Najnowsze prace:

Poezja

	Florian Konrad
	PROFIL O autorze Przyjaciele (1) Książki (14) Poezja (511) Proza (226) Fotografia (279) Grafika (73) Wideo wiersz (5) Dziennik (9)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Florian Konrad, 10 września 2016

Pedikuloza

znajdę twoje zdjecie w grafice Google
albo skleję podobiznę z widzianych wcześniej osób

czterdzieści dziewięć lat, ale wyglądasz na więcej
szeroka w biodrach, duże piersi
twarz- czerwona i poważna
Miss Dożynek 1995
włosy- nigdy długie

mąż właśnie zrobił obrządki
zaraz wjedzie pod pociąg wysłużonym golfem

minie parę miesięcy żałoby i poznamy się
będę nalegać. choć ty- jak bielenie izby
zakaz wstępu do jakiegokolwiek miasta
nawet wyjścia za sztachety

niczym rzeźba z wyjątkowo twardego drewna
(bo papież, bo surowe spojrzenie Wyszyńskiego
gromi z portretu nad łóżkiem)

synalkowie, pomiędzy łobuzowaniem
a lekcjami w zawodowej specjalnej
będą pielęgnować nienawiść do mnie

zero wspólnych tematów. rosnący guz

gdy pęknie staniesz okrakiem nad miską
i, kolistymi ruchami, wyczeszesz kilkoro dzieci
blade cekiny

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Florian Konrad, 9 września 2016

Dezyflorata

bój się pleśni i jadowitych zwierząt
(prawica i ci z lewa- bez różnicy)

pluń. niech twój plastelinowy telewizor
pełen ciasta i błota
roztopi się z sykiem

imienia Pana nie warto wzywać
wklej w to miejsce własne. albo dziewczyny
(to dopiero doksologia!)

rękopisy, popiół ze spalonych inkunabułów
- pomiń. zamalowywanie zębów
doprawianie okularów i blizn twarzom z gazet
-wskazane

bezwarunkowo- znać teksty ulubionych piosenek
tomik wierszy i przynajmniej jednego złego człowieka

przydałoby się mieć gust muzyczny
(patriopolo- do kosza, natychmiast!)

być fanem lekkomyślności
nosić w portfelu miniaturową Nibylandię
-nawet nie próbuj

prędzej czy później każdy zapada się
i wygląda jak kieszonkowa wersja samego siebie
ma mrowisko we włosach

dobra, żartowałem. nie stosuj się
to była jedynie zabawa formą
liczy się tylko- by jeść kapuśniak
i oczy- by były wysoko
aż pod księżyc

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Florian Konrad, 9 września 2016

Układ rozcalony

dwa teksty o wysypiskach

chyba powinienem umrzeć przed ojcem
w przeciwnym wypadku gadanoby
że taki biedny byłem, sierotek
sam w czterech pokojach, nieożeniony
ziemi tyle, że starczyłoby pod budę
co większemu ratlerkowi

że pewnie załamał się i targnął, mieczak
nawet jeśli miał nowotwór czy zginął w wypadku
to pewnie wymodlił go

***
leży na poboczu szosy i widzę- to nie zwierzę
szary worek, papierowy zezwłok po cemencie

dla żartu chciałem trachnąć w myślach elegię,
tren, żałobny rapsod pamięci nieszczęsnego śmiecia

choć w zasadzie byłoby w tym więcej sensu
niż w opiewaniu zmarłych prezydentów, papieży
czy takich małych państewek, co rosną pod czaszką

