Poezja

,,rozstajemy się szybko i cicho
żeby pamięć nie miała pokarmu"
           Roman Honet ,,Pożegnanie z I."
 
skradłem się raz a dobrze
kluczem, choć w pojedynkę. przygarbiony
w dodatku po zmroku (szyby przystraja się
brystolem i krepiną. by nie dostrzeżono w nas
nawet lampy naftowej na sercu
świeczki dopalającej się pod okiem)
 
więc ja- jak klucz. taki od szafy pancernej
niczym głowa zamknięta w poprzednim stuleciu
na amen. nie otworzyć
 
czaję się uzbrojony we flakonik i szminkę
(zostały po wujku alkomiku
prestidigatorze mającym opanowaną do perfekcji
sztukę ożywiania szkła)
 
wreszcie wytacza się jakaś. rozbawiona jakby 
jej syntezator wsadzili. pod czachę
 
podchodzi bliżej. psik!- i widzę- rozbiega się
w noc. na dziesiątki fragmencisk:
 
Bazylijki- zmieniające frajerów w kamień
złotawe dziewczyny (nigdy nie masz pewności 
czy taka jest Azjatką czy po prostu ma żółtaczkę)
 
na końcu będzie szła najzdrowsza.
a to źle. to już prawie spisek