11 czerwca 2014
Automatyzm
Głosy na klatce, ludzie darzący miłością
przedmioty maszerują. Równym krokiem.
Poparowani według schematu: zysk – zakup.
U mnie posucha.
I coraz szersza szpara pod drzwiami, na nic zatykanie
uszu. Wiatr hula w stertach epistolografii. Mniej więcej
sprzed lat piętnastu, wnioskując z pożółkłych
adresów.
Zasypiam wsłuchany w szmer korytarza, budzą mnie natrętne
telefony z zaświatów. Pełny zestaw głupich pytań.
Nie odpowiadam, wolę pisać
o żywych.
A choćby nawet na wpół, jednak na śniadanie pustka
w głowie, daleka droga do obiadu, nie mówiąc
o nocnych łazęgach.
Zresztą te ostatnie skończą się sekcją, bo w zimnym świetle
widać dosadniej tą garstkę molekuł
– uzasadnienie i puentę.
7 października 2024
sen proroczyBelamonte/Senograsta
6 października 2024
szukaj mnieYaro
6 października 2024
Zakochamvioletta
6 października 2024
0610wiesiek
6 października 2024
Kanwa i wątekBelamonte/Senograsta
5 października 2024
0510wiesiek
5 października 2024
Cichym szeptem po kolacji...Marek Gajowniczek
5 października 2024
Wielkość nie jest kwestiąEva T.
5 października 2024
OdpowiedźBelamonte/Senograsta
4 października 2024
mężczyzna idzie do domuEva T.