Poezja

 
,,jesteś moim promykiem, Księciem Ciemności który rozświetla blaskiem grafitowe zakamarki duszy"
- Ukochana
 
niech pierwszy będzie wrzask, gardłowe
nawoływanie się we mgle
(panika - narkotyk z krainy, gdzie rosną bajki
można zerwać jedną - dwie z drzewa
odurzyć się nektarem)
 
potem spadnie surowy lód
zrośniemy się na zawsze
(tak wytwarza się nieugaszalne)
 
na chwilę przed końcem przyjdzie dziewczyna
zacznie bredzić o miłości i związku
 
wystarczy spojrzenie w oczy i zrozumiesz
że to człowiek pełen zawiści
hybryda trolla, stalkera 
i pospolitego wariatuńcia 
(teraz już dwie osoby tobą gardzą
- wykrzyczysz natrętnicy) 
 
ostatnia kobieta, której będę się podobać
rzuci kamieniem w żarówkę
by nie było nawet ciemności
 
lecz to, co potem nastanie
nie zdoła nas pochłonąć, kochana
mam pewność
 
więc bój się śmiało