Najnowsze prace:

Poezja

	Sztelak Marcin
	PROFIL O autorze Przyjaciele (16) Książki (1) Poezja (1438) Proza (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Sztelak Marcin, 30 lipca 2013

Rzeźnia niewiniątek

Pogrobowcy są bardzo cisi,
układy, układziki.
Spisują biografie w trzech słowach,
profesjonalny minimalizm.

Mocno wyretuszowane życia.
Ćwiczenia ze słuchu na wypadek
wojny, klęski żywiołowej, pożogi.

Całe życie w jednej torbie, biodegradowalnej.
Akty urodzenia z wolnym miejscem
na przyczynę zejścia. Magazyn ludzi,
którzy byli albo być mogli.

Kimkolwiek. W miejscach, o których lepiej
zapomnieć. Na amen,
jeszcze lepiej – wyprowadzić sztandar.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Sztelak Marcin, 29 lipca 2013

Msza przeciwko poganom

Ofiarowanie:
zaczęło się od szklanek, później przyszły
plastikowe kubki.

Degrengolada o smaku powideł śliwkowych,
znacznie lepiej napędzić bimbru.
Można się nim zachłysnąć, ciężko oddychać
przez spalone gardło – milcząc.

Tymczasem mamy słodycz z nikłą nutką
kwaśnych dni roku.

A podobno jest miłość, życie, nawet ręce złożone
w znak umowny. Ponadto ołtarze ofiarne,
skrzętnie ukryte przed wzrokiem tych od osądzeń
i sądów.

Zostało tylko kilka kromek cienko posmarowanych.
Oraz niezobowiązujące, bez przekonania,
amen.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Sztelak Marcin, 26 lipca 2013

Wypychacze Zwierząt

Męczące przekonanie, że poezja powinna
być odkrywcza.
Tymczasem jest spisem umarłych ze sztucznymi
wnętrznościami.
Szklane oczy doskonale udające głębie.

Metafora z wyprawionej skóry, bez najmniejszej
nutki rozkładu.
Sygnatura producenta i wypalony wiersz:
Rzeźnia, numer, dzień przyjęcia, godzina przeróbki.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Sztelak Marcin, 26 lipca 2013

Msza przeciwko poganom

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Sztelak Marcin, 25 lipca 2013

Tam, gdzie smoki nie zakładają gniazd

Niewiele pamiętam z licznych powołań. Przed oblicze,
majestat.
Majestatyczny, aż zapierało. W piersiach – jak diabli,
cholera i inne przekleństwa.
Z tych słabszych.

Dzisiaj plagi: niemiecka wycieczka, matki z dziećmi.
Dopusty na miarę maluczkich spraw,
spraweczek, sprawunków.

A było tak pięknie: wino z wodą,
inne filozofie. Ba, nawet całe beczki.
Tymczasem, niepostrzeżenie, ostatni smok odleciał.
Dal – sina.

Kiepska baśń bez długo i szczęśliwie,
zupełnie jak życia.
Na wieczną pamiątkę krzyże. Z bólami.
Oraz odwrotnie.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 19 lipca 2013

Płótno w oleju - opis

Tytuł:

Barbaricum. Schyłek (drobno)mieszczaństwa.

            Tło:

Listonosz ciągle mylił przesyłki,
w końcu podłożyli ogień pod pocztę;
pieczone kiełbaski, cała noc nieskrępowanej radości.

Aż zaskoczył ich świt, barbarzyńcy w świetle dnia
zwiesili głowy. Nie patrząc w ozy cywilizowanych
zniknęli w opłotkach.

Byle dalej od miejsca kaźni, ofiary z urzędników państwowych.

Wnioskuję o usunięcie poza nawias winnych. Ich rodzin oraz osób
mówiących im: dzień dobry, dziękuję, odpieprz się pan, przepraszam.

            Pejzaż:

Gdyby Bóg przypadkiem tędy przechodził,
można by mu zadać kilka pytań.
Odwiecznych i nie tylko.
Na razie trzeba znosić z pokorą wyroki,
udając wiarę w sprawiedliwość.

