Latest items:

Poetry

	Mirosław Ostrycharz
	PROFILE About me Friends (11) Poetry (128)

latest best rating most commented

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

* * *

Ciemno i pusto. W dali światło
szyb miga złudnie. Myśli ranią.
Przydrożny jesion się nietrwali
pomiędzy drogą a otchłanią.

Gwiezdny pył w górze ponade mną
w czerń nocy siąpi srebrnym deszczem.
Blednę i cichnę od rozpaczy
i snów mych w sobie już nie mieszczę.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

Ogród rozmazany

Jesień. Spadają z drzew brunatne liście.
W oknach rozmazał się ogród w ulewie.
Dni mi bezgłośnie mijają bez ciebie.
Noce w księżycach istnieją srebrzyście.

Wieczór mnie uczy muzyki – łzy ciszy.
Drzwi mam otwarte – miał do mnie ktoś przyjść...
Zamiast człowieka wiatr przywiał mi liść
i drzwi zamknąłem, lecz sny nie ucichły.

W pokoju świeca dopala się z sykiem,
ciemność świerszczową pulsuje muzyką,
noc w pajęczynach istnieje srebrzyście.

Jesień. Nie mogę rozpoznać sam siebie.
W oczach rozmazał się ogród w ulewie.
W sercu spadają z drzew brunatne liście.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

* * *

Cienie przydrożnych topól zmierzch z wolna wydłuża,
wiszą chmur ciemne żagle ponad pól równiną,
zanim porwane wiatrem w nieba dal popłyną,
do wysp zrudziałych buków na zamglonych wzgórzach.

Wzniesiony na rozdrożu stary krzyż sczerniały
rozmachem ramion wita pustkę nad polami
i jesień z liści dziwne układa kabały,
gdy idę w dal zasnutą szarugą i mgłami.

Pochmurny wieczór gasi czerwone kaliny,
pod lasem na pagórku obłąkany grajek
wygrywa tęskne piosnki na skrzypkach z jedliny.

Gdy idę przez jesiennych, błotnych dróg rozstaje,
me serce wywołuje z przeszłości zamroczy
dziewczęcą jasną postać i blask modrych oczu.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

* * *

Na drodze wiatr liście rozwiewa – zeschłe i rdzawe.
Jak okruch szkła woda połyska w brudnej kałuży.
Zarysy drzew w siwym oparze mglą się nad stawem.
Dłuży się czas. Szkoda, że tak się dłuży i nuży...

Pewnie już nic pomiędzy nami się nie odmieni.
Idę przez park – w prześwitach alej nie ma nikogo,
drzewa śnią sny o rudych liściach i mgłach jesieni,
rozmokłe sny, których do końca dośnić nie mogą.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

* * *

Klon rude liście sypie na drogę,
pełno ich w kałuż błocie.
Jesień żółcieni, purpur pożogę
gasi we mgłach i w słocie.

Porywom wiatru liść postrzępiony
opiera się daremnie.
Zmierzch grzęźnie szary, ciężki, zamglony
w gęstwinie drzew i we mnie.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

* * *

Deszczowy dzień, zimny, ponury.
Wiatr gnie gałęzie drzew... Za oknem
wiszą na niebie szare chmury.
Szyby od deszczu jeszcze mokre.

Z dala samotnej brzozy zarys
przypomina o sobie mgliście
- przesłonięty bielą oparu -
przyklejonym do szyby liściem.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

Niepokój

Przenika chłodem zmierzch wrześniowy.
W parku tak cicho, że aż dzwoni
w uszach niedawnej strzęp rozmowy.
Dłoń twoją tulę w mojej dłoni.

Co nam nowego czas przyniesie ?
Co nam się ziści, co nie ziści ?
Drzewa w alejach kryje jesień
trądem pożółkłych, chorych liści.

Wczorajsze sny zapominamy,
jakby ich nigdy w nas nie było.
Krąży, kołuje ponad nami
drapieżna, niespokojna miłość.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

* * *

Dzieje się jesień
krucha i sina...
Czerwony wrzesień
śpi w jarzębinach.

Stanęły klony
w rudej pozłocie,
chłodny, zamglony
zmierzch ugrzązł w błocie.

