Latest items:

Poetry

	krsto
	PROFILE About me Friends (2) Poetry (95)

latest best rating most commented

krsto, 6 march 2012

pogrzeb siostry

spomiędzy strun
wydłubywałem ziemię
z zębów wyjmowałem
włókna cielęciny

stałem nad białym grobem
z ciemnym uśmiechem
przyszedł do mnie
zapach ogrodu
gdzie słowo
było posłannictwem

spalono
twoje stopy
i wyrazy przerzucone
nad wąwozem

widziałem urnę
malutką jak dłonie
położone na ramieniu

miała kolor
twoich włosów
moja siostro

jeszcze coś chciałem
było za późno
rzucili kwiaty
zapalili światła
żeby nie pamiętać
o żłamanej ręce
i pestkach z wiśni

Świder, 17 lutego 2012 r.

number of comments: 29 | rating: 21 | detail

krsto, 26 september 2011

wnuczka

wiersz jest jak wnuczka
gdy siada do lekcji i mówi
chodź dziadku do mnie
i razem
przechodzimy chemię
biologię
brniemy przez gąszcze
słów hiszpańskich włoskich
prababka łacina śmieję się
pod wąsem
wołamy znużeni mądrością
sursum corda

wiersz jest jak wnuczka
mówi
chleb mi posmaruj
dokładnie i grubo

potem bierze
portmonetkę w palce
wysnuwa z niej
ostatnie moniaki

kupi
płyn w miękkiej butelce
pić go będzie
wracając do domu

mów więc do mnie
moja nieznajoma
że tylko wiersz jest łasy
na pochwały świata
choć ma powtórzenia

Świder, 24 września 2011

number of comments: 22 | rating: 3 | detail

krsto, 5 february 2013

szpital

lód leży na mnie
zimno biegnie w głąb
czy dobro może
zniszczyć człowieka

jadowity wąż
wchodzi w ciało sine
krwiak krwią się perli
i sinieje żołądź

nagi na starość
leżę rozciągnięty
na desce
jak na szczudłach

jeszcze chwila
a zabiorą mnie
w taką nieżyczliwą podróż
z której powrót
nazywa się itaka

następstwa wyjazdu
są jak młoty
uderzające
w czarny asfalt

ciało jest mdłe
i wątłe
i tak
niewłaściwe

Anin, 27 stycznia 2013 r.

number of comments: 19 | rating: 8 | detail

krsto, 19 november 2011

pierwsza śmierć

masz jedenaście lat
śmierć wchodzi w życie
rozdziera firankę
rozpiętą na podłodze

deski mają barwę
jasnego orzecha
srebrzą się szpilki
dwa pokoje dalej
umiera człowiek

stygnie głowa ręce
kręgosłup palce
tylko żółte wąsy
wciąż żyją

a więc będziesz miał
rodzinny grób na cmentarzu
zasadzisz bratki
i zapalisz ogień

kiedy cię zapytają
w dzień zaduszny
gdzie jest grób twojego dziadka
nie będziesz samotny

dotąd chodziłeś
do mogił żołnierzy
którzy w czasie wojny
stali po właściwej
stronie wisły

teraz ty staniesz pod brzozą
i będziesz patrzył
jak przelatują ptaki

Ciechocinek, 14 października 2011 r.

number of comments: 19 | rating: 11 | detail

krsto, 20 august 2011

imiona własne

nauczyciel powiedział
ignaciuk wyjdź za drzwi
i posłusznie wychodziłem
na zimny korytarz

lecz przedtem białe ręce
mojej słodkiej pieśni
niosły cichą bułkę
zawiniętą w papier

w ławce był kałamarz
z ciemnym atramentem
i leżała obsadka
zjedzona i gorzka

potem mama mówiła
bądź grzeczny synku
ucz się cichej mądrości
więc pisałem

bo nie mogłem inaczej
spełnić polecenia
o mądrości w świecie
i grzeczności w sobie

mama była życzliwa
dla moich wierszy
bo wiedziała że we mnie
śpi pszczoła w bursztynie

i zabrałem ją
ze sobą w świat
wypuściłem nad rzeką świder
bursztyn pozostał mi w ręku

