Najnowsze prace:

Poezja

	Florian Konrad
	PROFIL O autorze Przyjaciele (1) Książki (14) Poezja (511) Proza (226) Fotografia (279) Grafika (73) Wideo wiersz (5) Dziennik (9)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Florian Konrad, 7 grudnia 2015

Łuskoid

planetka kalek i drzazg, ciało niebieskie
na ostrzu igły. ledwie widać przez lupę

niektórzy twierdzą że to więzienie
wieczorami zamyka się część morza na kłódkę
niebo całe w kratkach, co druga gwiazda zbita
(pozostałe- góra 25 watów)

świeżo spadły księżyc owinięty włóczką
szal niczym lśniący wąż o trzech językach
w każdym bełkot

grzechotka wypadła z rączki najmłodszego brata
zasnął chwilę po połknięciu klucza
siła przyzwyczajenia

niełatwo się wyrwać, silniki rakiet zapchane wełną
bezzębny portier mówi że już zamykają, przyjść jutro

proś o ułaskawienie, może za dobre sprawowanie
dadzą goździk i świadectwo ukończenia podstawówki
prawo jazdy honoris causa. musisz tylko przyjść na galowo-
z zadrutowanym nosem. i uszy-najlepiej by były zszyte
na okrętkę

nieważne że zgniecie się przy tym mózg
może o to chodzi

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Florian Konrad, 7 grudnia 2015

Cymelium

zwiedzam nielegalne grzebowisko
dom z klamek i szuflad. rzeka w co drugim pokoju
wolno się odwrócić przed północą

tamta myje. sine, chyba jeszcze nie padło
podobno chłopczyk. nie pozwala dotknąć
w każdej kropli dwieście par oczu

leniwy nurt, resztki kadłuba na brzegu
kieliszek i czaszka, włos, złamane pióro
kupka śmieci milcząca o przeszłości, artefakty z gliny i miedzi
drewniany wieloryb z oderwaną płetwą

można by połatać, zawsze to flaga
domyślić się brakujących liter

dokąd płynęli? najpewniej na wschód
tam coraz zimniej, gorączka śniegu. ludzie
wybierają lodowate kamyki z dna
potem sprzedadzą na bazarze. naiwniaków nie brakuje

dziennik nie ma połowy kartek. i tak-cenne znalezisko
...w radość... lekk... -słowa zdarte gryzącymi falami

tamta zakopała pod skałą
jakiś wykolejeniec grzebie, otwiera pudełko
gapie- zbyt tchórzliwi by go odpędzić

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Florian Konrad, 7 grudnia 2015

Ognik

istota drzemiąca w kołysce. metal na skórze
złotawe cienie przewieszone przez ramiona
to samiczka o ciele z litego popiołu. przesiewam ją
włosy znikają pod naporem palców
imię kruszy się. mogę nadać nowe
i będzie moja, jak ulał

a teraz krok w krok, nie odstępuj. rzucam drobniaki
za zerwany chwast, za przecięcie wstążki
i biegnij do swoich, śpiących w ruinach hali produkcyjnej
krzycz, ile sił. z dumy
że już urosłaś, przegryzł więzy. i już nie parzą
płomyczki przez które cię wygnali

szukamy języka wrodzonego
szesnaście groszy wygrane w totolotka starczy na wycieczkę
Koło podbiegunowe albo Sahara- wybieraj

wszędzie jak w lusterku: ślady zarastają kwiatami
tłum pada na kolana przed tkaniną
miód równie gorzki
koguty bez głów tańczą tarantellę

tylko pod spodem cisza, utajona radość
ostrzą na nas majchry, myją stoły i talerze
niedługo wyżerka

sąsiad uśmiecha się krzywo
znów pozostaną głownie, okopcone szyby

liczba komentarzy: 2 | punkty: 1 | szczegóły

Florian Konrad, 5 grudnia 2015

Skorpiolamid

sprawcza moc słów: klawiatura zmieniona w fiolkę
medykament po zażyciu którego usychają zdania
ujawnienie receptury wywołało zamieszki