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

Florian Konrad, 7 września 2016

Płaskownictwo

teraz będzie zabawne: jeden domorosły turpista
gapiąc się w szklankę, niczym sroka w gnat
próbował podejrzeć przyszłosć
nawiązać kontakt z robakami, które go.... no wiecie

nastepny zaś, w stanie kompletnej manii
słał listy w cztery strony kraju
z prośbą o właściwe zdiagnozowanie
o ROZSŁUCH jego wnętrza
cokolwiek to znaczy
chyba przepranie duszy. koniecznie- z wyżymaniem

trzeci, największy, chłop na schwał, o szerokich
barach i rudej brodzie- wymyślił dwóch poprzednich
spisał na kartce. zrobił samolocik
i fru- na prztestrzał, przez osiedla i powiaty

jeśli zobaczycie lecący świstek
z którego wydobywa się jęk albo chichot
wiedzcie- to oni

wrzesień 1976, zmywając makijaż

liczba komentarzy: 3 | punkty: 5 | szczegóły

Florian Konrad, 6 września 2016

Pierwsza łąka

nie daj się nabrać, prawdziwym autorem tego wiersza jest Izaak Hakenkrojcew

ulubione zajęcie- definiowanie śmierci
dziś jest w proszku i można nią
wyszorować blat stołu, kuchenkę gazową
(bez przesady, nie od razu- Sylwiusz Plath
zwykła proza -pstryknąć zapalarką
nagotować pomidorówki)

moja ukochana, ciągle obłaskawiana niepewność
nie za bardzo da się użyć jutro- zbrylona będzie
jakimś obłedem mistycznym
celowym przegraczaniem granic
przez rzekę i z powrotem

na zadeptanych ścieżkach nawet kamienie
przybierają nieszlachetną formę piasku
a stąd już tylko krok do rozsypki

potem - już tylko napadki histerii, śmianie się przez łzy
jakby oglądało się jednocześnie
Titanica i Samych Swoich

czy da się tak szczegółowo pookreślać życie?
e, za grube słowo. nie mieści sie do plecaka,
ani pliku WORD (albo mam za mały dysk
albo rzeczywiście- to ponad siły, a wiesz- nie chcę
wykopytrnąć się pod ciężarem
albo- co gorsza- trafić na manowce
poparzyć pokrzywami)

posiedzę więc w ciepłym mitomaństwie
czasem ktoś podniesie płytę
pogada się, pocelebruje swoją (nawet fajną) niewiedzę

liczba komentarzy: 9 | punkty: 4 | szczegóły

Florian Konrad, 5 września 2016

Fronemofobia

Kiedy nie chcemy mówić wprost o ziemi,
wtedy mówimy: niebo nie jest puste.
-Adam Ważyk ,,Poemat dla dorosłych"

plan: zaszczepić się przeciw pomorom
nabyć jako- taką odporność na szum
(wiecznie ma szary kolor. wiatr umiarkowany
przechodzący w porywisty)

i nie kończyć z grzebaniem w wyobraźni
więcej ruchu na świeżym powietrzu
(ale bez przesady- to grozi opalenizną!)

no, to mamy zbiorek pobożnawych życzeń
średnio ziszczalne zamierzenia

i spoko, luz. Lublina przecież nie wyrwę z korzeniami
nie przewrócę. ani nawet Włodawy

rzeka, co nazywa się jak stwórca
z błędem ortograficznym
będzie płynąć ciągle, bez różnicy
czy utopię się, czy wrzucę puszkę po mocnym

liczba komentarzy: 10 | punkty: 5 | szczegóły

Florian Konrad, 5 września 2016

Cenobitek

ostatniej, bezsennej nocy wpadł mi do głowy
pomysł na opowiadanie: młoda, amerykańska
aktorka zwabia do willi i morduje fankę

a guzik. nie opiszę tego. uzmysłowiłem sobie
że guzik znam realia, świat hollywoodzkich dziwek

jestem z prostszej krainy
umiem powiedzieć książka, opera, ziemia
rzadko kłamię, chyba że ,,nie piłem"

zaglądam do środka. jednoosobowy klasztorek
w zasadzie bezwyznaniowy
ale kto go tam wie

klęczę na zimnej posadzce mamrocząc modlitwy
a może powtarzam słowa piosenek?

