6 września 2016
Utopia
Schodzimy głębiej, wprost w rozwarte ramiona
ziemi. Tu odnajdziemy wszystkie zagubione
imiona, zwietrzałe zapachy. Latawce,
które uciekły poza niebiosa.
Tradycyjnie obojętne, dziurawione wyciągniętymi
wieżami świątyń. Napęczniałych od modlitw,
próśb, złorzeczeń.
Lecz to zanikające echo, bo dzieli nas kilka kroków
od powrotu do najprostszego ze światów.
Znowu będziemy dziećmi, ufnie tuląc
pluszowe misie z poobrywanymi uszami.
W mroku przodkowie szczerzą pożółkłe zęby
w zapraszających uśmiechach. Mijamy bramę, szkielety
grzechoczą. Na powitanie.
26 stycznia 2025
26.01wiesiek
26 stycznia 2025
Powrót z rejsuMisiek
26 stycznia 2025
Wiosenną porąPrzędąc słowem
26 stycznia 2025
OwcaPrzędąc słowem
26 stycznia 2025
the presjaajw
26 stycznia 2025
Ile w tobie mieszkawolnyduch
26 stycznia 2025
Resztki dla dzwońcaJaga
26 stycznia 2025
Fatamorganawolnyduch
26 stycznia 2025
rzeźbierze mrokuBezka
26 stycznia 2025
nienawidzę miłościBezka