Najnowsze prace:

Poezja

	Sztelak Marcin
	PROFIL O autorze Przyjaciele (16) Książki (1) Poezja (1438) Proza (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Sztelak Marcin, 9 października 2013

Demencja poetika

Martwy poeta jest cenniejszy, szczególnie
na wagę.
Trochę drzew szkoda, ale
– zawsze na końcu zdania.

Choroby umysłowe przedświtu, czart w butelce
atramentu, którego nikt już nie używa.
Bezsensowne jednorożce na rozstajnych
drogach; do kuchni, ubikacji, łóżka.

I czwarta nie nazwana,
bo nazwy lepiej nie wspominać. Na manowce
i kręte ścieżki.
Jeszcze opatrzność w filiżance kawy
oraz zgasły papieros.

Piszmy, nikt nie woła.
Szczególnie w rozkopaną pościel.
Zimna metafora i sine usta,
kopniak na drogę.

Na pożegnanie
została tylko sezonowa wyprzedaż,
ostatnia okazja po tej stronie puenty:

martwy poeta za dwa złote od kilogram
dzieł zebranych. Ważone bez szuflady
i numerów strony.

Kup pan, choćby cegłę.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Sztelak Marcin, 8 października 2013

Ostatni wiersz

Powinien być piękny, genialny. Tymczasem w głowie
tylko niedrukowalne.
Zestawy znaków ułożone w zgrabne ciągi.
Nic nie znaczące.

I książki ledwie muśnięte.
Jedna z wielu rzeczy nieodżałowania
godnych, jednak
koniec.

I odpowiednia dawka ironii.

Z cyklu: Formuły zakończeń

liczba komentarzy: 7 | punkty: 3 | szczegóły

Sztelak Marcin, 7 października 2013

Kreacja. Pokój bez klamek

Ab ovo.
Od początku, poprzez skorupę. Kości rzucone
na wiatr.
Ziemia, która boli zaprzepaszczeniem.
Nadrealny sen.

Śniłem rzeczy straszne, odarte z makijaży.
Połączony z początkiem i końcem;
zaprzepaszczony i nieludzki.

Mogłem stwarzać, nawet przez spętane palce.
Za plecami kaftana.
Byłem więcej, a zarazem
nie istniałem.

Słowa swobodnie układały się w całość.
Pierwotną, ponad jakimkolwiek językiem.

Mógłbym wynaleźć ogień, albo postawę
wyprostowaną. Cokolwiek, tak samo,
lub zupełnie inaczej.

Ab ovo.
Od końca, ponad układem białek.
Jednak pozostaje ziemia, która boli niewiadomą.
Zaranie i kres.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 3 października 2013

Wykres stabilizacji

Wyplenienie bałwochwalstwa – każą i karzą,
słownie, uczynkiem;
bez zaniedbania.

Lepiej być nie może, studnie nie wyschły,
w kościołach modlitwy załamują cienie
na zmarzniętych nawach.

Celibat święci triumfy wśród bezrobotnych
z trzydniowy zarostem, i nieprzezwyciężalnym
strzykaniem kolan.

Przewieszeni przez bariery parapetów
ostentacyjnie plują, pewnie to kiepski
tytoń, płukany bez należytej staranności.

Sumienie – nieciekawy pomysł moralisty,
motto każdej bramy.
I programów publicystycznych, oglądanych
w tajemnicy. Misteria o trzeciej nad ranem.

Przykazania pomiędzy jutrznią a kompletą,
choćbyśmy nawet takich nazw nie znali.

Ciągnie procesja tych od małej wiary
i przydomowych ołtarzy. Dzwony
oznajmiają porę zamknięcia jedynego
w okolicy straganu z rozgrzeszeniami.

I odpuści im nasze winy, powszedniejsze
od chleba. My nie odpuszczamy.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 2 października 2013

Diabeł w wannie

Rozmowy kontrolowane przez siłę wyższą,
aliteracja,
lub pean ku czci. Giętkiego języka.

Lęk pierwotny, którego nie nazwiesz.
W ciemności albo po drugiej stronie łóżka.
Śpij jak dziecko przekarmione mlekiem matki
– nie ma tego złego, co by nie wyszło.

Adorując można sobie zetrzeć kolana na proch,
mówią o tym przy otwartych grobach.
Na szczęście mamy wrodzone nawyki
– takie jak płacz w odpowiednich momentach.
Albo chowanie trupa w szafie, tuż obok potworów
z dzieciństwa.

