Najnowsze prace:

Poezja

	Ananke
	PROFIL O autorze Przyjaciele (120) Forum (1) Poezja (99) Proza (11) Fotografia (84) Grafika (40) Dziennik (26)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Ananke, 24 października 2013

W krainie Liliputów

Gwałtownie zerwano kotarę a za nią,
jestem Guliwerem w krainie Liliputów.
Delikatnie stąpam wśród skarlałych myśli
co niczym błoto przywierają do nagich stóp.

Łatwiej się zgubić obnażonemu w tłumie
niż skryć nieme słowa, co w spojrzeniu kwitną.
Z płochliwością motyla omiatam rzęsami
obrazy co tylko tu i teraz trwałe.

Cóż to za żeglarz, co ster w dłoniach trzyma
a płynie z prądem tam, gdzie poniosą fale.
Kiedy wreszcie ujrzy swój upragniony ląd,
sądzi, że go odkrył, nazwę nań wymyśla,
a on przecież istniał i bez jego woli.

liczba komentarzy: 33 | punkty: 24 | szczegóły

Ananke, 2 maja 2014

Bez słów

Szepty i półmrok miękko opadły
na biel pościeli,
gładkiej jak tafla wody
a teraz,
zmiętej i naszpikowanej parnymi słowami.
W otulinie oddechów, miękkością opuszków palców
błądziły milczące słowa zachwytu.

liczba komentarzy: 44 | punkty: 24 | szczegóły

Ananke, 29 listopada 2013

Purpura

Kiedy na nią patrzysz,
rozpadam się i w każdej z żył,
toczą się rozgrzane węgle
i bryły lodu.

Gdy się uśmiechasz
znikam w odmętach bezsilności,
dławię się potokiem
niewypowiedzianych słów.

Kiedy czule dotykasz,
mogłabym z niej wyssać życie
do ostatniej kropli.
A potem spojrzeć w szkliste, martwe oczy
i wydrapać z nich paznokciami,
każde twoje spojrzenie, odbicie, gest.

liczba komentarzy: 47 | punkty: 23 | szczegóły

Ananke, 1 marca 2015

Cisza myśli *

Minuta za minutą przepływa pomiędzy palcami
tykanie zegara
cisza
wzdrygam się na każde
opadające ziarno piasku w klepsydrze.

Odmierzam czas oddechem.

Rozedrgane bicie serca
trzymanego na uwięzi arteriami żył
przyswaja bliżej nienazwany niepokój.

Wskazówki zegara ciągną się smoliście.

Czerwień wina mieszam z czernią myśli
i już nie wiem,
gdzie zaczyna i kończy się dzień.

* tytuł: Jeśli tylko

Czerwiec 2011

(po malym liftingu)

liczba komentarzy: 33 | punkty: 23 | szczegóły

Ananke, 24 stycznia 2015

Nieproszony gość

Przyszła znienacka, nie w porę,
bez pukania.
wygodnie się rozsiadła,
nie pytając czy wypada, można,
czy się godzi.

W ćwierć oddechu,
odwróciła wszystkie prawdy i dogmaty,
zawstydzając uczonych
banalnością ich mądrości.

Jednym maleńkim ziarnem obsiała,
rozległe pola karmazynowej przestrzeni.

1.09.2011

liczba komentarzy: 36 | punkty: 21 | szczegóły

Ananke, 16 czerwca 2014

SUPEŁ

Zaklęty w bryle marmuru,
czekał na cios, który nada mu formę,
by zaciśnięte niczym pięści płuca,
zaciągnęły się życiodajnym powietrzem.

Niechciane wspomnienia osiadały umysł
jak natrętne muchy padlinę.
Desperacko wydłubywał z pamięci
chwile naznaczone jej oddechem,
a one wracały, jak fantomowy ból.

Każde działanie przyśpieszało krwotok
myśli, co jak deszcz oblepiały ciało.
Bezruch i otępienie dudniąc w skroniach,
posyłały drżące dłonie w zgubną drogę,
pomiędzy usta a krawędź butelki.

liczba komentarzy: 47 | punkty: 21 | szczegóły

Ananke, 3 lutego 2016

Napięcie powierzchniowe

Jak w deszczu wierzba,
nasiąkam lepkimi słowami,
łapczywie je chłonę
od drżących liści
po najdrobniejsze korzenie.
Karmię się treścią tanich słów
niczym żebrak sięgający po resztki
z pańskiego stołu.

Zajęta obgryzaniem rzuconej kości
nie spostrzegłam,
że jedną ręką mnie głaszczesz
a drugą sięgasz po nieznane,
wracając z obcym zapachem.

Wiarą w cuda wytapetowałam
cały nasz świat,
klej ze śliny trzyma równie długo
jak złożone obietnice.

liczba komentarzy: 47 | punkty: 21 | szczegóły

Ananke, 26 listopada 2013

Dla M

Kiedy odeszła,
byłam martwym morzem, bezmiarem niemocy,
pustynnym stepem, jałowym popiołem.

Kiedy odeszła,
więcej życia było w granitowej skale,
niż w mym żalem roztrzaskanym sercu.

Musiałam wstać, unieść obolałą duszę,
tchnąć w nią choć odrobinę woli istnienia.

Byłam cieniem karmiącym się wspomnieniami,
które mój szaro-czarny świat bez ciebie mamo,
czyniły możliwym do zniesienia.

liczba komentarzy: 7 | punkty: 21 | szczegóły

Ananke, 5 stycznia 2015

Magiel

W tyglu toksycznych słów,
próbujesz złapać oddech,
chwytasz się jak tonący brzytwy,
pauzy pomiędzy zdaniami.

Zapętlony w wielości znaczeń
walczysz o nienamacalny byt,
zakorzeniony gdzieś pomiędzy:
ciszą a lękiem.

Jak na rączym koniu,
mkną wzburzenie i gniew,
metodycznie dokarmiane,
ofiarami z łez i bezradności.

Tak trudno wrócić do punktu zero,
zacząć jeszcze raz bez bagażu
jaki zgotował jad,
sączący się z cierpkiego języka.

liczba komentarzy: 24 | punkty: 21 | szczegóły

Ananke, 17 sierpnia 2013

VERITAS

Przyodział ją w kokon zgrabnych słów,
oczarował wykrzesaną na poczekaniu
pantomimą jednego mima,
zaś tam, gdzie jeszcze nieśmiało
wyzierały resztki bieli,
pośpiesznie zamalował je
mozaiką półprawd i przemilczeń.

Patrząc bez dumy
na ukleconą niedbale imaginację
nie czuł winy,
przecież upiększył rzeczywistość,
skroił na miarę
i na podobieństwo swoje.

W obawie by nie opadły dekoracje,
wzmocnił dzieło spoiwem
z jej empatii i ufności.

I grał dzień w dzień swoją rolę
a jedynym widzem była ona,
oślepiona maską, cekinami i brokatem.