Najnowsze prace:

Poezja

	Sztelak Marcin
	PROFIL O autorze Przyjaciele (16) Książki (1) Poezja (1438) Proza (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Sztelak Marcin, 3 grudnia 2017

Zgrzeszenia

Leżenie odłogiem ma swoje uzasadnienia.
Nad wyraz smutne
albo nadpisane gdzieś w górze.

Chociaż, prawdopodobnie aniołowie
mają wypalone znamiona
i skrzydła.

To podobno ja roznieciłem ogień
– w tym miejscu sarskaz:
megaloman.

Więc płonę, powiedzmy ze wstydu.
Rozbierając
znaczenia nie zapominam
o piekle.

Poranka, który spadnie na głowy.
Jak niedojrzałe jabłka.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 2 grudnia 2017

Poezja w czasie rzeczywistym

Płytko:

Pomiędzy nami tylko parę metrów
słów. Z potknięciami
o niedoszły próg.

Ale: facetowi ciężej się pogodzić,
mimo wszystko.
Oraz inne usprawiedliwienia,
jak miłość po grób.

Głęboko:

Czego bym nie zrobił nie zniosę
jajka. Tylko skorupki
na czarną godzinę
Lub noc.

Jednak jest nadzieja, nawet
jeśli jej nie odnajduję
– kurza ślepota.

Prawda:

Na koniec;
nie ma znaczenia.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Sztelak Marcin, 1 grudnia 2017

Kąt padania

Nie ma mnie w lustrze,
zapewne to twoja ręka
wykreśla odbicia.

Więc posłusznie znikam,
tylko po zgaszeniu światła
majaczę gdzieś w kącie
snu.

Rano mnie strącasz jak marny puch
– odwrócenie ról.
Zresztą lustro już pęka.
Naprężone od wnętrza.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 30 listopada 2017

Kącik miłośników deszczu

Z małych chmur,
chociaż może to nieistotny szczegół.

W każdy razie spada z góry,
a we mnie rośnie pogarda do omijania
raf przybrzeżnych i kałuż pośrodku.

Na przykład pustyni albo pokoju,
po którym spokojnie dryfuję
w kierunku bliżej nieokreślonym.

Jednak zawsze poprzez litanie
grzechów i uczynków.
Nawet dobrych – zależnie od punktu
widzenia. Oraz problemów z ostrością
brzytwy.

Chociaż nie tonę,
ewentualnie już utonąłem, stąd ten posmak
na języku. Prostackim, ale sprawnym.
Szczególnie w zakresie czynów.

Czego sobie i wam zazdroszczę.
Nieobyczajnie.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Sztelak Marcin, 29 listopada 2017

Sztuka nie kochania

Dobrze wiesz – mam metrykę z inwersją,
dlatego mógłbym nie odbijać się w lustrze.
A przynajmniej przy wygaszonych światłach.

Szczególnie kiedy można bezszelestnie
przemknąć pomiędzy półmrokiem
zalegającym kąty.

Oraz pozostałe wypełnienia,
a cień tymczasem perwersyjnie
kołysze miasto wraz z tobą.

Bez znaczenia, że w nie moich ramionach.

liczba komentarzy: 4 | punkty: 4 | szczegóły

Sztelak Marcin, 28 listopada 2017

Chabanina

Specjaliści od robienia cudów
stoją w kolejce. Do jatki.
Dania mięsne i śmierć
dla wegetarian.

Chociaż sałatka jak najbardziej,
z kiszonym ogórkiem. Na zakąskę
– po ciężkim dniu trzeba spożyć.

Odpowiednią dawkę,
choćby owoców z drzewa wiedzy
niekoniecznej. Bełkotliwej, do zapomnienia
wraz z brzaskiem.

Wrzeszczącym obelgi w nadmiernie
rozszerzone źrenice.
Ale ból przemija, pozostają tylko
wszystkie wiersze.

Napisane prozą i wprost przeciwnie.

liczba komentarzy: 3 | punkty: 6 | szczegóły

Sztelak Marcin, 27 listopada 2017

Całkiem nowa apokalipsa

Nieporadne modlitwy mglą się nad pogorzeliskiem,
wierni skrzętnie zbierają resztki
ofiar dziękczynnych.

Preludium raju:

Hosanny i glorie utytłane sadzą
rozłożone od krańca do końca
cywilizacji.

Pokorni czekają na sąd ostateczny,
w wersji premium. Płatnej,
ale kredyt otwarty. Na wieczność.

Z możliwością umożenia odsetek,
od kreacji – osobista gwarancja czterech jeźdźców.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 16 listopada 2017

Ślady na czarnym śniegu

Stagnacja,
nawet sąsiedzkie orgazmy
nie wzbudzają zazdrości.
Nie mówiąc o innych podnietach.

Nadal wierzymy w nieuniknione
nadejście wiosny, ale tylko z perspektywy
kalendarza.

W którym jakby mniej kartek, paradoksalnie
nawet na początku roku.
I pomyśleć, że jeszcze wczoraj
rozbierałem cię ze znaczeń, nie bacząc
na upływy i braki.

Dzisiaj skrupulatnie zliczam wyrazy,
wiedząc, że coraz rzadziej otwieramy usta,
bojąc się zamarznięcia oddechów.

Mróz wciąż trzyma,
stąd, aż po nienaturalnie ściśnięty horyzont.

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

Sztelak Marcin, 15 listopada 2017

Handicap

Przysięgam, będę kłamał. O tobie.

I do diabła z niewiarą,
przecież każde zdanie pokryje
bezwstyd nocy.

Zresztą w naszym piekiełku
bywa pięknie. Szczególnie przy szczelnie
zaciągniętych powiekach.

Będzie, nie będzie – nudne wyliczanki
wyrzucamy za drzwi. Później milczymy,
szukając wyjścia.

Tylko, prawdopodobnie już go nie ma.
Więc przysięgam, będę istniał. W tobie.

liczba komentarzy: 9 | punkty: 3 | szczegóły

Sztelak Marcin, 14 listopada 2017

Minima

Ograniczam zdania nadmiarem kropek,
powoli zliczając wszystkie litery
alfabetów – najwyższa z matematyk.

Chociaż jestem pełen niewiary
w znaki, jednak zbieram zużyte
zaćmienia.

Z nich zbuduję schronienie na czas
apokalips. Tych najmniejszych,
niewidocznych na skali hekatomb.

Na razie rozciągam wielokropki poza granice
cudzysłowów, skrzętnie skrywają frazy
wyrzucone poza nawias.

Zagubiony w natrętnym milczeniu,
wiem jedno – ciąg dalszy nastąpi,
w jeszcze nieznanym czasie
– niedoszłym.