Najnowsze prace:

Poezja

	Sztelak Marcin
	PROFIL O autorze Przyjaciele (16) Książki (1) Poezja (1440) Proza (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Sztelak Marcin, 4 czerwca 2014

Gruchanie

Człowiek złożony z tranzystorów, półprzewodnikowy
zachodzi w głowę nad sensem istnienia.
Baterie krzemowo - litowe puchną, przeciążenie
zwala z nóg.

Wprost na ławkę. Nienakarmione na czas gołębie
łypią spode łbów, obrażone ostatecznie odchodzą,
majestatycznie nikną u zbiegu alejek.

Brzęczy – prąd w obwodach coraz większy,
choć paradoksalnie na wyczerpaniu. Człowiek zamiera,
a był tuż - tuż.

Gołębie wracają, ukontentowane rozdziobują plastik.
Bo to lepsze niż nic.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 3 czerwca 2014

Kciuk w kałuży

Cóż znaczą deszcze, słońca, skoro dziury
w podstawie. Fundamencie.

Kropki nie mają sensu gdy słychać tylko
szumy i trzaski.

Na klatce, w głowie pełno
nieszczelności.

Napiłbym się wódki albo wyjechał
w daleką podróż, tymczasem siedzę
na krześle, płaski
jak telewizor.

Wykres złudzeń i zwątpień,
ewentualnie człowiek.

Przeciwstawny, myślący.

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

Sztelak Marcin, 2 czerwca 2014

Błędy wertykalne

Uniwersalizmy i symbole wiodą na pokuszenie,
krętą ścieżką artykulacji głosek.
Taką jak wszelkie mistyfikacje literatury.
Poczynając, przykładowo, od Homera.

Fizjonomiści przyłapani na gorącym,
w suchym stylu opowiadają bajki:
Czerwony Kapturek biegnie przez las,
Wilk dyszy – pożądanie oraz inne znaki
na niebie i ziemi.

Później grzechy główne, czyny przeciwko,
jak zwykle jesteśmy pod kreską.
Uwikłani pomiędzy metrykami uprawiamy
sztukę obierania jajek – od początku.

A bajki wcale nie muszą mieć szczęśliwego zakończenia.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 31 maja 2014

Wieszczenie z przepływów

Gry i zabawy skazanych z mocy prawa
na wiek średni, wieczne zdziwienie
upływem kolejnych jesieni.

Szyby marzną, pomięta noc drży,
głośnym śmiechem próbujemy zbyć czas.
Zakonnice maszerują perspektywą ulicy.

Roztkliwieni zbieramy żołędzie, kasztany,
liście. Do wiader przeżartych rdzą.
W przedświcie cieknie u podstaw,
papier - mache na deszczu.

Karciane wróżby każą iść spać,
próbujemy krzyczeć: jeszcze,
ale słowa więdną w puchowej pościeli.

Więc śnimy niedokończeni. Z nami świat.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Sztelak Marcin, 30 maja 2014

Plewy

Opowieść zaczyna się nocą,
dalej schematycznie
– utarte nieoznaczoności języka.

Otwarta kwestia doboru znaków
przystankowych. Na przykład:
Stop. Wysokie napięcie.

W zakończeniu dzień w pełni,
około południa, nuda, wiatr przewraca kartki
pamiętnika. Z całą precyzją liczb.

Puenta, epilog, kropka.
Później już nic.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 29 maja 2014

Kosmosy

Pomiędzy nami słowo – bezdomne,
wgniecione w tłustą plamę na obrusie.
Czytasz o spełnieniach, ja dłubię palcem
w czarnej dziurze.

I posiedzimy tak do końca świata,
później spacer po wydeptanych drogach
mlecznych. Bez trzymania się za ręce
na przeciwległych krańcach galaktyki.

Przed wyjściem w przestrzeń powiesz:
Kropla wieczności waży więcej
niż całe morze czasu.
Lecz to nieważne, wszystko przesłoni
kurtyna pyłu z dawno umarłych planet.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Sztelak Marcin, 29 maja 2014

Kosmosy

Pomiędzy nami słowo – bezdomne,
wgniecione w tłustą plamę na obrusie.
Czytasz o spełnieniach, ja dłubię palcem
w czarnej dziurze.

I posiedzimy tak do końca świata,
później spacer po wydeptanych drogach
mlecznych. Bez trzymania się za ręce
na przeciwległych krańcach galaktyki.

Przed wyjściem w przestrzeń powiesz:
Kropla wieczności waży więcej
niż całe morze czasu.
Lecz to nieważne, wszystko przesłoni
kurtyna pyłu z dawno umarłych planet.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 28 maja 2014

Dystanse

Azyle, gdzie zwinięty w supeł przeczesuję
życie. Od podszewki.
Całe wszechświaty wciskam w pustą puszkę
– zbiór surowców wtórnych.

Baloniki snów pękają z trzaskiem,
piekło wlewa się w źrenice.
Rozszerzonych nie można zamknąć,
chyba że palcem.

Czekam na twoje usta – bezzasadnie,
w wannie zatapiam uniesienia i porywy.
Milczę całymi zdaniami, cisza brzęczy w szkle.
Zrywam cienką warstwę politur ze skóry,

niech płowieje. Czas leczy wszelkie rany,
szkoda, że przy tym pacjent schodzi
śmiertelnie.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 17 maja 2014

Blichtr

W przyrodzie nic nie ginie, najwyżej zmienia stan
skupienia. Ewentualnie posiadania.
Pomijając epizody dobrze wiemy
co, gdzie, jak i kiedy.

Na chwałę rodzaju wciąż szukamy punktu
podparcia. Wszystkie bryły są do ruszenia
– pewnie nieuzasadniony optymizm,
jednak potrzeba matką wynalazków. Zabójczych.

A w tle walka o przetrwanie gatunku,
pokątnie zwana dziecioróbstwem.
Na pohybel przepowiednią bliskiego końca,
jeśli nawet to z całą celebrą.

Fajerwerki jakich świat
już nie zobaczy.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

Sztelak Marcin, 16 maja 2014

Skończoności. Kazania na górze

Piąte:

Wszystkie rzeczy, które wasze są
przejmujemy na własność.
I niech się wam nie śni słowo,
pierwsze czy ostatnie.

Na początku był chaos, życie
jest wtórnością.

Szóste:

Wszystkie bramy i wyobrażenia zatrzaśnięte.
Jak wieko.

Amen.

Oraz reszta i tak dalej.