Poezja

składamy się z lęku separacyjnego
(bądź przy mnie, nawet gdy zmienisz ciało
kolor skóry)
 
boimy się się zostać sami. strasznie tu:
pod łóżkiem ukrywają się martwi kosmici
szkielety wypełniają szafy
 
łyk najdroższej wody mineralnej 
(Sierocinianka, tysiąc dziewięćset osiemdziesiąt sześć 
dolców za kroplę) spowoduje śmierć w męczarniach
 
studnia na środku pokoju- bez dna
 po drugiej stronie kuli ziemskiej 
rosną dziwne kwiaty. łuski zamiast płatków
 
za chwilę wykluje się bestia
i będzie koniec bajeczki
 
potem odrodzimy się jako motyle
w dwóch różnych gablotach
rubinowe szpilki nie pozwolą odlecieć 
(kto to widział tak szwendać się samopas
po najśmieszniejszym ze światów!)
 
cicho. zamknij oczy
czekajmy na ogień
 
 https://www.youtube.com/watch?v=TpAAQjSbBZA