Latest items:

Poetry

	Mirka Szychowiak
	PROFILE About me Friends (22) Forums (1) Poetry (104) Prose (10)

latest best rating most commented

Mirka Szychowiak, 10 september 2010

Klisza

Pali w gardle, jakby ktoś podłożył ogień;
niby bezwietrznie jest, a zaczynasz się pieklić.
Nie będzie spania, siedzenia, łażenia w kółko.

Z ciałem nic nie zrobisz, odkąd stało się ciałem
obcym: głos jeszcze należy do ciebie, ale wygasa.
Niepewność, jak kolorowa chustka, która w praniu
straciła barwy - przestała pasować do czegokolwiek.

Są odpowiedzi, ale nie ma pytań; i żadnych szans
na spięcie, żadnych. Straciłaś ważność, bo urwało
ci wtyczkę. Tylko zaliczyć korbę. Pii, pii, pacynko.

number of comments: 2 | detail

Mirka Szychowiak, 22 july 2010

Concerto d'hiver

Już nie dzikie koty, schodzą coraz niżej oswajać się

Słońce kaleczy zaśnieżone wzgórza, złazi
im skóra. Z rozmiękłych szczelin wyszła

do światła - zbiegnie kamiennym zboczem,
górskie rzeki uwolni, niech płyną

i będzie koncert spuszczony z łańcucha
- górne partie nie rozsadzą szczytów, a ty

z dala od krawędzi - zsuniesz się do niej
i będziesz jak prąd, jak ogień palący, może

nawet popłynie krew, kiedy jej dotkniesz.
Nie musisz kochać od razu, to się zdarza.

Tylko nic nie mów, tylko patrz, jak się toczy.

number of comments: 2 | detail

Mirka Szychowiak, 29 november 2010

Uchylnie

Rząd tymczasowy, jednoosobowy skład, ministerstwa
w garści. Idealnie. W poczekalni pusto, strach czekać.
Okopałam się poza strefą iks i patrzę. W oknie drgnęła
firanka – podglądasz swój naród, tych niewiernych.
Mnie jeszcze nie skreśliłeś, mam dodatkowe godziny,
by się określić – znaczy zmądrzeć.

Żaden sędzia nie uwierzy, że robisz to społecznie
i z obowiązku niszczysz wszystko, co dopiero
wzeszło. Nie przyjdę na rozprawę, nie złożę zeznań.
Dowody zabiorę, uchylę ci wyrok i zniknę.

number of comments: 1 | detail

Mirka Szychowiak, 7 june 2010

Szaberplac

Dwie nieruchomości wystawione
na sprzedaż, wolnostąjące, bez gruntu.

Zostały tylko usta, z których można
coś odczytać – reszta niczyja.
Na podłodze sterty rzeczy,
w nas kompletna poniewierka.

Pamięć bym oddała komuś,
kto zapomniał – za głos, który usłyszę.