Najnowsze prace:

Poezja

	rafa grabiec
	PROFIL O autorze Przyjaciele (8) Książki (1) Poezja (583) Proza (6) Fotografia (96) Grafika (21) Dziennik (21)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

rafa grabiec, 11 września 2012

pretensjonalnie

nie kochaj mnie
nie jestem do kochania
lepiej zrób mi kanapkę z radamerem
lub uprasuj koszulę
wiem że tego nie znosisz
ale zrób chociaż tyle
i mów do mnie za dużo o różnych rzeczach
nawet jeśli udaję że nie słucham
mów
to taki ludzki odruch
chcę słyszeć głosy
chcę wiedzieć o czym myślisz
jak rozumiesz świat

liczba komentarzy: 5 | punkty: 12 | szczegóły

rafa grabiec, 12 września 2012

to nie jest wiersz o kotach

zamawiamy kawę
ona białą z dwoma łyżeczkami cukru
ja czarną tym razem bez dodatków

kawa daje swobodę rozmowie
jej zapach siada na stoliku
otula nadgarstki

co innego herbata (nie daj boże smakowa)
której dym ucieka beznamiętnie pod sufit
albo przymila się niczym kot (a dobrze wiem
jak nie znosisz kotów)
więc
kawa pozwala nam na chwilową rozkosz
podobnie do łóżka
ale o tym w następnym wejściu

liczba komentarzy: 22 | punkty: 12 | szczegóły

rafa grabiec, 14 maja 2013

status nadużywania klawiatury

no i mam wiersz który umrze szybciej niż motyl
zaczyna się wyciskaniem soków z liter
kończy się winem rozlanym na pościel
ja

tam gdzie wylęga się fraza o miłości gramy jazz
synonim dawania to branie na potęgę snów
alelleluja konstytucjom

wychodzimy z siebie może gdzieś się zakorzenimy
na przykład po drugiej stronie kłamstwa
ale kogo to istnienie mierzi

wyciągam szyję jak żyrafa
po pokrzywdzony monopol na najmniejszy koniec świata
już jestem autostopem Boga

liczba komentarzy: 19 | punkty: 12 | szczegóły

rafa grabiec, 5 maja 2012

fortece parawanów ocierają się o absurd

nie powiem że mnie to boli
słowa są bardziej kształtne od czynów
ale to czyny budują ludzkość

wbiłem dzisiaj gwóźdź w ścianę
i odpadło coś stworzonego
posprzątałem po sobie

w telewizji transmitowali regaty Sidney – Hobart
podziwiam zapędy człowieka
błękit wiatr i wola zwycięstwa

otworzyłem lodówkę z arktyczną bielą
horror pustki dopadł mnie przy maśle
zamknąłem się w pokoju

i kiedy myślę o bezkresie
patrzę w sufit
by poczuć się bezpiecznie

liczba komentarzy: 4 | punkty: 12 | szczegóły

rafa grabiec, 15 września 2012

z cyklu wiersze odległe: z drabiny podglądam tabu i gniotę kiść winogron

szybko mówisz – pieprz się
cicho – czy mógłbyś
jasne – odpowiadam

dni rozbijają się jak jajka
lądują na rozgrzanej patelni lata
wieczorami szukamy się pod pościelą

poduszki to oazy
wychylam się fatamorganą
mogę otworzyć drzwi samotnym kobietom

będzie wiało od zazdrości
i słońce zaczerwieni się
ze wstydu

połknie nas perkaty księżyc
w chłód pachnący pustynią
zjednoczonych kolorów szaleństwa

mieszkamy w piekle
niebo to tylko paleta w ręce malarza
a święty Mikołaj oszukuje

liczba komentarzy: 15 | punkty: 12 | szczegóły

rafa grabiec, 20 sierpnia 2012

drzwi mają kolor mięty

w tę szarpaną noc
zadzwonimy na policję
i zgłosimy kradzież marzeń
dyspozytorka poprosi o numer telefonu
na wariata podam 600921749
rozumiem, przyjęłam - syknie do słuchawki
a my pójdziemy w miasto
jak w prerię skojarzeń

liczba komentarzy: 5 | punkty: 12 | szczegóły

rafa grabiec, 29 kwietnia 2013

samsara

w ostatnią noc którą pamiętam byłem w drugim śnie mężczyzną
nie tym z lustra ale kimś bardziej z pogranicza niż z centrum
potrafiłem już oddychać wiedziałem że w drugim człowieku mieszka wróg
tyle na obecną kalpę mi wystarczało czułem że widzę
inni nie mogli być tego pewni nosili oczy narysowane na kartkach

tuż po rozprostowaniu głosu i zlokalizowaniu go poczuliśmy się płascy jak dywan
chodził po naszych wnętrznościach
następnie wsiadł do autobusu i opuścił ciało

liczba komentarzy: 10 | punkty: 11 | szczegóły

rafa grabiec, 18 maja 2012

przedwczorajszy

tam gdzie słowo wyrosło jabłkiem
zaczęli się ludzie
korzeniami ranili kontynenty
i kamienowali usta światłu

kochankowie jak dzikie konie
biegli korytarzem wyjątków
przepaść oceanów krzyczała ciężko
po porodzie wyrosły im skrzydła

niebo nie miało gdzie spaść
ułożyli je na kolanach i przykryli kwiatami
które równie szybko zasnęły

zawsze chciałem zobaczyć polującego lwa
pomyślałem o panu od początku
gdy oni dla niego wybudowali miasta
nic co później nie miało już sensu

liczba komentarzy: 11 | punkty: 11 | szczegóły

rafa grabiec, 2 czerwca 2012

nieadekwatny do sytuacji

dotyk to cienka granica nieporozumień
od strzału w mordę przez położenie ręki na ramieniu
oddychanie przyspieszone o kilkanaście uderzeń na minutę

specjaliści z jakiegoś zachodniego kraju
nazywają powyższe zachowanie nieistotnym
dla człowieczeństwa
wszystko zaczyna się w stanie uniesienia
za które odpowiada układ rozrodczy ssaków

długo się nad tym nie zastanawiałem
tylko wyciągnąłem rękę i zarecytowałem
pokój nam wszystkim

liczba komentarzy: 4 | punkty: 11 | szczegóły

rafa grabiec, 8 listopada 2013

mimikra

moje serce to ćma
chce być bliżej żarówki i przytulać elektryczny wiatr
chować takie małe zapomniane obrazki pod dachówkowate skrzydła

tak więc szuka latarni szuka morza przed odpowiednim padaniem do portów

wieczorem zanurza się w tłumie podobnych
albo z jednolitego tła atakuje jaskrawą ripostą