Najnowsze prace:

Poezja

	bosonoga - Gabriela Bartnicka
	PROFIL O autorze Przyjaciele (88) Kolekcje Forum (3) Poezja (165) Proza (9) Wideo wiersz (6) Pocztówka poetycka (2) Dziennik (6) Handmade (1)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 14 grudnia 2015

nie dziękuj na zapas domniemanym bogom

dzisiaj happy morning czarna plaża biały kawior
jutra żadna Kasandra nie przewidzi
kiedyś możesz znaleźć się w złym miejscu
o złej godzinie bicz nieboży spadnie znienacka
zawzięta choroba bezmózgowy barbarzyńca
to nic że uderzy z niejasnego nieba
najgorsza jest niewiedza jak będziesz umierał
czy ktoś bliski potrzyma za rękę w pieleszach
czy w pożarze skręcony z bólu
podobny do palącego się zwitka gazety
bez szans na doczytanie

liczba komentarzy: 17 | punkty: 17 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 2 listopada 2015

Za - duszki

z szeleszczących liści i mglistych połaci
wysnuwają się niczym sen
wciąż najbliższe choć już odległe postaci
wolne od ludzkich trosk i łez
mieszają myśli łącząc nadzieję z lękiem
może umarli krążą gdzieś
wzywani dziś dzwonów przejmującym dźwiękiem

przemykają za cieniem cień
dotkliwą tęsknotą z dali przywołane
gdy zniknie w zmierzchu odblask świec
odchodzą w beznamiętność wieczną
- przed nami

liczba komentarzy: 18 | punkty: 15 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 18 października 2015

haiku wyb(i)orcze

skryta w rękawie
czepliwa ośmiornica
wyciąga macki

słowa trzech kobiet
nadmiernie ubarwione
gruszki na wierzbie

mikra purchawka
chwilami agresywna
jak Napoleon

liczba komentarzy: 15 | punkty: 11 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 15 października 2015

haiku empatyczne

w jesienną słotę
nie dla psa ciepła kołdra
dziurawa buda

powalony płot
pod bezlistną topolą
skulone kocię

kalosze toną
w listopadowej brei
stary pies drepcze

drzewa pod szadzią
na opuszczonej działce
światło w oknie

liczba komentarzy: 19 | punkty: 12 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 12 października 2015

Vilanella z laską

proszę moi mili - kochajcie staruszków
cisi i pokorni już tylko szeleszczą
a niejedną mądrość wszepczą nam do uszka

utracili szanse na amory w łóżkach
łapią wciąż zawały rankiem w stawach trzeszczą
daj im w zamian bonus – pokochaj staruszków

snując w kącie baśnie dla wnuczki i wnuczka
nie skradną etatu cieszą się chwil resztką
i niejedną prawdę wszepczą nam do uszka

pomalują przeszłość czarodziejską różdżką
zanim powędrują w grzeczną bezcielesność
uwierz mi że warto pokochać staruszków

wśród słów na niedzielę szukają okruszków
ze strachu przed końcem teraz mocniej wierzą
że bóg dobre wieści szepnie im na uszko

i ty będziesz starcem kruchym niczym muszka
przecież dla nikogo młodość nie jest wieczną
spróbuj chociaż trochę pokochać staruszka
codziennie synowi wyszeptaj do uszka

liczba komentarzy: 25 | punkty: 15 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 4 października 2015

Gniazdo

tylko słowa są ponadczasowe*

przytulone cienie rozmywają się niczym światło
w rogówce ślepnącego przez okiennice z serc
wylatuje próchno na szczątki maciejki
królowej zapachu spod doniczki wychodzą
potargane na gramy kresowe przepisy prababki
smakołyk korników etażerka w ostatnich tchnieniach
wyskrzypuje kto czyta książki - żyje podwójnie*
na pożółkłych kartkach strofy o miłości
bawią się w chowanego

przez dziurawy dach uleciały zwierzenia
o spadaniu w gwiazdach

* K. Gibran
* Umberto Eco

liczba komentarzy: 22 | punkty: 17 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 17 września 2015

Cudnie (bez czasowników)

wrześniowe słońce
kosz pełen antonówek
zapach szarotki

różowy zachód
wśród ciszy nad łąkami
klangor żurawi

z czterech pór roku
jesień u Vivaldiego
wciąż najbarwniejsza

kwiatek przy kwiatku
po gwałtownym powiewie
płatki na ścieżce

ostatni bociek
szum trzepocących skrzydeł
gest pożegnania

liczba komentarzy: 27 | punkty: 13 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 16 września 2015

jest cudnie!

wrześniowe słońce
częstuje aromatem
złotej szarlotki

różowy zachód
na wyciszonym niebie
klangor żurawi

w szarej godzinie
jesień gra Vivaldiego
źdźbło dyrygentem

damy zapachu
stulają barwne usta
przed chłodnym zmierzchem

ostatni bociek
wymachuje skrzydłami
gest pożegnania

liczba komentarzy: 11 | punkty: 13 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 11 września 2015

Fatamrugana

kiedyś w sennych marach ogłuszą cię dzwony.
od szefa usłyszysz – będzie pochwalony.
w mig dostaniesz prikaz na ciemne nieszpory.
na ekranie ujrzysz rozśpiewane wrony,
w centrum katabasy, po bokach pingwiny.
przed nimi człowieczek, wciąż zastawia miny.
i wieści, że wokół roi się od wrogów!
tych, co żrą golonkę i tych od pierogów.
i zanim się ockniesz, podrapiesz po głowie -
możesz wskoczyć w jawę. i co wtedy powiesz?

liczba komentarzy: 23 | punkty: 13 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 31 sierpnia 2015

a bóg pruje ściegi

być może nic nie dzieje się naprawdę a ludzie obok nas
to tylko przeźroczyste manekiny wypełniane przez wyobraźnię
po przypadkowym naciśnięciu małej plamki przybierają postacie
zmęczonych matek kapryśnych córek niewiernych kochanków
a może ojciec nigdy nie istniał i nie przekroczył progu dziecinnego
pokoju albo w fotelu w którym czytał bajki siedzieli w tym samym
czasie niewidzialni dla dziewczynki intruzi
a jeśli szczęśliwe powiewy są ulubionym omamem walczącym
o pierwszeństwo przepływu przez szare kanaliki to dlaczego
często przegrywają z gęstym smogiem

i po co nam doskonałość zmysłów skoro świat wydaje się być
bezgranicznym patchworkiem z niestabilnymi cząstkami
chaotycznie wpadającymi do mózgów
na kogo popadnie czarna - temu bęc