Ciche aleje,
kabały z liści
- wiatr je rozwieje,
czas ich nie ziści...

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

* * *

W głębi stawu czym byłem, gdy odbiłem się w wodzie ?
Śniłem coś o tym, śniłem, zgubiłem sen w ogrodzie.

Zgubiłem pod agrestem lub w trawie przy jabłoni
i nikt się już nie dowie, czym byłem w ciemnej toni.

Szemrze woda zielona, bielą wiru bulgoce.
Jaką plamą zbełtaną, mętną byłem w pomroce ?...

W stawie mój chwiejny rozbłysk snem lśniącym się strumieni.
Czas rozmija się z czasem, przestrzeń ginie w przestrzeni.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

Trawa

Zanurzam się w tobie trawo zielona,
wonna, wilgotna od rosy.
Zagarniam twe świerszcze i źdźbła w ramiona,
i słońcem nagrzane kłosy.

Zagłębiam się w tobie szumna gęstwino.
Zbłąkany w koniczyn bieli
przeczekam, aż puste godziny miną,
zginą w zielonej topieli.

Uciekam w twą zwiewność, w rozkołysanie,
chowam się przed tym, co boli.
Co złego się stało i nie odstanie,
zagubię pośród kąkoli.

Z dala wołają na wielką wyprawę
w odległe, bogate strony.
I tak nie usłyszę – zapadły w trawę,
chabrowy i zagęstwiony.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

* * *

Słońce jak zwykle o zmierzchu dogasa
i śpiesznie spada w przepaść za lasem.
Nikt o tym nie wie, ono tylko wie,
jak mi bez ciebie samotnie i źle.

Wiatr pośród drzew powoli ucicha.
Nic już nie widać i nic nie słychać.
To tylko szepcze noc po ogrodach
o tym, że smutek zamieniam w słowa.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

Kołysanka

Na rozstaju polnych dróg
śpi wtulony w siana stóg
Bóg, co wsłuchał się w upalną ciszę.
Niechże śpi,
światy śni,
niech Go trawa we śnie ukołysze.

Krowy patrząc w opar, w błoń,
ciągną w nozdrza słodką woń,
a to w polu wiatr tak bosko wieje.
Niech Bóg śpi,
światy śni,
niech Go słońce otula i grzeje.

Ścichły dale w letni skwar
a w zieleni szum i gwar,
tak tu wiele Boga i Istnienia.
Niech Bóg śpi,
światy śni,
niech obłoki użyczą Mu cienia.

Na Golgocie czeka krzyż
wydźwignięty czernią wzwyż,
krwawej męki przeczucie złowieszcze...
A On śpi,
światy śni.
Z snów szczęśliwych nie budźmy Go jeszcze.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

Prom

Późną jesienią w wieczornej godzinie
z tamtego brzegu po mnie prom przypłynie.

Skrzypiąc, z mgły sinej nagle się wyłoni,
czarne odbicie grążąc w rzecznej toni.

Wiem, nauczony bólu i niedoli,
że mi zabraknie na podróż oboli

i nie popłynę w dal spowitą chłodem.
Odejdę sobie tylko znanym brodem.

Pójdę z mą biedą, co śmierci zaprzeczy,
w wodę zieloną i w odmęt wszechrzeczy.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

* * *

Chmurność myśli – ciągle nie to...
Wiatr szamocze się z gazetą
na opustoszałej plaży.

Zawiewa. Tulisz się do mnie.
Twój pocałunek jak płomień
przepala chłód mojej twarzy.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

Pajęczyny

Na strychu leżą starych pudeł rozwaliny
wśród stert różnego złomu, skrzyń i zwałów śmieci.
Przy oknach zakurzone wiszą pajęczyny
suszące się w zaduchu wśród mnóstwa rupieci,
a zda się, że to srebrem tkane gobeliny,
gdy bladym światłem księżyc nagle je rozświeci...