nieprzytulnie tu i wilgoć. słabe żarówki
dach powoli zapada się
czasami ktoś obserwuje przez kolorowe szybki

zdecydowanie- to kobieta. drżący cień
nie ufam jej
chyba zacznę się bać

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Florian Konrad, 1 września 2016

Akatyzja

wiersz ludowy

jesień zaciera wspomnienia. płoną liscie
i ubrania po naszych zmarłych rodzicach

obertasy Macabre- na truchłach chałupsk
roztańcowały się szkielety. nierodno tu i błoto
w dobrym tonie jest pokryć się zmarszczkami
wyglądać jak gleba. i oczy- niech w szarych grudach
nie płonie nawet iskierka

mówisz: pesymizm. e tam, raczej- właściwy obraz
drzewa podszyte dymem, kraina garbiących się płotów
(zbyt gotyckie, pochyłe pismo- nie sposób dojść sensu)

i to nieznośne milczenie. jakby poginęły klucze od kłódek
na które zamknięto nam usta. wrony odwracają łby

pachnie kiszoną kapustą i parafiną. w każdej dziupli
-jak w domu. pryszczaty świątek trzyma się za obolałe czoło

wielka parafia ponad nami, biały obrus i obrazek cuda czyniący
gromnice, znak krzyża. i pęta. na ogół- kiełbasy

tak swojskawo. aż chce się wziąć piłę motorową
kanister czegoś łatwopalnego

albo dać krok w prawo. urwać się z mapy

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Florian Konrad, 31 sierpnia 2016

Querulatoria

a gdyby tak- wszelkie gierki
memy z pseudozłotymi myślami
tasiemcowate seriale, mordy celebrytów
- w kulkę. i pstryk!-jak najdalej. w przestrzeń

i stoimy przed sobą. całkiem nadzy
udajemy oswojone zwierzęta

nikogo nie ma w pobliżu
nie istnieją słowa zdrada, myśl, ból
w przytulnej urence- inni faceci, dyskoteki, portale randkowe
Behexen i Arka Noego

co ty na to? by składać się tylko z oddechu
i bicia serca. by stracić imię i wspomnienia

zbliż się i poczuj jak wrastam. człowiekopodobny kleszcz
szpilka rozgrzana do białości
butelka piany

a potem- trzeźwienie. cokolwiek powstanie z chaosu
będzie niczym uschnięte drzewo
zapomniany symbol

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Florian Konrad, 27 sierpnia 2016

Predylekcjarz

patrz niżej. nawet, jeśli pozornie -stagnacja
niech nie bawi cię widok karminowych nagrobków
w każdą rocznicę należy kłaść dzwoneczki na płytach

chyba domyśliłeś się, że pod spodem pada cukier puder
frakcje stańczyków opluwają się gwarą
roboli, archanielic, jaką chcesz. znają nawet polski
(choć podobno nie wypada)

zwykłe klauny nawijają w nieszlachetnej grece
przysięgi- mową węzełkową
krzyk zmieniony w piktogramy

jeszcze głębiej. ochlejkraci w swym żywiole
toasty brzmią pretensjonalnie
chyba że wznoszone dyktą. to wzbudza wesołość
płomyki w ustach

nie rozumieją gdzie trafili. niby to pokój przesłuchań
niby- świeżo otwarta knajpa. jeden czort
śpiewać tu można, zwierzać z niepopełnionych win
i kląć- ile wlezie. każdy puszcza mimo uszu
nawet wrzask

no, wreszcie- blisko końca. przejrzyj się
dno błyszczy. trwają wojenki pomnikowe
(który bardziej krzywy- wygrywa!)

manifestują się upodobania. do piór, koronek
na transparentach- szept, rysunki zapalniczek

pajacyki tańczą na cokołach. lambada pierrotów
jeden pojął że nadchodzi tanek. spada
(mówią na to śmierć, albo letarg
według mnie- symulanckie wygłupy)

nie gap się

201?/2016