Najnowsze prace:

Poezja

	Florian Konrad
	PROFIL O autorze Przyjaciele (1) Książki (14) Poezja (511) Proza (226) Fotografia (279) Grafika (73) Wideo wiersz (5) Dziennik (9)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Florian Konrad, 19 sierpnia 2017

Plantacja chwastów

przekaz z orbity cmentarnej
- ze słów na ś dozwolone jest jedynie
światło
wszystkie inne - i narażę się
na posądzenie o bycie emo, gotem
wiek wczesnolicealny

jako jedyna dostrzegasz, że Vantablack
to jedynie kamuflaż, wewnątrz
jestem pełen pastelowych barw

mam pewność - wiosną w ogrodzie
wyrośnie tylko perz, osty, plastik
tak ma być

jestem czarnym kwiatkiem okrążającym Ziemię
gdy spadnę - nastąpi kataklizm

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Florian Konrad, 13 sierpnia 2017

Erodowani

szepczę ci wierszodie, na końcu każdego słowa
- ziarno. przez chwilę możemy zobaczyć
jak niewyrosłe jeszcze drzewo
zmienia się stempel
- co za dziworód! - zniesmaczona kręcisz głową

rozrzewniam się
ostatni raz płakałem oglądając filmik w internecie
- samochód pożerany przez zgniatarkę

jako były student linguahumanizmu
(nie podszedłem do egzaminów końcowych)
wiem, że rzeczy to też ludzie, tylko opisani
w innym języku. twórca pozostawił
mało czytelny klucz
(może ty złamiesz szyfr?)

niedługo wiatr wyrwie skały z korzeniami
tak musi być - powtarzam przyciskając
do piersi szklaną kulę

poezja mutuje. jesteś puentą tekściny
pod tytułem Wszechrzecz
(ledwie dwa słowa
resztę spłukały kwaśne deszcze)

ktoś dzwoni. pewnie znowu z prośbą
o podanie dokładnej lokalizacji

nic z tego. to nasz las
tylko nasz
wywróż, jeśli masz odwagę - powiem

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Florian Konrad, 5 sierpnia 2017

Astroturfing

mów, zniesiono gryf tajności
więc - ty i tamten
oddzieleni barierą kynologiczną
(cienka jak papier na którym drukuje się pieniądze)
rasy alternatywne, dziś nie dociec
który z was był bardziej człowiekiem

śmiało, nie bój się
wiem - pierwszy uderzył

skakaliście sobie do gardeł
niewidzialni suflerzy szeptali zza pleców
że mocniej, czerwień ma bryzgać
(walka niejako z odbiciem
groźna zabawa na granicy autokanibalizmu)

żałujesz? niepotrzebnie
on też w zasadzie był makietą
pochowali biedaka w papierowym lesie
niedługo na mogile wyrośnie trawa z plastiku

dobrze, że rozszarpałeś
ale nie rozpowiadaj. niech trwa wojenka
niektóre słowa będą niczym Dim Mak
jeden dotyk - chwalisz
kolejny - sprowadzasz śmierć

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Florian Konrad, 5 sierpnia 2017

Antywyznanie

zgoda, za mało udaję. można przyznać
bez bicia. nawet na po kielichu
średnio zdołam się przymusić. słaby ze mnie
aktor, skóra zbyt twarda
- widzisz stos pogiętych gwoździ?

uparłeś się, płacisz wiele więcej niż inni
(pielgrzymki namolnych szarlatanów - odkąd pamiętam)
zatem umowa stoi - od dziś do niedzieli
będę wbity w ścianę

przegoni się paru świątkarzy z pozłacanymi dłutami
(nie oddadzą swych rzeźb
nawet za kilogram jednogroszówek
każdy pragnie jedynie podziwu!)
posymuluje ból

tylko w zasadzie - po co?
przecież mam setki wiar. tu, zamknięte w pudełeczku
(pandoryzator? e, głupia nazwa)
Gram - dodatnie organizmy
sine niczym dynks

otwórz pewnej nocy
nie ma się czego bać
(powszechne kłamstwo)

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Florian Konrad, 3 sierpnia 2017

