Najnowsze prace:

Poezja

	Sztelak Marcin
	PROFIL O autorze Przyjaciele (16) Książki (1) Poezja (1440) Proza (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Sztelak Marcin, 31 stycznia 2014

Roszady

Złamany kwiat zakwitł. Wbrew wszystkiemu.

Umarli namawiają do gry w szachy.
Mat – wykrzykuję przez sen, nie licząc oczywiście
zremisowanych partii.

Brak rozstrzygnięć po obu stronach powiek.
Ponadto łóżko niewygodne.
Można by sobie wyszyć na poduszce:
jak sobie pościelisz.

Tylko brak umiejętności, nici i igieł,
tymczasem na szachownicy utrata hetmana,
bezpośrednie zagrożenie królowi.

Zakwitł złamany kwiat. Wszystkiemu wbrew.
I tak dalej – ciągłe przestawianie figur.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Sztelak Marcin, 30 stycznia 2014

Chipsy o smaku dziewicy orleańskiej

Tak się dzieje kiedy trzeba pisać,
a nie ma o czym, jak, gdzie.
Wystarczy cokolwiek – imperatyw.
W skali jeden do dziesięć.

Oficjalne kładzie się bruzdą na czole,
w poprzek życiorysu.
Po łacinie brzmi dumniej.

Karty mówią: jesteś głupi – nieodrodne dziecko
swoich rodziców. Gdzieś tam czerwienieją
zachody. I wschody, jeśli już o tym wspomnieć.

Budzę się, to powinno wystarczyć,
jestem zdolny do życia.
Otwierając słownik, sposobem chybił - trafił,
zawsze odnajduję hasło „maligna”.

I jak tu nie wierzyć w przeznaczenia.
Albo inne strachy na lachy.

Kant ma ubaw w siódmym niebie dla byłych
skurwysynów.
(Takie jest oficjalne stanowisko czynników,
trzymających za pysk całą resztę.)

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

Sztelak Marcin, 30 stycznia 2014

Powijaki

Pada – to moja wina – umyłem okna.
Zachciało się jaśniejszej perspektywy,
głębi horyzontu.

Na myśl przychodzi soczystość
słowa dupa.

Będzie dobrze – umarłem przedwczoraj,
a może dziś wieczorem – nie sięgam pamięcią
poza zasłonę. Świata nie widać.

Ale nadal się kręci – także mea culpa.
I trzy razy w piersi.
Pięścią.

liczba komentarzy: 4 | punkty: 3 | szczegóły

Sztelak Marcin, 28 stycznia 2014

Psy wojny

Hau, hau, hauuuuu.

Tak koncepcja – totalna, przynajmniej na czas
prowadzenia. Oraz nieporozumień w kwestii
rozkładu akcentów.

Chaos.
Procesy gnilne i rozwiązania ostateczne,
vice versa.
Pomyłki od zarania.

Tymczasem tradycyjny
księżyc w pełni.

Auuuuu.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Sztelak Marcin, 27 stycznia 2014

Mam coś na kształt weny

Więc zapisuję zdanie, do kropki.
Z największą możliwą prędkością domorosłego
mistrza klawiatury.

Na przykład:
Jeże popierdalają na swych krótkich nóżkach,
ile natura dała pary.
Albo:
Życie się toczy i flaczeje niczym balon.
I tak dalej.

W stu procentach wystarczy, reszta jest
nieporozumieniem.

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

Sztelak Marcin, 23 stycznia 2014

Półśrodki

I ćwierć obrotu w lewo.
Planeta ciągle drży na zakrętach, pewnie stąd niepokój.

Oto całkiem nowy człowiek – myślący, klękajcie narody.
Wróć, ich jeszcze nie ma, dopiero się narodzą.
W pocie i żądzy.

Jednak już pachnie obietnicą ameryki, snem o El Dorado.
Przyszłe poczęcie w kraju największego;
głupcy mówią – zbrodniarza;
zobowiązuje.

Do kajania się na każdym kroku, zawsze z wyciągniętym
kciukiem. Tym od odróżnienia.
Plus postawa wyprostowana.

I ćwierć obrotu w prawo.
Z krwi i kości – Człowiek Myślący.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 22 stycznia 2014

Idee fixe

Szykujemy się na długą zimę,
połączoną z żałobą.
Orszaki i kondukty drepczą niecierpliwie
w przedpokoju, wyglądając celebry.

Nieswojo, aż ciarki wzdłuż kręgosłupa.
Biegną. Jeszcze nas straszą minionymi
grzeszkami i brudem pod paznokciem.
Dzień zaduszny.

Zbieramy chrust i szmaty do zatykania
szpar i nieszczelności świtów
oraz zbyt długich nocy.

Środek lata.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

Sztelak Marcin, 21 stycznia 2014

Klęski

Hannibal już przegrał. Święty spokój w okolicach Rzymu.
Do końca roku napiszę jakieś tysiąc wierszy,
w przybliżeniu dwa megabajty pamięci.

Właściwie na tym można zakończyć, reszta jest
słowotokiem. Zwykłym wodolejstwem.
U bram nikt nie stoi.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Sztelak Marcin, 20 stycznia 2014

Jakieś sto wierszy temu

Poeci sikają w krzakach, to niesprawiedliwe z punktu widzenia
feminizmu, ale jest jak jest – nie ma wśród nich poetek.

Później rozmawiają, pierwszy: w tym roku napisałem tylko trzy
wiersze, żaden mi się nie spodobał.
Drugi: ja napisałem dwieście, wszystkie genialne.
I oczywiście niedocenione.

Trzeci: kiedy w końcu pójdziemy na piwo. Cholera.
Prawdziwy artysta.
Czwarty myśli: za dużo na raz do rzucania, palenie zabija,
niepalenie także. Najskuteczniej jednak zabija życie.
Na śmierć.

Pocieszające – w szerokim kontekście historycznym wszystko
to nie ma żadnego znaczenia.

W postscriptum dodam,
jako usprawiedliwienie, kiedy miałem piętnaście lat nie było internetu,
ba, nie było jeszcze poezji.

Ale zważywszy na upływ czasu może w końcu
napiszę wiersz i zamknę
usta.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 17 stycznia 2014

XXIII Coroczna Głodówka Protestacyjna pani Zofii

Przeciwko wszystkim
znakom na ziemi, bo niebo poza skutecznym zasięgiem
modlitwy.

Jak zawsze szampański nastrój i kolorowe zdjęcie truskawek,
własnego chowu.
Na naturalnym nawozie od żywcem do raju wziętych
kur. I potępionych kogutów.

Trzy dni i noce robienia na drutach.
Sweter dla wnuka,
może nie zasłużył, ale taki ładny. Ponadto
krew z krwi.

Kość przodków, zgodnie z kultem
relikwii. Oraz odpustem
na sprzedaż. Środek lipca, a w kominku
ogień.

Wesoło trzaska. Pani Zofia myśli o kiełbasie,
ślinka cieknie na dywan.