Najnowsze prace:

Poezja

	oczy jak pustynia
	PROFIL O autorze Przyjaciele (47) Poezja (119) Fotografia (63) Dziennik (16)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

oczy jak pustynia, 5 lipca 2015

Manienie

jestem siecią łowną gniazdem
cienkich nitek zlepionych
ze sobą podczas snucia
bajek

złap mnie zaskocz gęsto rozsnuj
albo lepiej przywiąż jakbyś
pragnął oddać życie
za seks

liczba komentarzy: 2 | punkty: 8 | szczegóły

oczy jak pustynia, 23 września 2011

tę która ciebie wyłowi rozgryzę
jak temat popiję absyntem zmieszanym
z krwią wilków podchodzących pod oczy

w serce zatknę pióra liryków wyklętych
dalej z fantazją przetoczę miesiące
do tamtej jesieni kiedy oddech podwajał

gorąco złożę się do modlitwy ujawnię
od stóp po martwe aż wyjdzie na wierzch
zesztywniały język po nim przebiegnę wyżej

zamknę wszystko jedno na minioną prawdę
chmury poderwę od spodu rozpierzchną się
jak przyjaciele a ziemia stanie na skraju

otchłani i odpłynie wywołam jej fale
urobię po łokcie aż wypluje ciebie
spod płaszcza i ustawi nad grobem

zanim dobrniesz do światła obalę jak mity
rzekome ideały zarzucę nałęczkę
i odgryzę głowę

liczba komentarzy: 21 | punkty: 8 | szczegóły

oczy jak pustynia, 6 października 2011

A mnie to Dali

odcięty w antyramie, ni to drzewo, ni człowiek,
przystrzyżone gałęzie jeżą się na grzbiecie,
pochylonej głowie. wyrzeźbione ślepia wyglądają z mroku,
mgły gęstej jak ściana lub bielmo na oku i rusza wśród ciszy
od tańca. garbi się ku jesieni, jakby miał ptasią klatkę
piersiową lub chciał zrzucić liście

i odprawia czary. po co i dlaczego?
nie wiem ale zatrzymuje i zamyka rozmowy.
pokręconymi dłońmi żongluje napięciem, skupia
uwagę, energię. spływa spod zdrewniałych palców w wir magiczny,
płomień oswojony, okiełznane iskry, owinięte kręgiem
tajemnicy. a mnie to dali.

liczba komentarzy: 18 | punkty: 8 | szczegóły

oczy jak pustynia, 12 lipca 2011

inny anioł

odkąd pamięta, zawsze stała sama.
i inna. żadnego puczu,
szemrania, a życie gnębiło
spór o niuanse i zabawiło się w dobrego

pasterza. zaintrygowanie pobrało ją
do instalacji. tam była wabikiem pl
na rzeczywiste rekiny.
nie miała nic do przegrania.
nie bała się otwartych okien. (u)wierzyła,
że każdy ma w sobie, kawał cynicznego
skurwiela, którego wystarczy umiejętnie uwolnić
i być według nowych zasad. śmiało
proklamować, aż uszy zabolą,
gdy pomyśli głowa.

nie martwić się, co wycedzą
z prawej lub z fałszywej strony. zaufała,
że można pokochać demony
i żyć z przymrużeniem oka.

21-07-2010

liczba komentarzy: 17 | punkty: 8 | szczegóły

oczy jak pustynia, 1 lipca 2011

Horror

północ. coś czai się w świetle
księżyca i dławi zaglądając w oczy.
niebawem gwałtownie uderzy
a tu nie ma dokąd odskoczyć.

ekran nie chroni od szczęk
szeroko otwartych na pokój.
za nim świat zachwaszczony,
z którego nie ma powrotu.

liczba komentarzy: 7 | punkty: 8 | szczegóły

oczy jak pustynia, 12 lipca 2015

game over

rak może chodzić do przodu, bokiem i z powrotem.
dlatego umówmy się, że każdy z nas kiedyś kopnie
w kalendarz, odwali kitę lub pójdzie do Abrahama

na piwo. w końcu mamy lipiec. w przegrzanych mózgach
mętlik snuje domysły i urywa wątki. zabija cię coś,
o czym jeszcze nie jesteś gotowy rozmawiać.

może puste ściany, może to, że nic się nie zmienia
na lepsze. balansujesz na luźno rozpiętej pajęczynie,
która drży pod ciężarem ciała. nie przywiązuj się

do kamieni, które ciągną na dno. podepnij
do życia. ugnij ale nie łam i napisz nas. a jeśli nas
nie ma i nigdy nie było, to napisz siebie od nowa.

nie wiem czy wyjdziesz z tego, ale wyjdź do ludzi
pogodzić się z prawdą trudną do przełknięcia.
wiedz, że jestem, dojrzewam, bez fałszywej nadziei.

liczba komentarzy: 4 | punkty: 7 | szczegóły

oczy jak pustynia, 9 maja 2011

Opanowana

"Jeśli chcesz o czymś zapomnieć, oznacza to,
że nie możesz przestać o tym myśleć."
Sylvia Plath

Uważam, że w życiu gram prosto, bez wnikania w sens scen,
powielając stereotypy. Nie próbuję zrobić czegoś na opak,
i nie podnoszę głosu, choć byłoby wtedy o niebo ciekawiej.

