Najnowsze prace:

Poezja

	Sztelak Marcin
	PROFIL O autorze Przyjaciele (16) Książki (1) Poezja (1438) Proza (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Sztelak Marcin, 6 maja 2014

Mroczki i przejaśnienia

Gdy będę miał drugie życie nie dam się przyłapać
na niezgodności czasu.
I miejsca akcji.

Brukowanie zstąpień do piekła
przebiegnie bez zakłóceń.
Każdą niezręczność narodzin i umierania
pominiemy milczeniem – złoto.

Nie zauważę paradoksów przestrzeni,
ginących horyzontów, załamań światła.
Pamięć i zapomnienie – restart.

Na cenzurowanym zapiszę wszystkie słowa,
papier zniesie recykling
od dnia pierwszego – srebro.

Na początku było
ciasno, później rozstąpiły się wody. Noga
za nogą ruszył kalendarz. Jak zwykle do końca,
z góry przewidywalną trasą.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Sztelak Marcin, 5 maja 2014

Na debecie, wieczny odpoczynek

Streszczając w dziesiątkach znaków – drzwi, szafy
i inne imponderabilia:

Listonosz puka trzy razy, więc pora na objawienie.
Znaki na niebie, ziemi i pod nią
– odwieczne naprężenia.

Z zasady nie wpuszczam obcych, z butami
w pościel. Omijam szerokim łukiem natrętów
po drugiej stronie,

zgodnie z prawem dialektyki – nie żebym cokolwiek
rozumiał. Najmniej lustra. W których zimne oczy,
wykrzywione usta, pomimo żebraczych gestów.

Nie jest dobrze, tylko szkielety w szafie radośnie stukają
kością o kościec.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 30 kwietnia 2014

Opera citato

Umowne znaczki alfabetu
przemijają. Kroki na klatce
w rytmie pożegnań.

Jutro rysuje się kreską horyzontu,
pora odczytać kropkę. Lecz strasznie.

Lepiej zasnąć, chociaż akurat sny
nie mają znaczenia.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Sztelak Marcin, 29 kwietnia 2014

Antypody

Wycinek świata w judaszu, in flagranti.
Gaśnie światło, bądź gotowy na grę w życie
oraz śmierć. Z każdym i o wszystko.

Kilkadziesiąt ruchów frykcyjnych, tani romantyzm
od olejowych świec. Sprawne palce wędrownego
kuglarza, tego od cudów na poczekaniu.

Załamanie perspektywy, wrodzona wada
soczewki. W kątach ciemność, ewentualnie
coś więcej. Najwyżej się przyśni.

Mimo wszystko po drugiej stronie
pustka. W uszach pobrzmiewa echo
milknących kroków, na paluszkach.

Śpijmy, nikt nie pukał, a nawet jeśli
– nikt ważny.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Sztelak Marcin, 17 kwietnia 2014

Pieśni żałobne

Wszystkie absurdy i zapiski odręczne
skrzętnie schowane przed wzrokiem
maluczkich.

Odpowiednie przysłowie na podorędziu;
więcej i więcej – napchać żołądki,
do rozpuku albo wzdęcia.

Czyny lubieżne, przeciwko moralności
powszechnej. Dobre i złe monety,
głowy do pozłoty.

Później już tylko wieńce,
za zwycięstwo lub przekroczenie linii
mety. Na ostatnim wydechu.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 17 kwietnia 2014

Siedem pieczęci

Bogowie od wszystkiego i obiad o zmierzchu,
poparzenia woskiem.
Pierwsza zerwana – bezpowrotnie.

Później w kolejności. Oraz pół butelki
wina. Za zdrowie jeszcze nienarodzonych
pomysłów.

Imię bestii się plącze, wołowina twarda,
ziemniaki rozgotowane.
Swąd spalenizny albo siarki.

Brama otwarta na oścież, widać dno.
Ostatnie krople. Świeca gaśnie,
jeszcze ogarek.

I spokój, sen. Na rano
talerze do mycia.
Piekło.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 16 kwietnia 2014

Akty

Grupy nacisku na piętę,
historia prawie trojańska, tylko na Olimpie
turyści piją piwo.

U nas czyny przeciwko moralności,
w kuchni, łazience, na korytarzu.
Etycy załamują dłonie, szczęściem ogłoszono
ćwiczenia ewakuacyjne.

Na wypadek permanentnej suszy – odwodnienie.
I kulturyści spragnieni białka –kanibalizm.
To się w głowie nie mieści.

Maść na odciski.
Historia prawie mityczna, tylko na piętrze
zabrakło piwa.

Helena zakłada stringi.

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

Sztelak Marcin, 15 kwietnia 2014

Stan równowagi

Diabeł – ostatnia osoba jakiej bym się spodziewał
w piekle.

Z prawa i urodzenia skazani na banicję
wędrujemy z miejsca na miejsce.
Przeczesując ziemię w poszukiwaniu kości
wspólnych przodków.
Pustka.

Gotujemy kaszę nad świeczką,
bo w kociołku skarby. Chrust jeszcze mokry,
ale co ma wisieć.
Cywilizacja.

Mamy swoje zamroczenia i apostazje. Słomiane
życia za pazuchą, krok za krokiem
w stronę światła.
Tunel.

Poza tym uważam, że Kartagina
nigdy nie istniała.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 14 kwietnia 2014

Tako rzecze

Modlitwa na czworaka, wyznaczona pokuta.

Nic się nie dziej nadaremnie, odpuszczamy
winowajcom chleb powszedni.
Przynajmniej wieczorem, tuż przed zaśnięciem.

Później są sny i mocny zapach kawy,
trzeba iść. Czasami zdarza się karnawał,
czasami posty.

Nadzieje i prośby, popiół na głowy,
ostatnie słowa.

Oraz amen – w testamencie.
Tuż obok zapewnień o zdrowych zmysłach.
Solennych.

liczba komentarzy: 3 | punkty: 7 | szczegóły

Sztelak Marcin, 3 kwietnia 2014

Wyprawa na księżyc

Tragedie miłosne, może nie Szekspir,
jednak: to tu, to tam drżenia
i maślane oczy.

Tymczasem noc, dzień – zwykłe następstwa
i obroty. Zaklęcia, szepty
i inne tajemnice.

Ciemna, niewidoczna strona satelity.
Nów, pełnia – dokładnie nad
tym wszystkim.