Najnowsze prace:

Poezja

	rafa grabiec
	PROFIL O autorze Przyjaciele (8) Książki (1) Poezja (583) Proza (6) Fotografia (96) Grafika (21) Dziennik (21)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

rafa grabiec, 21 września 2012

do(mowy)

nie porównuj mnie do wieszaka
i do histerii z nim związanych
owszem możesz się na mnie powiesić
tylko kto wtedy zajmie się naszą córką

liczba komentarzy: 5 | punkty: 6 | szczegóły

rafa grabiec, 20 września 2012

wyprowadzę się w bezczas
gdy osiądziesz na ojcowiźnie
uschną rośliny doniczkowe
potem zwiędną wspomnienia

będziemy się spotykać w snach
rozmowy zatoczą księżyc
i może podczas prasowania kołnierzyka oparzysz sobie palec
sykniesz rozpruwając ciszę
a wtedy przeszłość znów zakwitnie
czarnym dymem świecy

liczba komentarzy: 10 | punkty: 8 | szczegóły

rafa grabiec, 19 września 2012

kałamarz poetów przy stole równoleżników

na ścianach umierają cienie
gdy milknie światło dnia
uchodzi ciepło z przewodów rozmowy

jeszcze opony gryzą asfalt za oknem
pijak przeklina zapałki
jeszcze psy kłócą się o ciszę

pokój tonie we śnie
dzisiaj przyjdzie do mnie łeb ryby
poczęstuje ostrzem języka

liczba komentarzy: 9 | punkty: 5 | szczegóły

rafa grabiec, 18 września 2012

z cyklu wiersze odległe: zamknięty w skwarze tutejszych minut

szukając dziewczyny o barwach plaży
czerpię rozchodzone ziarna
w źródle słońca następna nadzieja
i kiedy ostatni dzień na ziemi
przyjdzie

zanurzę się w atłasie
który okryje lęki bałwanem fal
z radia popłyną poranne wiadomości
do usłyszenia

głos pisk szczekanie
wśród starych mebli
u progu okna czyściec
gdzie kroki coraz częstsze i bliższe

w to gorące przejściowe zaćmienie
sensu i braku poczucia czasu
żal słów które umierają
i nie mają szans by zaistnieć

by się wykrzyczeć
i zacumować do kartek
gniecionych szybciej niż puszki po piwie
i świeżo uprasowana koszula

podwijam rękawy i biorę się do roboty
pisanie to wolność w zamkniętym świecie

liczba komentarzy: 2 | punkty: 5 | szczegóły

rafa grabiec, 17 września 2012

z cyklu wiersze odległe: z perspektywy huśtawki

rozebrałem się ze swych słabości
i teraz marznę
przy stole pełnym niczego
co może mnie obudzić

od niechcenia towarzyszą mi blizny
i nieudane próby niczym labirynty
samobójcze sny
o spadaniu z wysokości ust

rozumiem zbyt dużo
a wiem za mało
uśmiechnij się do mnie kochanie
i patrz

nasza córka potrafi już
oddychać podwórkiem

liczba komentarzy: 7 | punkty: 11 | szczegóły

rafa grabiec, 16 września 2012

hedonizm

Dobrze że cię mam. Kiedy rano ściany są porzuconą skórą
węża. Podłoga ciągnie się do kolan. Wystawiam paznokcie (najtrwalszy
element zewnętrzny). Nagością zawstydzam domową zieleń. Za długo
przebywam w otoczeniu siebie. To nie to samo co przebywać z
kobietą (jakich by nie miała ramion). Jakich by nie miała
uczciwych żył. Dobrze że mam na przykład łóżko (fragment
bezpieczny). Chociaż o pięć minut dłuższy
od najkrótszego seksu.

liczba komentarzy: 9 | punkty: 12 | szczegóły

rafa grabiec, 16 września 2012

z cyklu wiersze odległe: o dzieciństwie i kilku mniej lub bardziej udanych próbach samobójczych

nie pisanie gorsze jest od wrzodów żołądka
to tułaczka
to ślepa uliczka
nicość

mijają mnie słupy telegraficzne
przez które kopulują ludzie
pocieszają się i żądają od siebie wciąż więcej

stare i zgniłe dni pamiętam najlepiej
o rzemieniu ojca i czerwonych uszach dzięki matce
o wylanej zupie za okno i kluczu na szyi

kiedyś ukradłem pieniądze
kiedyś byłem dzieckiem i tego nie żałuję
po prostu byłem ciekaw świata

grzebałem w szufladach zaglądałem pod łóżka
podwórko z perspektywy drzewa jest piękne
jak nogi sąsiadki na wysokich obcasach

papierosy pozwalały się poczuć mężczyzną
piwo piliśmy na zajezdniach kolejowych lub za kościołem który nie miał wieży
a my mieliśmy jeszcze w sobie wiarę
że może się udać
zerwać jabłko i orzechy
przy ulicy domków jednorodzinnych

szukaliśmy dziewczyn które zdradziłyby
tajemnice ukryte w majtkach
gdzieś w piwnicy tam gdzie koty jedzą myszy
cicho

żaby rechotały za młynem brudnym i nieczynnym odkąd pamiętam
karbid pakowaliśmy do puszek i wysadzaliśmy w powietrze mrowiska
każdy blok miał najlepszą reprezentację piłki nożnej
więc od słów do bitwy potrzeba było niewiele
i tak jest też dzisiaj gdy czytam gazety i przełączam kanały
gdzie wojny wybuchają jak gejzery

liczba komentarzy: 8 | punkty: 9 | szczegóły

rafa grabiec, 15 września 2012

jeśli moralizuję posłuchaj nadjeżdżających pociągów

i nigdy nie kończ wierszy milczeniem
w ciszy odchodzą tchórze od swoich kobiet
a nie mężczyźni
dlatego kończ wiersze wyciem
zostawiaj je jak psa który przytula
nos do progu domu
jeśli wrócisz puenta owinie się na nodze
i nie puści cię w przepaść ucieczki

liczba komentarzy: 5 | punkty: 9 | szczegóły

rafa grabiec, 15 września 2012

z cyklu wiersze odległe: z drabiny podglądam tabu i gniotę kiść winogron

szybko mówisz – pieprz się
cicho – czy mógłbyś
jasne – odpowiadam

dni rozbijają się jak jajka
lądują na rozgrzanej patelni lata
wieczorami szukamy się pod pościelą

poduszki to oazy
wychylam się fatamorganą
mogę otworzyć drzwi samotnym kobietom

będzie wiało od zazdrości
i słońce zaczerwieni się
ze wstydu

połknie nas perkaty księżyc
w chłód pachnący pustynią
zjednoczonych kolorów szaleństwa

mieszkamy w piekle
niebo to tylko paleta w ręce malarza
a święty Mikołaj oszukuje