Najnowsze prace:

Poezja

	Florian Konrad
	PROFIL O autorze Przyjaciele (1) Książki (14) Poezja (511) Proza (226) Fotografia (279) Grafika (73) Wideo wiersz (5) Dziennik (9)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Florian Konrad, 24 lutego 2013

Death is the law, death under will

,,Pożerać będą swe ciało, wyrywać sobie włosy, drapać twarz, a może nawet w napadzie szalonej wściekłości
włożą palce do ócz, by je wyłupić i uwolnić się od widoku Boga, który ich karze ze śmiechem."
O. Paweł Segneri SI, Kazania wielkopostne

wczesne lata dziewięćdziesiąte
w leśnym gąszczu odkryłem cmentarzysko
na które zwożono padłe zwierzęta
skorupy porośnięte paprociami, ślepe tunele

przyniosłem końską czaszkę
szkolnymi plakatówkami- na czarno
kolejnego dnia- drugą. przyozdobiłem pokój

aż kazali je wyrzucić
odniosłem. pewnie jeszcze tam leżą

minął szmat czasu
na starówce przeklęła mnie żebrząca cyganka
nie miałem ani grosza

zaczynam wierzyć w przesądy
woda w klepsydrze, cienka strużka na nieodpuszczenie grzechów

strzykawka z zakażeniem, pędzelek
przez mięśnie, ciężki pęd. to szybko postępuje

psuję się od głowy
pomaluj

http://www.youtube.com/watch?NR=1&feature=endscreen&v=MdnADi9e9Lw

http://www.youtube.com/watch?v=OwYnx_E8exA&list=ALHTd1VmZQRNp-zG1NTJF-51nVT6q8us8Z

http://www.youtube.com/watch?feature=endscreen&v=dTADU0iMnF4&NR=1

liczba komentarzy: 35 | punkty: 17 | szczegóły

Florian Konrad, 17 lutego 2013

Acedia

(...) Then I got to thinking that maybe something had happened something more than that they couldn't talk about.
Something that they were too stupid to understand and something they were too quiet of to be knowing of that it was bad.
And they just carried on their everyday life unthinking of anything different. What's happening? (...)
Roky Erickson ,, I know the hole in baby's head."

wiatr przywiał południową zarazę. zamknęli granice
pękały gardła najciężej chorych
udało mi się zbiec pod osłoną nocy

myśli krążą wokół tamtej dziewczyny. najwyżej szesnaście lat
rozdarta sukienka. puchnące ciało. ptaki zaczęły się zlatywać

szkielet wtopi się w piasek, mieszkanie poświęcą na nowo
modlitwy świetnie zmazują brud
w miejscu zbiorowych mogił za kilka lat wyrośnie hipermarket

wyobrażam sobie, że nie jestem szczurem. zostałem
biorę ją w ramiona. i budzi się z zimnego snu, całkiem zdrowa
ucieka

toczy mnie obrzydzenie przypadkowo udało mi się odkryć inny wymiar
relikty minionej epoki, niespełnione proroctwa szalonych kapłanek
zobaczyłem, co jest za ciężką kotarą
do dziś nie potrafię się otrzasnąć

wszystko na marne

http://www.youtube.com/watch?v=41qMZ3U21UQ&feature=endscreen&NR=1

liczba komentarzy: 17 | punkty: 15 | szczegóły

Florian Konrad, 3 lutego 2013

Mors putativa

(...) tyle jest przecież prób śmierci na ciele nagiej kobiety,
pijanych, bożków lub spotkań tych, którzy umierają i ustępowali miejsca lepszym od siebie.
My już tylko boimy się umarłej samotności sprzed.
Donat Kirsch ,,Zadziwiający wdzięk"

to tutaj
pałac kryty słomą. sto lat temu wygnano ostatniego władcę
otwieram drzwi

dębowe biurko, szuflady ciężkie od pajęczyn
w powietrzu drobiny letargu. ogarnia nas senność
ciała toną w słodkim puchu. coraz dalej od świateł

trzy metry dalej zaczyna się ściemniać
przedawniamy się. dobre myśli ukryte pod siennikiem
na czarną godzinę. nie zdradź ich nikomu

nowy dzień
na posadzce pokruszone czaszki złych doradców
bawię się scyzorykiem

nasze inicjały przebite strzałą

liczba komentarzy: 48 | punkty: 25 | szczegóły

Florian Konrad, 26 stycznia 2013

Eponim

strużka kawy na stole, roztrzaskany ekran
kruszacy się pokój, ja w epicentrum urojeń

czytam list wyjęty z butelki po tequili
pismo węzełkowe, pętle na nadgarstkach
sznury przecinają wilgotny papier

w zielonych oczach pływają łodzie
ktoś zarzucił sieci
drżą metalowe łuski ryb, ciężkie zbroje

bad trip, sępy krążą coraz niżej
ostrzegano mnie, że stąd się nie wraca bez uszczerbku
nie chciałem wierzyć