Patrz, zmył z siebie cały brud tego świata,
najlepszym mydłem.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 1 października 2013

Sześć wcieleń Alfreda N.

W pierwszym uderz w stół, a rzeczywistość się odezwie.
Paralelna – chociaż to taka trudna nazwa.
I słownikowe konotacje.

Drugie nie ma znaczenia, szczególnie w kontekście
plam na słońcu.

Trzecie banalne, szkoda słowa.

W czwartym:
Strach przed królową śniegu drogi Kaju
jest zupełnie irracjonalny.
Przecież nie ma wiecznej miłości.
Chociaż wiele tygodni bez światła, z prawie pustym
żołądkiem też może uchodzić za motyle w brzuchu.

Piąte to cholernie długi moment tuż przed śmiercią.
W którym należy zmieścić całe życie i garść wytycznych
dla potomków. Jeszcze zgrabne epitafium,
łatwe do wyrycia, krótkie, lecz pojemne.

Wreszcie w szóstym tylko jedna prośba, na szczęście
z testamentowym zapisem:
Królestwo za laskę
dynamitu.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 28 września 2013

Untermensch. Historia niespisana

Syndrom Sztokholmski,
oczy wbite w podłogę. Pod poziom kośćca.
Antropologia warstwowa, czyste szaleństwo
na wagę.

Kruszcu z drugiej ręki, czyli second handu.
Wiek utraconej niewinności
definitywnie zakończony.

Nadczłowiek odmaszerował, bomby
podkładają na marginesie
wiary w lepsze.

Lub cokolwiek innego.
Zasypiam w metrze, które mnie wiezie
do getta.
Dla rozumnych, bez klatki słów,
z nadmiarem dźwięku.

Napisałem wiersz, albo coś koło tego.

– chciałbym powiedzieć mijanej żebraczce,
albo menelom w bramie, jednak spać
się chce. Strasznie.
Więc kilka groszy reszką na dół.

I wystarczy.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Sztelak Marcin, 27 września 2013

Na dworcu w

Wymieniłbym świat na bilet do,
bo zza brudnych szyb
poczekalni jest tak nieznośnie
kolorowy.

Kiedyś miałem marzenie
za dziewięćdziesiąt osiem groszy.
Teraz zamknięta kasa biletowa i pajęczyny
na czapce zawiadowcy wieszczą upadek.

Z peronu trzeciego. Na tor niewiadomy.

Byłem tu wczoraj, może dziś,
bez znaczenia – skoro
na ławce obok
ten sam staruszek.

Śmierdzi niepłukanym
tytoniem:
Przed wojną panie
było dokładnie tak samo.

Więc czekam na,
spluwając przed siebie.

Ze stacji A do stacji B nie odjedzie pociąg,
podróżnych prosimy o zajmowanie miejsc
i odsunięcie się od okien.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Sztelak Marcin, 19 września 2013

Pan B. zgubił stoper

Dowód A:

Miesiąc luty jest zbyt krótki.

I trzynastego w piątek zawsze mam szczęście,
znajduję zepsute radia i diademy.
Z mosiądzu i szkła.

Dowód B:

Leżący, wdeptywany w ziemię, podobno matkę.

Ocieplenie, nadszedł wyżowy front.
Narodowo – nacjonalistyczny.

Dowód C:

Niepodważalny;

narodziny – pogrzeby, pomiędzy upływ nazywany
życiem.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Sztelak Marcin, 17 września 2013

Nieśmiertelny John Rambo nie żyje

Na starość był zajęty podlewaniem
sztucznych kwiatów, z polichlorku winylu.
Znał na pamięć wykres temperatur
w których zakwitały.

Co rano, po śniadaniu obowiązkowy pomiar
ciśnienia. Jak przykazał lekarz.
Z południowej drzemki wyrywały go dzieci
grające w piłkę pod oknem.

Sarkał, przy okazji także na psy srające na trawnik.
Wieczorem, oglądając telewizję, całym sercem
popierał stabilizację i rozliczne wojny
o pokój.

Zmarł bohater.
Dawny idol młodzieży dogorywającego bloku
państw socjalistycznych.
To był zawał. Na skutek dziedzicznej rany
osierdzia. Przebitego bagnetem, tuż po narodzinach.