Latest items:
Sztelak Marcin, 18 november 2010
Najwyższa pora napisać parę wierszy
Szósta rano.
Kibic w euforii po domniemanym zwycięstwie obrzygał autobus.
Jakże mi się nie chce, na przykład iść do pracy.
Myślę,
że nigdy nie uwierzę w śmierć, szczególnie własną.
Oczywiście mogę się mylić, nie wiem jeszcze wszystkiego.
Szósta po południu.
Kupiłem śledzie o smaku tektury. Picie samemu jest
poniżające.
Ryby nie mają głosu. Irytujące milczenie pomiędzy
kieliszkami.
Noc.
Okropne bzdury, szczęściem z odrobiną pikanterii.
Nie, nie jestem zadowolony, nawet we śnie nie mogłem
dokończyć.
Sztelak Marcin, 14 november 2010
Całopalenie
Łzy w szklance. Zakąska w gazecie i nader ważne wiadomości.
Przetłuszczone i tusz rozmazany. W kącikach oczu
niebieskich.
Szminka w drapieżnej czerwieni. Sprawny język.
Tylko sto złotych i ławka w parku.
W kolejce zabrakło miejsca dla zrzuconych z postumentów.
Za epitafium powinno wystarczyć: było bardzo zimno.
Drżące ręce przy zawijaniu w chusteczkę obrączki
albo kapsla.
W ostatecznym rozrachunku zmieścisz się w garści
ochroniarza z klubu w centrum miasta.
Ewentualnie w butelce po małym tymbarku.
(Dwaj menele zapijali nim flaszkę w ustronnym miejscu).
A nad tym wszystkim dominujący chichot bezskrzydłych.
Sztelak Marcin, 13 november 2010
Śmierć ostatniego doręczyciela
Listonosz zapętlony w łańcuch.
Na ostatnim piętrze pchlego cyrku
wydyszana formułka: Dzień
dobry. Poczta.
Październikowe wiersze. Awizowane.
Adresat odszedł w niewiadomym kierunku.
Kupka liści zmieciona do skrzynki.
Plucha powoduje dreszcze. Początek grypy.
A tu rachunki. Druki reklamowe.
Czasami nawet listy. Pisane odręcznie.
Maligna na półpiętrze. Dokładnie pomiędzy
życiem prywatnym a służbową czapką.
Ciężka torba a w domu przesłodzona herbata.
Kolekcja znaczków i zużytych stempli.
Podobno nie ma takiego miasta. Tak twierdzą
panie z okienka. A ja muszę wysłać jesień
i ciepłe skarpetki. Do Londynu. Na Piccadilly
Circus. Jak najbliżej Soho.
Tymczasem doręczyciela dręczą koszmary.
Buty przyciasne. Pierwsze i ostatnie zejście.
Z wyznaczonej trasy pocztowca.
Sztelak Marcin, 11 november 2010
Romansidło
Popadam w podróżną paranoję. Już na peronie z sepleniącym
megafonem. Potem zimne oczy konduktorki. Ryba w galarecie.
Beznadziejna kopulacja w wytartym przedziale. Bure firanki
na wietrze. Ruch jednostajnie przyśpieszony.
Wszystko się skomplikowało, od kiedy ziemia nie spoczywa
na wielorybach. Nawet z warsu śmierdzi jakoś inaczej.
Do tego przesiąknięty naftaliną mundur. Za każdą podróż
trzeba płacić. Czasami cena jest wysoka.
Na szczęście mam krótką pamięć. Wystarczy na Wrocław –
Katowice.
Jeszcze tylko papierosek. I można odetchnąć. Oby nie
zapomnieć
zapiąć rozporka, usunąć śladów szminki. Czas na miłość.
A torowiska wiedzą swoje. I dobrze. Z każdym krokiem coraz
lepiej.
Dworzec zostaje z tyłu. Niemy wyrzut spuszczonej w kiblu
karteczki.
Z numerem telefonu. W ostateczności wrócę innym pociągiem.
Sztelak Marcin, 10 november 2010
Wygodniej śpi się samemu
Wyrosłem ze szczenięcych miłostek, z wielu
par butów i spodni. Jedną nogą w żłobku,
drugą w grobie – w takim rozkroku
można przeziębić pęcherz.
Wyrastam także z ciebie. Powoli
kolejny raj utracony. Dobry po-wód.
Gdyby jakikolwiek był potrzebny.
Ostatnia pielgrzymka do miejsc intymnych.
Długa podróż przez szeroko otwarte ramiona
i pomiętą bluzkę. Kurde, nigdy nie opanowałem
sztuki ściągania twoich staników. W sposób zadowalający.
Pobłażliwie się uśmiechasz, przynajmniej na zdjęciu.
Sztelak Marcin, 9 november 2010
Straszliwe konsekwencje nie skasowania biletu
Żyjemy w mieście bogu ducha winnych.
Z odpowiednim procentem. Pomijając milczeniem
wygodny system ratalny i trąby archanielskie.
Skazani na rozkład uśmiechamy się bezzębnie.
Już we wczesnym dzieciństwie. Ostatecznie
pożółkniemy niczym liście. Skrzętnie zgrabione
na kupkę.