Zwykle poruszam się chwiejnie, po krawędzi słowa i sama
do końca nie wiem, do czego jestem zdolna. Mówią, że mam
naturalne predyspozycje i potencjał, by wyciągać wnioski.

Wszelkie upadki traktuję jako deficyt umiejętności
aktorskich, bo ileż można ludziom wciskać pustosłowia,
gdy każdy szuka kogoś ważnego, do rozmowy. Nie jest dobrze,

ale już wiem, że zmieniłam się pod twoim wpływem
i że każdy wiersz, dzielony z tobą, zadziwiająco smakował.

liczba komentarzy: 27 | punkty: 7 | szczegóły

oczy jak pustynia, 23 maja 2011

Ślepa uliczka

od kiedy ciebie nie ma
wypluwam uśmiech boleśnie przełknięty
z nieważnym podtekstem i pcham siebie w sytuacje
bez wyjścia

nawet sny - rzeki śnione w desperacji biegną
jak ślepy wzrok kochanków
za nawias w maliny

liczba komentarzy: 11 | punkty: 7 | szczegóły

oczy jak pustynia, 24 maja 2011

W końcu

ostatnie lata były pełne nieoczekiwanych zwrotów
jakby życie nie umiało napisać dla mnie lepszego scenariusza
w marcu któregoś tam roku rozstałam się z pierwszym mężem
(we wszystkim mnie ograniczał)

kilka tygodni później wdałam się w gorący romans z niebieskooką fascynacją
(nie chcieliśmy dzielić się ze światem swoją radością)
później poznałam starca pochylonego nad grobem
(czuliśmy zaledwie czułość a układ ten nie przeszedł do legendy)

po nim były mocno skomplikowane związki
które nie odegrały większej roli
dzisiaj jestem sama

wieczorami siadam przy leciwym biurku przygniecionym szklanym blatem
i z tkliwością oglądam przyszpiloną kolekcję swoich mężczyzn
czuję się doskonale - o świcie nie odfruną

liczba komentarzy: 53 | punkty: 7 | szczegóły

oczy jak pustynia, 6 kwietnia 2011

kiedy nie ma światła

ściemnia się
nienazwane ciągnie w dół
i włóczę się w kółko
jak z zawiązanymi oczami

myśli rozbijają obóz
przetrwania

podkładam ogień
pod deszcz
i wydmuchuję kółka z dymu
rozum stymuluje iskry
słowa przeciągają się
z ust
szukając wyjaśnienia

kiedy zmienią skórę
poliżę je grzesznie

liczba komentarzy: 5 | punkty: 7 | szczegóły

oczy jak pustynia, 1 maja 2015

Wszystko zależy od tego czy (za)iskrzy

ten wiersz jest jak kobieta bez pogrubiającego
tuszu na rzęsach, która w płaskim, wygodnym
obuwiu, płynie pod prąd, w świecie mężczyzn.

od czasu do czasu czuje się bardziej lub mniej
pewna siebie, a lęk przed rozczarowaniem
w niej większy od samego wejścia w związek

z czytelnikiem. jednak w sypialni chciałaby być
jak Penélope Cruz w koronkowej bieliźnie,
od widoku której aż kręci się w głowie.

dlatego z góry nie zakłada, że dla zasady,
nie zdejmie majtek na pierwszej randce.

/szkic/

liczba komentarzy: 1 | punkty: 6 | szczegóły

oczy jak pustynia, 3 czerwca 2011

życie zaczyna ciążyć

(wersja druga)

zachcianki powstają z repertuaru wysmażonego w nocy
kubek ma swoje wyziewy jak wszystko co odstręcza
i w nic nie sposób się zmieścić

dookoła zalegają drobiazgi nafaszerowane emocjami
i życie coraz cięższe od brzucha
wygląda jakby uszło

uwadze

.............................wersja 1.................

zachcianki biorą się z jadłospisu ułożonego w nocy
kubek ma swój zapach jak wszystko co mierzi
i w nic nie można się zmieścić z wyjątkiem
t-shirtów i koszul męskich

wokół odkładają się drobiazgi nasycone emocjami
i życie coraz cięższe od brzucha,
wygląda jakby uszło

choć jest go za dwoje lub dwie

liczba komentarzy: 31 | punkty: 6 | szczegóły

oczy jak pustynia, 23 maja 2011

Obok zwykłych spraw

gdy coś we mnie pęka, nie gram, nie piszę
na siłę. siadam na łóżku, dotykam czołem kolan
i wyłuskuję grochy z czerwonej pościeli.
rzucam o ścianę. czary