śnieg topnieje pod twoimi krokami
skrzypienie drzwi. jesteś

łodzie zatonęły, w muszlach słychać radiowy szum
głosy z oddali

mówisz, że urodził się syn
byłem zbyt daleko
nadałaś mu imię trzy dni po śmierci

liczba komentarzy: 8 | punkty: 17 | szczegóły

Florian Konrad, 14 stycznia 2013

Burdizzo

jeszcze kilka lat temu potrafiłem udawać mężczyznę
wędrowałem po wyimaginowanych dróżkach
napotkanym kloszardom rozdawałem pięciozłotówki
i butelki z fioletową wódką

z czasem przyrosłem do ciebie. lina w pępku
nieznane dotąd bezpieczeństwo

lęgły się w nas toksyny
(przepis na nieopętanie: szczypta magii, dwie garści soli
zmieszane z jadem grzechotnika
potem razem z prądem, do wnętrza)

chwile, jak ziarna wpadały w ziemię
wyrastały pokrzywy

kładę się na wznak, by przeczekać resztę życia
patrząc jak świat kurczy się
ucieka w ciemny kąt

boję się z tobą rozmawiać

2012- 2013

liczba komentarzy: 10 | punkty: 13 | szczegóły

Florian Konrad, 5 stycznia 2013

Bukiet rosiczek

kłęby dymu. szlugi, jeden po drugim
drapię się nożem po brodzie

twoja woń, wyczuwalna z daleka
szemrzący puls, diamentowy strumyczek
w głębi materiału

pęknięcie. tu, w ślepej uliczce
ostatni i pierwszy oddech

stłukłem niebieskie szybki, na których namalowałaś
moją wykrzywioną twarz, grymas obrzydzenia
(portrecistka od siedmiu boleści!)

powódź. zatapiam się w mazi. po szyję
kaskady błota przez okna i drzwi. duszno
pacierz w zwolnionym tempie

trzeba ukryć się, znaleźć sterylny bunkier
i w kimę. na rok, dwa, milenium
wziąć na przeczekanie

ocknąć się, gdy znów będzie ciemno

wtedy- zmiana planów. przekroczć widnokrąg
posługując się sfałszowanym paszportem

i już będzie można swobodnie- w kosmos
albo na ryby

liczba komentarzy: 10 | punkty: 14 | szczegóły

Florian Konrad, 1 stycznia 2013

Vita intermedia

przyszli nad ranem w maskach klaunów
zrzucili tęczę. na to miejsce- reklama taniej wędliny
kolory w śmieciach

jutro zamażą szyby błotem
(ochrona przed spalinami i promieniowaniem UV)
pakuję się. pięćsetletnia depresja
papieros w wyjałowionej gębie

przedwczoraj ściąłem ostatnie drzewo
od dawna rodziło słone owoce

kapiszony i śrut upchany po kieszeniach
do walizki-kaszanka, serdak
sztuczny garb, proteza lewego płuca

myśli na opał. porwać stare zdjęcia
zostawić dom, niech zalęgną się
pijacy i dzikie zwierzęta, oswojone kleszcze

przegryźć szwy. lekko zapiecze
(doskonała metoda pozbywania się pamiątek)
przed siebie. krok w dół

zrównać z ziemią

liczba komentarzy: 37 | punkty: 14 | szczegóły

Florian Konrad, 21 grudnia 2012

Obłąkalnik

wykład z szaleństwa
siwobrody mężczyzna w połatanym garniturze
rozmawia ze zwidami
przekleństwa wyżłobione na podłodze

dysputa powoduje zamieć, paraliż miasta
porzucone samochody z kwiatami na szybach
stoją w poprzek dróg

pękają stropy zapomnianych domów
bezludność, aż w gardle zasycha

zgorzkniały gapię się na ślepą ścianę
świece powoli dogasają
on mówi, ciągle mówi w swoim narzeczu
macha rękami by odpędzić złe

jeszcze chwila, błysk. by razem z nim, pod ziemię
by pić rosę z ciemnych źródeł
kraść kwiatom listeczki
palić je, poznawać nieodgadnione

by, budząc się tracić odurzone sny
nawlekać koraliki na nić z błękitu

ostatnie, to już ostatnie

liczba komentarzy: 56 | punkty: 15 | szczegóły

Florian Konrad, 12 grudnia 2012

Reincarnum

ciała są niespokojnym morzem
źródłem zaś błoto, biel z jego czerni
dawno skrzepłe kolory
on stworzył morze i błoto

od pokoleń w lepkiej kryjówce
udawanie jego pulsu, życie na wygasłym wulkanie

poza nim świat jest mały
ciasna klitka, ściany okrywające miąższ
śliskie powierzchnie szyb nie potrafią ogrzać

on stworzył słodką woń i niewypowiedziany nakaz
powrotu do schnących rzek
gdzie zaczęło się życie

są w nas jego utracone zmysły
we wzroku, oddechu, tam, gdzie rodziła się myśl
nastaje nowe, sztorm kwitnący z kamiennego spokoju
fale z impetem, o bielejące brzegi

liczba komentarzy: 10 | punkty: 13 | szczegóły

Florian Konrad, 7 grudnia 2012

F.K.

na dobrą sprawę nigdy nie istniał
resztki znaleziono w piwnicy, przysypane węglem
spalone wszystkie kładki

był tylko czarno- białą wycinanką
kartką wydartą ze starego tomiszcza
serce z popiołu i kawy

kiedyś miał marzenie: należeć do 27 Club
przerósł

jakiś facet widział go w 2010
szedł zaprawiony łąką, śpiewał
trudno ustalić – co
ponoć Pater noster, falsetem

teraz tam, na dachu
z butelką ,,Krajowej” z Biedronki
obtańcowuje komin
włosy rozwiewa wiatr

bywa, że przesadzi (równowaga nie ta, co kiedyś
tak łatwo trzymać głowę niżej poziomu)

spada, mordziaką na dół
kartoflany Ikarek relegowany z mitologii

rozwiewa się, nim uderzy o ziemię