19 lutego 2015
Panoptikon
Trzęsienia ziemi w mikroskali, przykładowo
pod łóżkiem, które stoi, a stać nie powinno
zważywszy na rozpad. Światła.
Powtarza – jakoś to będzie. Z zaparciem dziecka.
Nawet, gdy wieje chłodem z coraz szerszych
szpar tego, co miało być domem on uszczelnia.
Stertą nigdy nienapisanych wierszy.
Przeciekają.
Ona odpowiada – miłość to poezja, ale…
(w domyśle) – jest jeszcze życie, mój chłopcze.
12 lutego 2025
Yaro
12 lutego 2025
marka
12 lutego 2025
marka
12 lutego 2025
marka
12 lutego 2025
marka
12 lutego 2025
Yaro
12 lutego 2025
Marek Jastrząb
12 lutego 2025
Yaro
12 lutego 2025
sam53
12 lutego 2025
ajw