- mary, upadają głucho i układają się w sen
z drugiego dna wiersza. wiem, że łatwo go rozwiać.
dlatego szeptem stawiam drobne słowa.
pną się, po linijkach, w górę.

nie odnotowałam w pamięci, kto, komu i kiedy
zaczął snuć się po głowie
i w którym momencie skłóciło nas życie,
ale podkreślam kolory, w jakich

rozpisałam ciszę.
................................................................................

przed poprawką

gdy coś we mnie pęka, nie gram, nie piszę
na siłę. siadam na łóżku, opieram plecy o ścianę
i wyłuskuję grochy z czerwonej pościeli.
rzucam przed siebie. czary

- mary, upadają głucho i układają się w sen
wycięty z głębi wiersza. wiem, że łatwo go rozwiać.
dlatego szeptem stawiam drobne słowa.
pną się, po linijkach, w górę.

nie odnotowałam w pamięci, kto, komu i kiedy
zaczął snuć się po głowie
i w jakim momencie skłóciło nas życie,
ale wspominam kolory, w których

rozpisałam ciszę. wybuchła jak wojna
przestawiając zwrotki, po czym zaczęła się
w próżne przelewać. dziś drżę we własnych dłoniach.
obudź mnie, zanim się bardziej oparzę.

liczba komentarzy: 34 | punkty: 6 | szczegóły

oczy jak pustynia, 15 lipca 2011

po tej samej stronie

jeszcze raz zmięknę
i przyniosę słowa które wprawię w bieg
przedawnienia albo chociaż w drgania

niech zagrają na zwłokę
rozpiszą nieco światła do trawienia ciszy

rozwiązuj mnie jak więźnia swoich snów i myśli
który to bez żadnego ciężaru
zdławiony czasem
jest koło siebie lub truje się życiem

nie zachowuje się nieludzko
i nie przytłacza jak ból
trwa o rzut kamieniem
niezbędny jak woda
po której wraca się do życia

nie ściąga dylematów i spraw
jakie wypada unormować
nie nakręca ciągu zdarzeń
które nie potrafiłyby bez niego zaistnieć
tylko marzy

aby przestać spadać
głębiej
poprzez fazy snu
do zaczątku wszystkiego

liczba komentarzy: 5 | punkty: 5 | szczegóły

oczy jak pustynia, 6 lipca 2016

Mała czarna wizja

miała na sobie skórę
żywcem zdjętą
z kobiety
nieludzko zapadnięte
przyżółkłe policzki
i spojrzenie niczym
zimny prysznic

podrygiwała jak trup
pod sceną
szorstkimi palcami
dogładzając
zanurzone w mroku
włosy

żywiłam obawę
że za chwilę
przeistoczy się
w zombie
ale porwał ją tłum
i rzucił
tak blisko
że otarła się o mnie
i spojrzała
w oczy

liczba komentarzy: 4 | punkty: 5 | szczegóły

oczy jak pustynia, 7 października 2011

Niedokończony październik

zerwał się ze smyczy i ogarniał życie
lał gorycz w pozytywne myśli zgniatając obrazy
nagle skoczył na poręcz i runął przed listopadem

rozbił się jak kryształ a schody ruchome
w chmury pod prąd po koronach drzew
gdzie wiatr gwiżdże na kasztany

marszczą się matki martwe dzieci
zrzucone na zimę

liczba komentarzy: 13 | punkty: 5 | szczegóły

oczy jak pustynia, 13 października 2011

Zupełnie nic pod kruchym wierszem

"W snach i w miłości nie ma nic
                                          niemożliwego."
Janus Arony

jeszcze nie umarłam
do końca
nawet oddycham
bez sensu

wszystko zlewa się
przed szaleństwem
jesiennym

naucz mnie tańczyć
w szeleście wierszy
w poszumie strzępów
znoszonego życia

                                                       (inspirowane Istar)

liczba komentarzy: 14 | punkty: 5 | szczegóły

oczy jak pustynia, 5 kwietnia 2011

odprężając wspomnienia

aniołku, bawimy się tylko
jak dwa łyse konie
i nic nam tego
nie zrekompensuje.

żadne próżne listy.
trafniej bezzwłocznie,
w piecu ślady zatrzeć
i siebie wziąć w ręce,

nim znów coś stracimy.
chcesz, wyzwolę światło
i rozproszę czarne.
zilustruję wszystkie

szramy oraz przebarwienia,
a ty odsłonisz intymne
ogniska zapalne.
uśmiech przełożysz

na dotyk i popadniemy
ze skrajności w miłość
albo w przedawnienie.
już wiem, kim nie jesteś

i że to jeszcze nie koniec.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły