Ponadto inne omszenia czasem:
zamknięcia na amen i te anulowane
w ramach wybaczeń albo rozliczania
dziesięcin.

Oraz innych odmian przez przypadki,
a los przyjęty bez objaśnień,
ani nawet przypisów tłumacza.

Tylko zysk – strata, stała nierówność w rubrykach
wypełnionych maczkiem.
Drobnym jak piasek w przewróconej klepsydrze.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Sztelak Marcin, 5 lutego 2015

Włos w kawie

Za ścianą mieszkają poeci z ubiegłego
tysiąclecia. Szepczą wiersze zakłócając
poranne rytuały.

Więc dzień przysypia z dogasającym papierosem,
tylko wytarte elegie zakłócają cisze.
Nawet nie można otworzyć okien, na płotach
czają się wrony.

Żądne uniesień. Moja poduszka ze sztucznego
pierza oddycha spazmatycznie.
W lodówce schładzam pięści nabrzmiałe
od walenia. W piersi.

Podobno jędrne, ale pozostają tylko sny
z podtekstem. A sąsiedzi dochodzą
do puenty.

Pora wstawać, utopić smutki
w porcelicie. Sparzyć usta, przeklinając
wersy w nierównym rytmie.

Później już wszystko jedno,
skoro za ścianą nieśmiertelność.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Sztelak Marcin, 4 lutego 2015

(Nie)Wyznawcy

Opętani ideą (nie)śmiertelności
strugają krzyże z zapałek.
Później skaczą przez ognisko,
polakierowania maskująco.

Taniec przyzywający deszcz, upał
– do wyboru. Zapętlenia w modłach
zdzierają kolana; pierwsza krew,

uchodząca za dziewiczą. A na ołtarzach
zestaw próśb i (nie)odpuszczeń
winowajcom, dobroczyńcom – do wyboru.

Na pocieszenie sny, w nich bałwochwalcze
stosunki – seks rodem z pornografii.
I zadyszane przebudzenia w popiołach
(nie)spełnień.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 3 lutego 2015

Fantazmaty (bajeczka na noc)

Po niedozwolonej stronie drogi zwijają
cygara z liści. Anonimowych.
Późne godziny nocne szczerzą zęby
żebrząc o łyk chleba.

Ewentualnie rozmowę, niczym równy z równym.
Niestety przechodniów jak lekarstwa na katar.
Zarazki roznoszą Wilk z Czerwonym Kapturkiem
– spółka z mocno ograniczoną poczytalnością.

Czasami tylko przebiegnie wróżbita odarty
z ubrań, sama skóra i kości
– ślinka nie cieknie, nikt nie rozpala
w starym piecu. Diaboliczne.

A po stronie poprawnej nudno, zakaz picia
z butelki, zbyt głośnych wzdechnięć.
Więc przebiegamy przez jezdnię, potępieni
sygnalizacją.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Sztelak Marcin, 2 lutego 2015

Monosylabizm

Mówisz wielkimi literami,
na przykład: A,
pierwsze z brzegu.

Później mrzonki na deszczu,
budowle z błota.
I odbicia w kałużach.

Na szczęście w pobliskim raju,
za piecem, można osuszyć buty.
Albo wypić kieliszek.

Rozgrzewka jest cnotą. Oraz pozostałe
instynkty, szczególnie te z dnia
siódmego.

Więc pora zastanowić się na rozstajnych,
chociaż twierdzą, że piekło
odmarzło.

Teraz, dla odmiany, małą literą
kończysz alfabet.

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

Sztelak Marcin, 31 stycznia 2015

(S)poczywanie

Ostatni karawanseraj po tej stronie podróży.

Kurz, błoto, piasek na skórze
i buty pijące łapczywie,
przez dziury wielkości pięści.

Którą nie wolno wygrażać,
przynajmniej w towarzystwie
kobiet. O matczynych oczach.

W nich ból i przyszłość.
Może nawet lepsza niż należałoby
przewidywać.

Więc czas na pocałunek.
W te i inne wróżby
na wyciągniętej dłoni.

Ostatnia jałmużna po tej stronie mężczyzny.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 30 stycznia 2015

/Po/ranki

Wieczorami po parkach grasują
abstynenci. W szarych płaszczach
reglamentując słowo.

/ dobre, złe, obojętne/

Cudotwórcy zamykają przestrzeń
w bańkach mydlanych.
Te próbują uciec.

/ górą, dołem, gdziekolwiek/

Więc uczę się latać, przeskakując
ławki. Na nich sparowani
namiętnie szepczą.

/ prawdy, kłamstwa, miłości/

Tymczasem stary diabeł przydźwigał
szafę, tą, w której mógłbym zamieszkać.
Wśród ukrytych znaczeń.

/ mądry, głupi, nijaki/

***
Jeszcze noc powoli zachodzi, w ciemności.
czas ustalić kierunek upływu.

/ w lewo, prawo, do tyłu albo niebo, ziemię, pomiędzy/

liczba komentarzy: 1 | punkty: 5 | szczegóły

Sztelak Marcin, 29 stycznia 2015

Wyszalnie

Uczta – goście honorowi grzecznie
spluwają w talerze.
Pełne breji, dalej zwanej zupą
z soli i chleba.

Welcome, salve.
Nie spoglądaj za siebie, a jeśli już
to przez lewe ramię.

Wino leje się po stołach, na szczęście
obrusy ceratowe.
Można zebrać gąbką i wykręcić
– toast:

Za zdrowie młodej pary, jubilata,
solenizanta. Lub kogokolwiek,
komu jeszcze zależy.
Na samopoczuciu.

Niektórzy spiskują w kątach, za karę
nie będzie deseru.
Tylko sen na wycieraczce.

Którą ukradli wczoraj, w zeszłym tygodniu,
stuleciu. Czasu nie liczymy,
zegarek zajął komornik.

Dziękujemy, niech ci lekką będzie ruchomość.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Sztelak Marcin, 28 stycznia 2015

Spowiedź

Ludzie mnie strasznie wkurwiają
– wyznał, skruszony.
A kogo nie, synu?– padło retoryczne.
Później puk – puk i odszedł
w pokoju.

Nieco zdziwiony rozgrzeszeniem.

Nawet uśmiechnął się do sąsiadki,
dopiero w mieszkaniu:
stara, wredna raszpla.

Winę odpuścił zasypiając,
powszedni sechł na szafce.