Najnowsze prace:

Poezja

	Sztelak Marcin
	PROFIL O autorze Przyjaciele (16) Książki (1) Poezja (1438) Proza (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Sztelak Marcin, 30 lipca 2014

Warstwy

Czas sypie się na głowy,
a nam to rybka – kolokwializm
na dobry początek.

I nie ma potrzeby martwić się końcem,
sam nadejdzie – kompletnie nieproszony.
Na razie jest dobrze – wciąż żyjemy.

Lepiej czy gorzej – bez znaczenia,
jedyne o czym trzeba pamiętać
to garść ziemi.

Licho nie śpi, więc także czuwamy.
Dyskusje ze szklanką półpełną
i żal pustej części.

Nieodzowne stany depresyjne oraz prawdy
na każdą okazję. Na przykład epitafium
albo testament.

Z kłamstwem na temat władz umysłowych.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Sztelak Marcin, 29 lipca 2014

Habituacja

Nasze ścieżki plączą się w życiorysach,
wciąż przecinamy te same drogi.
Krążąc wokół gwiazdy, położonej centralnie.

Codziennie nas spotyka eucharystia oczekiwania
na cuda, powroty, miłości.
Niekiedy poślemy uśmiech nieznajomej,
potem drżenia i złaknione wargi.

Do krwi, zawsze pierwszej, która by nie była.
Ale są jeszcze świty spadające znienacka,
uciekamy, zagubieni w domniemaniach.

Posiedliśmy wiadomości dobrego i złego,
czasami jednak tęsknimy za niewinnością,
śląc ukradkowe spojrzenia na drugą stronę
istnień.

Później żal i inne wady człowieczeństwa,
teraz i do przewidywalnego końca.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 28 lipca 2014

Paradygmaty

Wymyśliłem śmierć – rzekł człowiek
i stało się, podobno słowo ciałem,
lecz nie było żadnej tajemnicy.
Szczególnie boskiej.

Tylko dumnie uniesiona głowa – szczyt osiągnięć.
Kiedyś tam koło, później lot na księżyc
I niezaprzeczalnie wszystkie zbrodnie,
począwszy od kamieniem w głowę.

Z krwi, kości, poezja, wojna,
solidny łyk w bramie albo z kryształowej szklanki
– przetrwamy, na pewno
do kolejnej pełni.

Ale przy którymś tam zaćmieniu
już nas nie będzie.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

Sztelak Marcin, 25 lipca 2014

Diabeł na peronie

Deszcz zmywa ślady torowisk, być może
jeszcze słychać ostatnie wagony,
ale to na nic, skoro zawiadowca leży.
Jak martwy.

Diabeł krzyczy: odjazd śmiejąc się w kułak,
ale jest tylko niebo, nad nim i pod.
Rozgnieciona plama czerni – noc.

Stacja niknie na obrzeżach horyzontu,
zostajemy tylko my – samotni, po obu stronach
ślepego toru. Tacy, jakimi nas stworzył.

Nie rozmawiamy.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 6 | szczegóły

Sztelak Marcin, 24 lipca 2014

Komunie

Kyrie elejson.

Ludzie obrzucają innych chlebem powszednim,
przeistoczenie w kamień,
słowo.

Ani mnie karmią, ani poją,
więc nie jestem im winny błogosławieństw.

Choć miłość rozgrywa się na naszych oczach
obojętnie unosimy kieliszki. Ku spierzchniętym
wargą. Od modlitw i przekleństw.

Pocieszeni wbijamy maślane spojrzenia w kształty
kochanek. Tych, które odeszły, jednak są na wyciągnięcie
ręki. Uwalanej gliną,

pozostałość po niepewnym akcie tworzenia
mitów, opowieści ku pokrzepieniu.

Kyrie elejson.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 23 lipca 2014

Dominacja pięciopalczastych

Forma wyższa na skutek mutacji,
być może ameby śmieją się w kułak,
bo w końcu, co my tam wiemy
o wewnętrznym życiu ameb.

Z przeciwstawnym ku gwiazdom czekamy
na zlodowacenia. Czaszki przodków w jaskiniach
uśmiechają się sardonicznie: Taki klimat.
Jednak uparcie wierzymy w wszechświaty
i teorie wybuchów.

Ponadto zalążki, zasiane ziarna i ewolucje.
Od czasu do czasu coś nam się przyśni,
ale na szczęście mamy niepamięć.

W końcu zamkniemy bilanse w skrawku ziemi
– taka przeklęta / błogosławiona niepamięć.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Sztelak Marcin, 22 lipca 2014

Spróbowania

Zbudowani z cząstek i rozdygotanych
fragmentów stwarzamy obrazy
zakładając istnienie geometrycznych
rzeczywistości,

tam gdzie pion to pion, a poziom poziom.
Prostą przecina nieskończona liczba punktów,
nawet tych zwrotnych.

Mimo rojeń w końcu zastygamy w bezruchu,
zgrabną kreską odnajdując potwierdzenie
teorii.

Ku naszemu zdziwieniu nie przeczą one prawą
naturalnym.

liczba komentarzy: 31 | punkty: 3 | szczegóły

Sztelak Marcin, 21 lipca 2014

Miazmaty

Wszyscy święci od chwiejnych
kroków, postanowień
i szczęśliwego nowego roku
w zaciśniętych pięściach dławią
ogień, słowo.

Albo coś gorszego.
Zresztą może to tylko domokrążcy
gotowi sprzedać piędź
ziemi, piachu.

Lub stali bywalcy kościołów,
knajp, sklepów
z kieszeniami wypchanymi stekiem
rzeczy.

Jednak czekają u wylotów
dróg, tuneli, drzwi, okien.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 18 lipca 2014

Continuum

Zapinam życie na ostatnią dziurkę,
na drogę sen i czerstwa bułka.
A ty mi mówisz, że to rozpacz,
która często dotyka przedstawicieli
gatunku.

Tymczasem droga blednie tuż za drzwiami,
trzeba się kurczowo trzymać za kieszeń,
nawet jeśli pusta. Powiadasz: wiosna
– a ja na to spluwam z wysokości
wzrostu.

Kroki gasną jak zapałki, nie należy płakać
nad rozlanym. Zresztą w kałużach smaki
dzieciństwa. Tylko kaloszy szkoda w czasach
zagłady.

Już pójdę, skoro odjechał ostatni
dyliżans. I to dość dawno.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Sztelak Marcin, 17 lipca 2014

Winda dla człekokształtnych

Słynni szaleńcy kulbaczą konie,
pora na obrzędy lub samorealizujące
się przepowiednie.

Nie, nie te o zagładzie świata,
raczej o narodzinach w chwale
i tym podobnych banialukach.

Ale ostateczne czego się można spodziewać
po bandzie wariatów w stajni.
Chociaż ciągle mówią o sobie:
homo sapiens.Człowiek.