zbrylona notatka, niewyraźny zapis
liścik miłosny pełen wulgaryzmów, podanie o pracę
czasem- eutanazję
zależnie od dawki można by się tym otruć albo ogrzać

skatolog i prozelitka w otwartym związku
nawracanie pustych tłumów przynosi ulgę
jednocześnie- odwrotny efekt
ulotki pełne wykrzykników, brak treści

tłumek koproczyńców obrzucających się lepkimi racjami
bezideowe stronnictwo, miłośnicy hieroglifów

prababcie wróżą ze zmarszczek i muszli
próby wywołania ducha ostatniego patrioty
żadna nie pamięta nazwiska

ciemnieją nam podniebienia
knebel i kaganiec, najmodniejsze w tym sezonie
kukła wymyślonego wroga niedługo spłonie na rynku

paru wieśniaków rozpaczliwie szuka antidotum
a wystarczyło pozostać analfabetami

liczba komentarzy: 5 | punkty: 8 | szczegóły

Florian Konrad, 4 grudnia 2015

Vajazzling

tak cicho. zanurzam się w ciepły krąg
wzbija się chmara czerwonej meszki
mam wrażenie że siedzę w dziwacznej pozycji

ponoć pochodzimy od małpy i boga. jednocześnie
uważaj-fałszywy krok, chwila nieuwagi i znajdziesz się
na innym brzegu, przekroczysz granicę (wstydu? państwa?)

wydawanie się, przytłaczająca niepewność
ciarki, żelazne mrówki po karku

odchylam głowę. kurz na żyrandolu, zaćmienie księżyca
pierwsze ukłucie
hiper-superbole, parabole, elipsy kreślone cyrklem w powietrzu

jakbym próbował pokroić pokój
tylko patrzeć jak runie pod podłogę. i niżej
diabłom na głowy

spójrz! trefniś pokryty błyskotkami, beczka po smole
w środku-kompletnie niestrawny miąższ

jest, tuż przy brzegu. zanurzam palce. w siebie
rozgnieciona chropowata kulka, przerośnięta wesz
worek żaru pełen dziur

jutro będzie parada
prezydent lub książę, zwierzę w kabriolecie o błyszczących kołach
stanę w pierwszym rzędzie. i pęknie
uliczka zalana cekinami

śmierć chodzi w za dużych okularach- to oczywiste

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Florian Konrad, 19 listopada 2015

Postmortemia

niektóre słowa wyrastają późną nocą
z łodyg kwiatów ze spieczonych źródeł
przeciskają się pomiędzy suchymi wersami modlitw

smakują jak wargi dziewczynki która być może
uparła się żyć w domku dla lalek
psiej budzie

pulsują słowa- maligny słowa - herbaria
w których zgromadzono wszystkie rodzaje
gwiazd popiołów i pleśni
mają zbyt mało tlenu

znam ich krzywe nadpalone nazwy
rozumiem drżenie bunt

czasami pojawiają na twojej skórze
dotykam, zlizuję
dławię się nimi

po oderwaniu pierwszej sylaby
plastikowy dach runie

2010/ 2015

liczba komentarzy: 2 | punkty: 5 | szczegóły

Florian Konrad, 19 listopada 2015

Restinpis

próbuję bawić się z małą Rosalią
jest zamknięta w wosku i drewnie
we włosach żółta kokarda, pierwsze oznaki zwiotczenia

otwieram jej oczy
pod powiekami rosną ciężkie bajki
strach przed oddychaniem i światłem

rozchylam fobie, wyjmuję z nich
porcelanowe obrazy i smutną kołysankę

zapach zaschniętej skóry
ziemi rodzącej jałowe kamienie, brudne daty
w pozornym cieple kryje coś lepkiego
senność, której przestaję się bać

złoty kotek ze szpilką w sercu
zapada w letarg patrząc w szybkę

2010/ 2015

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Florian Konrad, 19 listopada 2015

