Najnowsze prace:

Poezja

	Florian Konrad
	PROFIL O autorze Przyjaciele (1) Książki (14) Poezja (511) Proza (226) Fotografia (279) Grafika (73) Wideo wiersz (5) Dziennik (9)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Florian Konrad, 22 marca 2016

Kontralingwistyczny

sztuka odbicia- chodzenie z domem na zewnątrz!
nieustająca ballada, niezależna od reguł
zawiasów, suporeksu

rzecz miła i zarazem bezczelna- plasikowy budzik
na jednym z moich przechodnich biurek
cyka list. by się nie wdawać w pożegnania

sztuczka- dobicie. etiuda pełzakowata snuje się
z magnetofonu. pobrzmiewają głosy gojów
i Maorysów, ofiar wojen na które
nie raczyłem się stawić
(zapalenie środkowego palca w bucie)

marnotrawię co popadnie
ciągnie się bitwa na słowa

pasterz- psałterz- małpę
-deklinuję krzywo

niewidzialny zwierz, wyrosły z psa
(po kądzieli tygrys, ale nie podobny)
przeciąga się pod siedzeniem

przecież ciągle gdzieś jadę
pupil warczy
milczeć

liczba komentarzy: 3 | punkty: 3 | szczegóły

Florian Konrad, 21 marca 2016

Amarantowa supremacja

wmawiam że stanowimy tekst ksobny
jedno wnika w drugie, za każdym razem- nieco smutniej
jakby miało za złe

czy nie lepiej- rozdzielić?
wpisywać się do pamiątkowych książeczek
czekowych, bazgrać kondolencje w starodrukach
i na maskach władimirców?

bo patrz-
architektura w rozsypce. rzecz jasna-nieorganiczna
co do drzazgi
wściekle wiejski dizajn: neobrutalizm z drewna
płoty garbią się podparte kosturami

widok żywego również dobija. z okna:
nierodne głodomorgi po których chodzą
centaury. kurne głowy kołyszą się tym samym
rytmem co brony

szlachciejstwo, wyciągają się zgrabiałe palce
lejce wiążą w pętlę. i stuk kopyt, kłębki pierza
w powietrzu. pegaz- samoróbka kończy w kawałkach

łżę że się odsieje. z czerwonych plew
wyrośnie ziele uprawne

szlifuję nowy charakter pisma

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Florian Konrad, 20 marca 2016

Komora oszołomienia

z cyklu ,,Miejscówy"

ćwiczonko z rekluzywności: jak długo wytrzymasz
w zamknięciu? (informacje pozornie nieistotne:
różowy dworek ma nieskończoną liczbę sypialni
średnia prędkość z jaką porusza się tam myśl
-do ustalenia, wzór poniżej)

spróbuj wyliczyć, jeśli starczy odwagi
poznawaj arkana (prawie!) najdziewniejszej
z nauk. koniecznie dziel przez zero

wokół budynku (kogo zalano w fundamentach?)
ogród pełen roślin z których wyrabia się
średniogatunkowy plastik

wrzask nic nie da, wypłoszy tylko żyjątka ze ścian
i będzie jeszcze bardziej pusto

lepiej wziąć się za książki
dwa regały. opowiedz się po jednej ze stron
(do wyboru: promiskuityzm, asceza)

no nie płacz, przecież nie wieczność. jedynie
ułamek. luki wypełni się badylami

znów się zapuściłeś. logikę zamknięta w nawiasach
biedronka przysiada na skroni
i momentalnie tracisz przytomność. ojej

liczba komentarzy: 3 | punkty: 2 | szczegóły

Florian Konrad, 18 marca 2016

Także wyzwiska

ochłoń. stoimy w maślanym powietrzu pełnym dziur
dziar. wyrosło mi serduszko na środku języka
ale nie pochlebiaj sobie
żadna miłość i komplementy
zwyczajna nadkwasota

otchłań. nasze miejsca domniemane
ślepe przeczucia na granicy realności i żartu
zdrapuję naklejkę by nie powiedzieć
niczego więcej

wchłoń. niech szyję oplotą girlandy tamaryszku
będziemy tańczyć po wioskach i miasteczkach
tu się kogoś uleczy nakładając ręce
tam- zwędzi kurę

ochra. nacieramy się barwnikiem
(pretensjonalny wygląd to podstawa!)
z firanki wyszły dwie piękne suknie
diademy ulepi się po drodze

cicho. mam cukierki z drewna: biały i zielone
jeden wchodzi głęboko pod język
pozostałe- przesuwają serce
i pozostaje tylko kląć

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

Florian Konrad, 18 marca 2016

Hadeik

fajna impreza samotników
panie w czerwonych welonach
z samoprzylepnych karteczek
faceci- trzej jeszcze w pionie

toast się wznosi!za pierwsze lata rozkrzyczane
w bramach, wydarte z kronik!

bierze na wspominki. życiorysy nie te co kiedyś
jakby zmieszane z olejem, doprawione chili

czegoś brak w dokumentach
zawieruszyło się w przepastnej szufladzie
i nie znaleźć, choćby się przewertowało makulaturę

dzielimy oddechem. po połowie
raz ty- raz ja. tym sposobem dozipiemy do starości
zdjęcia pokryją się siateczką zmarszczek
z krzyży za wybitne zasługi złuszczy się farba

i hajda! pod spód.
a kto nie wypije- dusza mu wypełznie ustami
to przecież latający szczur