number of comments: 16 | rating: 6 | detail

krsto, 23 september 2011

mycie zębów

stał na brzegu
małej i jasnej rzeki
czerpał dłonią wodę
i mył zęby

po kamieniach pływały
płotki, ukleje i miętusy
księżyc świecił nad łąką
nad zbożem i żółtym namiotem

siedzieliśmy długo w noc
gadaliśmy o malarstwie
teatrze i literaturze
księżyc świecił

spotkałem go czterdzieści lat później
zmienił sie niewiele
ale już nie mył zębów
wodą z rzeki

przed laty czytał dickensa
i miesięcznik dialog
dziś czyta rzadko
studiuje historię swojej rodziny

w domku nad morzem
stoi wyplatany fotel
na ścianach
wiszą zdjęcia jego wnuczek
w kuchni suszą się grzyby

mówi do mnie
napisz o mnie poemat
ja milczę
bo nie wiem czy potrafię

nad domkiem świeci księżyc
osrebrza zieloną trawę

Dębki, 12 września 2011

number of comments: 16 | rating: 8 | detail

krsto, 12 august 2011

pole widzenia

dziewczynka biega
po cementowych schodach
i śpiewa piosenkę
której nie rozumiem

ma chude nogi
piękną twarz
i palce pianistki
której nikt nie kocha
a tylko nieliczni
wiedzą co gra

dziewczynka jest blada
i zrywa kwiaty
patrzę na nią
i myslę o tym
że dwa dni wcześniej
kotka schwyciła za gardło
tęczowego ptaka

dzisiaj wracam do domu
zbadano mnie
i milczenie padło
pomiędzy nas

uparcie myślę
czy zmieniło się
pole mojego widzenia

number of comments: 16 | rating: 7 | detail

krsto, 19 september 2011

deszcz

deszcz zaczął padać
więc nie wyjeżdżam
zostaję tutaj
gdzie rośnie żarnowiec

ma żółte kwiaty
i suche ręce
a ja odwrotnie
mam suche kwiaty
ręce za krótkie

dzisiaj zostaję
nie wyjeżdżam
stoję pod daszkiem
z mat popękanych
deszcz we mnie stuka

czekam aż słońce
zaświeci jaśniej
bezczelną twarz
ukaże w rozchyleniu liści

ale na razie tutaj zostaję
musisz te słowa przyjąć
w ramiona miękkie i wonne
moja przyjaciółko

wolę twój zapach
niż zapach deszczu
płaczę wraz z niebem
gdy słyszę stukot

a więc zostaję
bo deszcz upada
gdy splatam ręce
z twoimi ramionami
które śpią jeszcze

Dębki, 8 września 2011

number of comments: 14 | rating: 7 | detail

krsto, 23 november 2011

zmiana spojrzenia

chodzą po świecie
patrzą mi w oczy

sekundy odchodzenia
na ukos przecinają życie

śmierć buduje miłość
dopiero wtedy
zaczynam kochać
ich stare ręce

w domu
nie położyłem dłoni
na oczach mamy

przy grobie
stałem jak umarły
gdy ona była wciąż żywa

mówili
nie pisz o śmierci
lecz o narodzinach
uparty odpowiadałem
bez niej nie ma życia

tramwaj klekotał jak bocian
gdy wracałem z pogrzebu

Ciechocinek, 18 października 2011 r.

number of comments: 14 | rating: 13 | detail

krsto, 30 september 2011

szkarlatyna

po drugiej stronie ulicy
był sklep spożywczy
rano grał bańkami
na mleko

obok
szczerzyła czerwone cegły
kamienica ze śladami kul

dziewczyna stała koło domu
miała białe drobne zęby
i rozchylone usta
różowe pachnące

w oknie na piętrze
kobieta w kuchennym fartuchu
mówiła coś nerwowo
słowa porywał wiatr

rzuciła monetę
leciała szybko
wpadła w otwarte usta

dziesięciozłotowa moneta
rzucona przez matkę
złamała córce ząb

przechodnie obojętnie patrzyli
wiatr podnosił kurz z chodnika
autobus przejeżdżał

właściwie nic się nie stało
potem dziewczyna zachorowała
na dziwną chorobę

nie pamiętam
jak miała na imię
nazywaliśmy ją
szkarlatyna

Świder, 29 września 2011