Rzekł filozof koło ławeczki, pod blokiem.
– Chcesz w mordę, frajerze? – skonkludowali
małolaci. Albo święci prostaczkowie.

            Pierwszy plan:

Toboły spakowane, czeka wędrówka bez cudów;
ani manny, ani morza po drodze.
O górze Synaj nie wspominając.

Werniks:

Such is life – jak powiedział Ned Kelly w drodze
na szubienicę.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Sztelak Marcin, 16 lipca 2013

Sobota, około południa i później

Kondukt;
na poboczu kopulują psy,
mając gdzieś majestat śmierci.
Zresztą nikt nie wrzeszczy „do budy”.

Wilk udomowiony ma swoje prawa.

Brama;
skrzypi – czysta metafizyka, zawiasy smarowane
sześć razy w tygodniu.
Pomijając niedziele, dzień święty.

Trochę inny rozkład zajęć na kirkucie.

Rzeka;
grillują – a tu sypie się ziemia,
ostatni ruch szpadla.
Głuche przyklepanie – „będzie dobrze”.

A kwiaty i tak zwiędną.

Popołudnie;
świat wciąż istnieje,
być może nie zrozumiał.

Albo zrobił to zbyt dobrze.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

Sztelak Marcin, 12 lipca 2013

Widmo zagłady. Kres koniunktury

Par excellence śpiączka.
Ostatnia kawa w mieście, z ekspresu.
Ulicami snują się cienie niegdysiejszych
kusicieli z branży spożywczej.

A ty pij, nie zakąszaj.
Jeszcze dna nie widać.

Po chodnikach krąży Zdzichu, wyklęty
przez okoliczne ambony.
Tu i tam wygrzebie pare groszy, ten i ów
poczęstuje szklanką własnego wyrobu.

Zwilży gardło, poduma, zawieszczy:
Koniec świata, lub ludzi, co na jedno
zresztą wychodzi.

Tymczasem w sferach wyższego rzędu
nudy, w raju wciąż pada.
Ostatnia arka odpłynęła na poszukiwanie
wysp szczęśliwych. Na zawietrznej piekła.

Odsprzedam pomniki, markety, ławeczki – za bezcen.
Zdzich wydmie wargi, pokręci głową: drogo,
jednak wezmę. Jako przestrogę albo osobliwość.

Par excellence – armagedon.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Sztelak Marcin, 11 lipca 2013

Astrolabium. Heroizm prostacki

dla Agnieszki K.

Wiersz jak grudka błota, słowa
bez znaczenia.
Zwykła wprawka przed długą drogą
w nieoznaczonych krajobrazach.

Moralne nad głową, piekło w kieszeni
i diabeł z pudełka.
Kilku bezimiennych z prośbą o wsparcie
rozszarpuje nogawki.

Wczoraj jeszcze chciało się wierzyć poetom;
pomyśleć tylko – święta naiwność.
Dziś brakuje nawet prostej puenty,
bo wulgaryzm kompletnie nie na miejscu,

mimo wszystko.
A może wbrew wszystkiemu.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Sztelak Marcin, 10 lipca 2013

Prężenie majuskułów

Do siedemdziesięciu pięciu razy sztuka,
albo z górą stu batów.
Otwieramy rejestr skazanych,
taki cios poniżej pasa, choć napisano – psikus.

Wersalik pierwszy:

przetarte Szlaki. Od punktu A do B niby prosta,
jednak nieskończenie wiele możliwości.

Pod oko najlepiej przykładać surowy befsztyk.

Wersalik drugi:

lista fanów grzesznych Zabaw, długa
jak stąd do Raju.

Tylko głupie dzieci się nudzą.

Inne kapitały:

Kuchnia, Pokój, Kroki.
Papieros za uchem, dwadzieścia groszy do piwa.

Wreszcie na końcu wiersz
dla kochanki. Intymny, pomiędzy koronkami
a pasem do pończoch:

Uwielbiam cię w sukienkach,
bez bielizny. Wtedy napinam
wielkie litery.