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Florian Konrad, 13 marca 2016

Nadchemia

,,nie umiem na rozkaz czarować"
-Marcin Niziurski ,,Nad głową"

legenda na dobranoc. no przecież wiem że chcesz

przydałaby się postać. Kowalski? Nowak?
mało ważne. żłobię głęboko

ups, trzecia głowa. nie szkodzi

wyszedł nadspodziewanie szybko
chropowaty i pusty w środku
nie zna ani jednego zaklęcia. pamięć
niczym rozmazany atrament, książka telefoniczna
którą pogryzły myszy

zabić tą wydzierankę. konkurs!
czekam na zgłoszenia grup przestępczych
seryjnych samobójców

przychodzą tłumy. cwaniaki nie
potrafiące ukatrupić nawet kota, ledwie
odrosłe od ziemi lolity
miłośnicy niebieskich świec i rubinów

strzelaninka. ginie nie ten kto powinien
na kulach wyjętych z czaszek premierów
i papieży - wygrawerowany napis ,,Lenin"
lub profil Wissarionowicza

ludzik szczerzy się pogardliwie
zaraz padnie zakazane słowo
i po bajeczce

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

Florian Konrad, 11 marca 2016

Niema wersja

rosnę na gałęzi drzewa binarnego
(uschła prawie całkiem, chrust)

niebo przesłaniają cienie
praprzodków zgubionych w gąszczu genealogii

staję się przejrzały

człowiek niczym fermentujący owoc
pełen dat, liczb, zbiór przeterminowanych danych

kwaśny sok z oczu. po korze

nie nazwałbym tego depresją
dosadniej

zagnieździło się na dobre. czyni niestrawnym
z pamięci pozostają listki (nie wiem jakiego drzewa)

i garstka kruchych patyków
(można będzie ukrzyżować ważkę)

Judasz, rudy kocur wyleguje się w próchnie
oczy świecą w noc

liczba komentarzy: 4 | punkty: 3 | szczegóły

Florian Konrad, 5 marca 2016

Odwszalnie

Z cyklu ,,Miejscówy"

azotoks ci w nos! aż se głowę zdrapiesz!
po kiego ci pustka, tam dawno nie rodzi się myśl
pszczoły lepią plastry z kwarcu i śmietanki do kawy

a ta pokraka -co?
kameduła laveyański, uchodźca z Oksymoronii
albo inne dziwadło z czaszką na plecach?
mementomoryk?

z oczu- gwasze, cyjanoakryl między wargami
(zachowaj tajemnicę! wróg ludu nie śpi!)
i wada postawy. trzyma się krzywo
ewidentnie przechyla na lewo, komuch

pod but każdego, tak jak lubią, pod podeszwę!

...no, wreszcie spokój. sterylnie i cicho jak w ulu
korniki szemrzą w ścianach. skrzeczy adapter
igła niemrawo, po woskowym dysku

śpiewaj póki żyjesz, nie ma bohaterów
za zdrajców z konieczności robią trutnie

zdzieraj gardła. i jeszcze jeden i jeszcze- hymn!
nuty drżące między skrzydełkami insektów
nie do wyplenienia

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Florian Konrad, 4 marca 2016

Depresariat

Z cyklu ,,Miejscówy"

niby pokój, a jak w przyczarnobylskiej wsi
świeżo wyludniona oaza. wokoło rosną grudy
burej porcelany. w stągwiach kiśnie lepkie

imię namazane na szybie. nie, nie szminką

przypadkowe dotknięcie szkła
zapoczątkowuje reakcję. pęka łańcuch
na którym dyndało czereśniowe serduszko
rupieć pozostały po walentynkach

dwie doby później- wstrząsy wtórne
podarte drogi. puszyste gmachy z kurzu, kociej
sierści- obrócone w pył. biorę zmiotkę

komody i akwaria kryją deformacje
tulipany o zrośniętych płatkach
zdjęcia libacjuszy mających głowy jak karafki

pamiątki powoli zmieniają się w ukwiały
(trucizna na opuszkach!)

dopisuję nazwisko. może jego nosiciel
okaże się chorowity, z fajansu i będziemy
zmuszeni oddać go do placówki opiekuńczej

lub wyrośnie głębinowy potwór
trzeba mieć nadzieję

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Florian Konrad, 1 marca 2016

Foliowy ustrój

piękno szczelnie zagraconych podwórek
dzikich ziem władanych przez syllogomanów

pierwsze budzą się psy i wraki aut
w workach dojrzewa dzień poprzedni (cierpki
owoc o rozżarzonych pestkach)

skarb z puszki Pandory: Izwiestia zalana biała farbą
na stosie butelek- figurka z odłamaną głową
litry deszczówki ciekną do serca bozi. co za syf!

z najpowszechniejszych plag dobrze jest
wybrać (pozornie) ciężkie. teraźniejszość i myśl
jako jedyne są całkowicie wyleczalne
dają się wymienić na siatkę puszek, porwany sweter

e tam, zaraz- dno! zmiana priorytetów
patrzenie przez miedziany pryzmat

w niektórych ludziach jest ukryte bóstwo
atrapa z plastiku i z gliny
poważna jak muzyka która płynie
z lampowego radia, dudni w hałdach kości
(Saverio Mercadante, Mozart, albo Beherit
zależnie od pory roku)

w pozostałych? ciemne Atlantydy, od wieków
schowane w rupieciach, papierowe gwiazdy
kłos żyta w wianuszku chwastów