Krio

pusto. zamiast mebli mam jedynie kontury
narysowane mazakiem na ścianach
szafki, półki, kwiaty i bibeloty, udawane krążenie

w szybie widzę półpłynny szkic, szarą postać
smugę po szmince i filtrze, oko z matowego szkła

prymitywny mechanizm sprawia
że spotykam tylko prześwietlone kobiety ze zdjęć Tichego
są sztywne, z tektury i rosy, mają rozmazane twarze

mijam je z szacunkiem. boją się, więdną
jednorazowe, zimne, znikają pod językiem

podpieram drzwi patykiem, kulę się
okna wychodzą na ulicę

coś w nas. na wylot. czarny samolot z brystolu
zanurzony w mleku
chłopczyk rośnie od środka. coraz głębiej w mur

wyrwij garść włosów, kochanie
na szczęście

2010/ 2015

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

Florian Konrad, 9 września 2015

Szczeźlak

historia- pękate jabłko. groteska zanurzona w miąższu
twardy, gordyjski węzeł z robali. tekst odradzany przez lekarzy i farmaceutów
obciach, jak słuchanie Anny Jantar, Maryli Rodowicz

potrzebna jest odpowiednia scenografia, rekwizyty.
kilka woskowych świeczek, krzesiwo. litr nafty w butelce po szamponie
zapałki czechowickie z czarnym kotem na etykiecie. cholernie rozpłaszczonym kotem
Szwarceneger przejechał go humvee

późny wieczór, to ważne. by był klimat
parę gratów: kołowrotek, stół z szufladą, kaflowy piec
za oknem, pomiędzy krzakami zachodzi kula. jej promienie to sok z buraków

zaczynamy

najpierw: los. przereklamowany towar
dzianie się, odchodzenie w niepamięć. i z powrotem
historie- widziadła, bzdury zmieszane ze wspomnieniami

później: dom chory na melancholię. w kominie gwiazdy. łuna ugrzęzła w sadzy
(widzisz? potrafisz już tworzyć kicz)

prawdopodobnie nigdy: prawda. to zakazany temat
o jeden krok za daleko i ujawniasz się. widzą, że po drugiej stronie jest mgła
jeleń drący mordę na rykowisku.

spal to w ch**

liczba komentarzy: 4 | punkty: 4 | szczegóły

Florian Konrad, 9 września 2015

Rankor

,,(..) albowiem nikt nie wie, w jaki sposób przy rozwieraniu dłoni, palce
wypuszczają na wolność pierzaste lotki skrzydeł.
Są tacy, którzy twierdzą, iż jest to jakiś nadgorliwy anioł, zaś inni utrzymują,
że chodzi tu o jakąś śmiertelną chorobę"
Sergio Fernandez ,,Ryby"

szare bloczysko, pustaki złączone gęstym sosem. piasek, woda i popiół
Natalia od zawsze mieszkała pod feralną trzynastką
(moneta w betonowym sejfie, imię na rewersie
sto i pół grosza, fałszywy nominał
nie kupisz za nią nawet paczki papierosów.
wrzuć do fontanny, na szczęście)

tysiąc metrów niżej znajdował się świat Marka
źródła w jego żyłach, nowe kontynenty
strzygi z lawy, ciepłolubne pasożyty krwi

współistnienie: łajdaczka i zimny korytarz
zabawa w prosektorów: dzieciaki krojące żaby i szczury

w chmurach był Czyściec- mieszkanie Natalii
niegrzeczne zwierzątka trafiały do dołu, pod opiekę Marka

graffiti w opuszczonym tunelu metra:
zardzewiałe monety na dnie fontanny
kruszące się fundamenty szarego bloku
szklany skalpel spadający z ostatniego piętra

ubierzcie się ładnie: broszka z trupią główką, garnitur
przynieście po garści badyli. trzeba ułożyć krzyżyk z kamyków
UŚMIECH!

niewywołane zdjęcia z sekcji zaszyte w futrze, Natalia pisząca coś złamaną igłą
nieskończona liczba pierwszych stron