Najnowsze prace:

Poezja

	Sztelak Marcin
	PROFIL O autorze Przyjaciele (16) Książki (1) Poezja (1438) Proza (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Sztelak Marcin, 28 lutego 2014

Intymne opwieści ludów pierwotnych

Artykulacja przez zaciśnięte gardło,
a i tak wszystko wiadomo:
ciągłość gatunku oraz ryty naskalne.

Następnie zwiększenie tempa, wsie,
miasta, sypialnie. Jawnogrzesznice we wszystkich
odcieniach makijażu i mężczyźni gaszący pragnienie.

Rewolucje, wyzwolenia, seksualność w publikacjach.
Na temat i ponad nim.
Niże, wyże demograficzne, ponadto inne
pułapki statystyki.

Jeszcze miłość, na szczęście
marginalnie.

liczba komentarzy: 3 | punkty: 3 | szczegóły

Sztelak Marcin, 27 lutego 2014

Żebranina

W tak zwanym raju
kieszenie pełne kamieni – bezgrzesznych.
Naga Ewa bezwstydnie wodzi na pokuszenie.

W zaroślach szeleści – węże albo Adam
zbiera jabłka.
Przejrzałe.

Później wieczór, kolacja.
Nikt nie wspomina o wypędzeniu.
Nudno, nawet ogryzki da się przełknąć,
bez problemu.

Glina schnie.
Żadnych planów na dzień następny.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 27 lutego 2014

Braki w symetrii

Pokłosia i klęski urodzaju na stycznej
widnokręgów.
Świat zamiera z wyciągnięta dłonią,
w proszalnym geście.

Nic sobie z tego nie robimy, upojeni
zachodzącym horyzontalnie.
Około poranka mamroczemy litanię
wszystkich błędów.

Rozgrzeszenia padają na łóżka, tuż obok
głów pełnych jutra.
I innych zapowiedzi – nierealizowanych.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 26 lutego 2014

Pierwociny. Kazania na dole

Pierwsze:
Nigdy nie czuj się bezpieczny, władza może
wychynąć z krzaków,
w których akurat planowałeś oddać
się medytacją.

Ponadto tyle pięknych ołtarzy
dla wiernych.

Drugie:
Redukcja słowa do gardłowego okrzyku,
manny i tak zabraknie.
Zasłużeni dzierżą palmę pierwszeństwa.

Czas porozumień pomiędzy podziałami
wnętrze – zewnętrze.
Bałwochwalcze ryty w jaskini.

Oraz reszta (przy) kazań.

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

Sztelak Marcin, 22 lutego 2014

Pory, cykle, wieńce

Płytko, ot tyle ile pod paznokciem.
Nierówno przyciętym, a nie żadne tam pedikiury.
Nogi śmierdzą, po całym dniu.
Ale o tym nie wspomina się głośno
albo nie należy.

Bo taki zachód słońca i księżyc, że ach i och
oraz inne zachwyty.
Być może nawet nie warto zapisywać słów.
Skoro tylko pies z kulawą nogą.
Wyje.

Któż inny chciałby czytać, tak czy inaczej wyniosą.
Do przodu. Dzień i noc, następstwa, z których nic
się nie wykluje.
Chyba że lato, jesień, zima.
Wiosna.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 5 | szczegóły

Sztelak Marcin, 21 lutego 2014

Filozofie na miarę. Paleta

W sprzyjających okolicznościach, gdybym zapuścił
wąsy, mógłbym udawać straż nocną.
Na razie spaceruję pod czujnym okiem funkcjonariuszy,
ukrytych w skrzynkach na listy.

Jak najbardziej czerwonych.

A dzielni taksówkarze czuwają, raz po raz łypiąc
na potencjalnych klientów. Tylko czasami się wymsknie:
łachmyta, woli pieszo. Na szczęście to sporadyczne
wpadki.

Taksówki, niestety, nie są jak najbardziej żółte.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Sztelak Marcin, 20 lutego 2014

Czas altruistów

Robin Hood i jego wesoła kompania;
złodzieje, mordercy, rzezimieszki.
Wciąż krążą pomiędzy listowiem,
mitologizują.

Tylko drzew ubywa – na papier.

Tymczasem, niekoniecznie z innej beczki,
druidzi w piwnicy plotą z wikliny.
Kosze na ryby i pozostałe rozmnożenia.
Pocałunek pod jemiołą.

Marion mocno się zestarzała.

Według kalendarza księżycowego;
zasiew i zbiór.
Liczby od zera do wszystkich zakończeń.

Proszę wstać – nauka idzie.
W Sherwood.

Ponadto pozostałe skarby znane ludzkości.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 10 lutego 2014

Ogarki

Szaleńcy pana Boga kłaniają się w pas,
chociaż pod progiem miska mleka i okruch chleba.
Na wszelki wypadek, czuj – duch.

A poezja umiera codziennie. Wersy zmielone
na wiatr. Nudny proch, z którego podobno jesteśmy.
Pył do przeczesywania palcami.

Apatia i sen. Wiecznotrwałe.

Oberwańcy w łachmanach i obowiązek jałmużny.
Byle dalej – śmierdzi. Oraz dyskretne splunięcie
przez lewe ramię.
Na wypadek – wszelki.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 31 stycznia 2014

Roszady

Złamany kwiat zakwitł. Wbrew wszystkiemu.

Umarli namawiają do gry w szachy.
Mat – wykrzykuję przez sen, nie licząc oczywiście
zremisowanych partii.

Brak rozstrzygnięć po obu stronach powiek.
Ponadto łóżko niewygodne.
Można by sobie wyszyć na poduszce:
jak sobie pościelisz.

Tylko brak umiejętności, nici i igieł,
tymczasem na szachownicy utrata hetmana,
bezpośrednie zagrożenie królowi.

Zakwitł złamany kwiat. Wszystkiemu wbrew.
I tak dalej – ciągłe przestawianie figur.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Sztelak Marcin, 30 stycznia 2014

Chipsy o smaku dziewicy orleańskiej

Tak się dzieje kiedy trzeba pisać,
a nie ma o czym, jak, gdzie.
Wystarczy cokolwiek – imperatyw.
W skali jeden do dziesięć.

Oficjalne kładzie się bruzdą na czole,
w poprzek życiorysu.
Po łacinie brzmi dumniej.

Karty mówią: jesteś głupi – nieodrodne dziecko
swoich rodziców. Gdzieś tam czerwienieją
zachody. I wschody, jeśli już o tym wspomnieć.

Budzę się, to powinno wystarczyć,
jestem zdolny do życia.
Otwierając słownik, sposobem chybił - trafił,
zawsze odnajduję hasło „maligna”.

I jak tu nie wierzyć w przeznaczenia.
Albo inne strachy na lachy.

Kant ma ubaw w siódmym niebie dla byłych
skurwysynów.
(Takie jest oficjalne stanowisko czynników,
trzymających za pysk całą resztę.)