Wino rocznik poniedziałek równie dobrze smakuje
z rżniętego kryształu. W sklepach za pięć złoty
poezji jak na lekarstwo. Bardzo długie wiersze
nawinięte na rolki.
Później już tylko szarość. Zupełnie jak u Różewicza.
I niedopałki zbierane dookoła przystanków.
Wyłączonych z sieci komunikacji miejskiej.
Tymczasem listopad. Dni coraz krótsze.
Kalendarze cieńsze.
Sztelak Marcin, 7 november 2010
Paranoiczny wiersz napisany w łazience
Brzegów nie widać. Jaka straszna perspektywa.
A bezludnych jak na lekarstwo. Wysp albo peronów.
Przeładowane stacje pełne szeptów i pośpiesznych
pożegnań. Zdawkowe machanie chusteczką.
Brudną wczorajszą szminką.
Góry lodowe na horyzoncie. Kapitanie cała wstecz.
Szyny iskrzą a ja namydlam. Semafory, zwrotnice,
konduktora. Czyści ja łza. Tylko ten kapiący kran
wprowadza dysonans.
Zakładam papierową czapeczkę. Będę malował
paznokcie. W żałobnym kolorze – czerwieni.
I proszę się nie ślinić na widok koronkowych
stringów. Schną, czekając na powrót
do szuflady.
A tam za ścianą śnią. Swoje sny o potędze.
Lub inne fantasmagorie. Pora zatrzeć ślady. Wyraźny trop
prowadzi na manowce.
Błądzę wpatrzony w latarnie na końcu składu. Kobieto
mogłaś sobie podarować te pieśni i pieszczoty przy
odsuniętej
firance.
Do cholery! - biorę kąpiel. Już pani nie podglądam
więc po co się plątać. Po drugiej stronie lustra.
Od jutra wszystko będzie dobrze. Na przykład
w kwestii moralności.
Zresztą w tej wannie nigdy nie pływały karpie.
Tak przypuszczam.
Sztelak Marcin, 1 november 2010
Prognoza niepogody
Przykładowo – taka burza – wzrusza.
Ściśle prywatnie.
Krajobraz postindustrialny dobrze się wpisuje
w niebo.
Poprzerywane przecinkami błyskawic.
Nikt nie pochyla głowy nad losem
ślimaków i dżdżownic.
A tu miazga. Bez litości.
Kaznodzieje upojeni w sztok,
słowem bełkoczą:
babilońska wszetecznica. Nic bliższego
i nic dalszego od prawdy.
Jesteśmy skazani na ciągłe porównania.
Do umarłych.
Sztelak Marcin, 26 october 2010
Zabiegi pielęgnacyjne
Strzeżecie się na strzeżonych z przystrzyżonym
trawnikiem, a psy nie mają gdzie
kopulować w spokoju
ducha.
Człowiek z plecakiem
doświadczeń przemyka w cieniu kamer.
I tak go ucapią za poły płaszcza, nie będzie tłumaczeń.
Trwa, a już się skończyła. Było, nie było - miłość.
Taka na nibynóżce, w chatce z piernika.
Bez happy endu z plastikowej komedii.
Zabrakło szczęścia,
albo psiego swędu.
Sztelak Marcin, 24 october 2010
Rozważania nad porcją fasolki po bretońsku
Gówno tam a nie kultura. Czysta jatka. Całkowicie
profesjonalna. Artyści i ich uczucia wyższe.
Osadzone gdzieś w okolicach
dobrej whisky.
Dla paru stów można dać
z siebie wszystko. W garderobie, czy na zapleczu.
Taki haust nierozwagi. Z posmakiem potu i trawy.
Dla żubra.
Kurna ich mać bohema. Jak mawia sprzątaczka.
Czwórka dzieci i mąż alkoholik.
Ale co ona może wiedzieć o życiu.
Skoro od rana do nocy liczy na wygraną
w totka.
I to byłoby na tyle
w kwestii romantycznej kolacji.
Pora zgasić świeczki. Przepalić gardło
w pobliskich krzaczkach.
A fasolka była niestrawna. Do tego wczorajsza.
Latest comments:
13 september 2025
jeśli tylko
Prawy też już znalazl dom :)
12 september 2025
Weronika
A bo może to nie były czyste intencje, tylko
12 september 2025
Pomimo nieszczerych chęci, pragnienie nie do
11 september 2025
Bernadetta
I oby do wiosny
11 september 2025
violetta
Jesień nas trochę ratuje słoneczkiem:)
11 september 2025
Dziękuję
11 september 2025
sam53
Druga wydaje mi się jakby trochę przeszkadzała
11 september 2025
smokjerzy
lepszy jest kogut... https://www.youtube.com/shorts/uJszY-YWqAs
11 september 2025
Do pomiaru czasu należy używać gnomonu, a
11 september 2025
Dyskusjom.
11 september 2025
wolnyduch
kotowork :))
11 september 2025
Każdy ornament ma swoje znaczenie, jak zawsze
13 september 2025
wiesiek
12 september 2025
wiesiek
11 september 2025
wiesiek
9 september 2025
absynt
9 september 2025
ajw
9 september 2025
Jaga
8 september 2025
ajw
7 september 2025
jeśli tylko
6 september 2025
wiesiek
5 september 2025
ajw