Poezja

	Pietrek
	PROFIL O autorze Przyjaciele (10) Poezja (236) Fotografia (1) Dziennik (17)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Pietrek, 9 grudnia 2011

Prawdziwa i poruszająca historia tragicznej miłości romantycznej Luciendy i okrutnie znerwicowanego Gorgonzoli

wszedł
wyszedł
i poszedł

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Pietrek, 8 grudnia 2011

Vonnegut pisał o filmie...

Vonnegut pisał o filmie puszczonym od tyłu
bombowce wessały śmierć do brzuchów
by się rozładować w macierzystych portach

odesłana do fabryk pod owdowiałymi
dłońmi młodziutkich robotnic
rozkładała się na blaszki śrubki
i chemię gospodarczą

poczta polowa zawróciła na front
pożegnalne wyznania piach grudki błota
wywabiane kopiowym ołówkiem

a rannych wyniesiono z lazaretów
na powrót pod chłodne niebo

jak gdyby ciałami dało się
zabliźnić transzeje

liczba komentarzy: 3 | punkty: 5 | szczegóły

Pietrek, 8 grudnia 2011

kohorta

na werblach kopyt
podnosi się płonie
pył wyzłocony niskim słońcem

armia to jedno ciało
jeden duch
w agonii

bez początku bez końca

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Pietrek, 7 grudnia 2011

farbiarnia

na kropli światła
kroplą bazaltu
rozcieram kroplę
czasu

tak powstaje kolor zielony
słychać w nim pomruk jesieni

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Pietrek, 6 grudnia 2011

niedzielni poeci

niedzielni poeci palą papierosy
ze smakiem
dym wypełnia im dłonie i oczy

niedzielni poeci piją dużo kawy
by rozgrzać
swoje stygnące niedziele

czasami niedzielni poeci się śmieją

ołowiany śrut
bębniący o kruche tunele
pałaców z morskiej piany

trzeba by być rybą
albo przynajmniej
homarem lub
mątwą

no nie jest łatwo
niedzielnym poetom

ale w sumie
da się
wyć

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Pietrek, 6 grudnia 2011

gatunek

kiedy leniwe tłuste krople
deszczu łomoczą w okiennice
wolno rozbieram się z kostiumu
i pełznę zwiedzać okolice

spływam rynsztokiem w serce miasta
rzeką odpadów komunalnych
gdzie błyska czasem jakaś gwiazda
dalekie echo ciał astralnych

śmieję się brzękiem pustych flaszek
grzybem przyczajam w kamienicach
pełnych zdeformowanych czaszek
o rozłupanych potylicach

powolnym ślizgiem tłustej glizdy
przemierzam obszar szkła i stali
milczący gniewny nienawistny
gotowy by ten świat podpalić

nigdy nie spocznę nie ustąpię
napięty chciwy nieugięty
kto się codziennie w szambie kąpie
temu kloaczny zapach piękny

czasami moja płazia skóra
poczyna drżeć mam też uczucia
strach że nic tutaj już nie wskóram
że nie zostało nic do psucia

wtedy przebieram się szybciutko
w sztuczkowe spodnie fular fajkę
z ojcowsko uśmiechniętą brodą
sprzedając jeszcze jedną bajkę

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Pietrek, 3 grudnia 2011

czytanie ze zrozumieniem

Pomposo

są tacy co napisali
tylko kilka wierszy

po jednym na każdy
palec boży

są tacy co je przeczytali
i się nie przelękli

tylko szybciej jęli oddychać
światłem na mrozie

tacy co nie posnęli
kiedy inni spali
wypatrując skrzydeł
w ciemnościach

co w milczeniu stali
w milczeniu i w cieniu
słuchając chóru

jak pomruku ziemi
szmeru piargu na zboczu

kurantów ciszy
w godzinie zwątpienia

liczba komentarzy: 6 | punkty: 7 | szczegóły

Pietrek, 2 grudnia 2011

wow!

najpewniej
dożyję do grudnia

znów będę miał
u rodziny

wiosna kolejna
mnie olśni

pod słońcem lata
ściemnieje

zblednę
kolejną zimą

się dzieje
się dzieje
się dzieje

liczba komentarzy: 4 | punkty: 3 | szczegóły

Pietrek, 1 grudnia 2011

nornice

łzy osypują się
suchym szelestem
gdzieś w zakamarkach pokoju

zmieszane z kurzem
wśród resztek
niesprzątniętego stołu

może zimą zgłodniałe nornice
przecież cieplej bezpieczniej
pod dachem

ożywią puste pokoje
zwabione łez zapachem