Deeksploracja

szkoła tworzenia mitów, wyjątkowo drogie
pióro (dałby bóg - oby wiecznie) kreśli nasze
życiorysy. nie ustrzeżesz się

retweety z martwych kont, coraz więcej
gatunków zostaje raz na zawsze wylogowanych
odpowiedzi na niezadane pytania
snują się jak dym. ty też rozmawiasz
z duchami (jestem jednym z nich
przypominam brata
albo jednego ze zmarłych przyjaciół
- zależy od pory dnia)

aż wreszcie - krzepnięcie, po raz ostatni
budzimy się w wielkiej za(m)rażalni
już nie trzeba się tłumaczyć
(jeszcze jeden post
i zostaniesz zablokowany, wirus wyżre
ci osobowość
- dane nie do odzyskania)

i wszystko jest ze szkła
pejzaż przekłuty rysikiem
zdaliśmy do następnej klasy

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Florian Konrad, 26 lipca 2017

Czarne segregatory

treści szybkozbywalne - na cienkich kartkach
bibuła szybko płonie
nie zdążysz się obejrzeć - i człowiek
cofa się do poprzedniego stadium - prochu
(zoologowie gadają, że jest ono najlepsze
- żadnych zmartwień)

kąśliwości, po przeczytaniu których
na skórze zostają głębokie ślady

i jeszcze moje CV, papier twardy jak beton
(zgodnie z prawem Poego - nie można go
odróżnić od żartu zamienionego w kamień)

spal to archiwum
chcę być nie do zapisania
(prowolnościowy ekstremizm - a co!)

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Florian Konrad, 25 lipca 2017

Flatter

dwa zrośnięte patyki trzepoczą w sercu
ale pomyli się ten, kto widząc je
krzyknie: krzyż!

a gdyby tak - w wódkę, aż przestaną drżeć
(nadzwyczajne obostrzenie kary)?

zły pomysł, to - to gotowe zmutować
- i co pocznę z symbolem
przez rzesze ludzi uważanym
za najświętszy ze świętych?

lepiej czekać aż spróchnieje
proszek zacznie świecić w ciemnościach
znajomi powiedzą o mnie: pełen uczuć

nawet ty nie dostrzeżesz
że to początek końca

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Florian Konrad, 23 lipca 2017

Neoplazma

trójkrzyk

fragment osobliwej tkanki
dotykam ostrożnie
(dłoń w rękawiczce, na wszelki wypadek)

formuje się postać
i mówię jej po imieniu: pustka

***
strach przed samotnością? skądże!
najwyżej zmienię się w skałę
ktoś uzna za pomnik przyrody
piękna perspektywa

***
martwy ciąg: podrywam dotąd bezwładne
ciało. jeszcze jesteśmy razem, kochana
lecz już - strach
na który ciężko znaleźć odtrutkę

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Florian Konrad, 23 lipca 2017

Rozkradnę

jedno z cięższych więzień w regionie
przygodni intelektualiści, mądrzy od niechcenia
zasiedlają stumetrowe cele

wielokrotna ekspozycja: każdy patrzy na siebie
na drugie i trzecie odbicie
(pozostałe pięć - wmurowano w ściany
nie ma szans, by uciekły)

a ja, prostaczek z zaostrzonym piórem w ręku
idę śpiewając hymn bez słów
mijam spękane mury

do pełni wolności brakuje tylko
popełnionego przestępstwa
może być niepoważne
wtedy twarz mi zszarzeje, będzie jak głaz

i stoczę się w przepaść
dolinę pełną kwiatów

przyjdzie dzień, że znajdziesz mnie
leżącego
może dostanę rozgrzeszenie

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Florian Konrad, 20 lipca 2017

Wymuszka

krąży o tym powszechnie znana plotka
wprawieni w piśmie poliszynele
mielą ozorami. wirują skrzydła wiatraków
(walczyć z obmową? wtedy przybierze rozmiary
średniogabarytowego smoka
pozwól więc, by pozostała ćmą)

jedynie ja znam prawdę
tę najczystszą, bez skaz, ani doklejonych obrazów
wieczorami przypomina szary owoc
(leży głęboko. nie odkopuj)

a gdy zamilkną hałastry
wyszepczę najciszej, jak tylko się da
że to wszystko jednak prawda

coś wtopi się w płomyk świecy
potem, być może, stracę mowę