Lecz nikt ich nie zobaczy, kiedy tak migocą,
bo nikt na strych nie zajrzy księżycową nocą.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

* * *

Jeziorna woda niech się oczom darzy,
proste odbicie nachylonej twarzy,
które wiew wiatru marszczy i rozchwiewa,
nie światła rozkurz, co blaski rozsiewa,
tęczy ulotność od barwy nadmiaru,
snu pozłocistość, rozwiewność oparu;
nie. Tylko wieczór i woda w uśpieniu,
szara i cicha, w cieniu i w milczeniu,
i w takiej wodzie zanurzone ręce.
Nic więcej.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

Siwa łąka

Dachy chat wychylone w bezmiary niebytu,
mchem porosłe, od wiatru sczerniałe i słoty,
śnią wspartą o spróchniałe, pokrzywione płoty
małą wioskę utkwioną nad brzegami świtu.

Blade lśniwo na niebie jaśniście się trwoni,
wśród olszyny prześwieca polśniona snem rzeka,
płynąca siwą łąką nikła mgła człowieka
odmienia kształty ginąc w rozwiewnej ustroni.

Na pograniczach bytu w nicość czas się dłuży,
nie dzieje się nic więcej niż to, co się dzieje,
w oparach mgieł nad rzeką snami wieś srebrnieje,
w bezruchu wieczyścieje głąb pustych podwórzy.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

Dzięcioł

Wiatr liśćmi poruszył. W górze dzięcioł stuka.
Nie wiemy – czy na tej, czy na tamtej sośnie.
Długo i uważnie musimy go szukać.
Wtem drozd niedaleko gwizdnął tak rozgłośnie,
jak gdyby pół lasu miało go usłyszeć,
trzasnęła gałązka !... Nie słychać dzięcioła.
Stoimy jak wryci, zasłuchani w ciszę,
wciąż pełni nadziei. Patrzymy dokoła
i nic. To już
po wszystkim... Cóż.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

Przedwiośnie

Wiatr poruszył gałęzią, poniósł szmer po lesie,
szmer, który wraz z echem w wielki poszum rośnie,
a potem nagle cichnie... Zda się, wciąż się niesie,
lecz nie... To tylko czyżyk świergocze na sośnie.

Rozglądamy się wokół z taką ciekawością,
jakbyśmy już od dawna w tym lesie nie byli
- resztka śniegu pod krzakiem dziwi swą białością,
odarty zimą z kory buk w zagąszcz się chyli.

Jakże cieszę się widząc pierwsze znaki wiosny
- zieleń listków dziś chyba zjawionych na brzózce
i twoich zachwyconych oczu blask radosny,
kiedy dojrzą przebiśnieg rosnący przy dróżce.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

Biała baśń

W osypanych śnieżnym puchem
koleinach leśnych dróg
wznieca wiatr nagłym podmuchem
burze lśniących bielą smug.

Świt przejrzysty, wklęty w ciszę,
zatopiony w śnieżną jaśń,
blaskiem słońca w brzozach pisze
oszronioną, mroźną baśń.

Tak się dziwnie w oczach mieni
oszadziały, cichy las.
Pójdźmy w odmęt tej przestrzeni,
której dotąd brakło nas.

Niech nas mrozem wiatr owionie.
Nim zaginie po nas ślad,
razem z nami w snach utonie
zbłękitniały, śnieżny świat.

Zagubimy się w dąbrowie,
w białych słońcach, w siwych mgłach
i nikt o nas się nie dowie,
gdzieśmy byli, w jakich snach.

Zabłąkanych w mroźnych świtach,
wracających z białych głusz
w kruchych brzozach nas przywita
lśniący słońcem srebrny kurz.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

Błękit powietrza

Poprzez las oszroniony
idę w błękit powietrza,
w drzew i krzewów przesłony
siwe, widne na przestrzał,
dokądkolwiek by iść.

Na gałęzi tkwi białej
migotliwie srebrzysty,
cudem z burz ocalały,
prawie już przeźroczysty,
przemarzły, suchy liść.

Skrzypią sosny wysokie,
odgłos wąwozem niesie.
Trzeszczy śnieg z każdym krokiem.
Z krzaka szronu nawiesie
strącił spłoszony ptak.

Pod brzozami w dolinie
źródło bije i dzwoni,
po kamieniach w dół płynie.
W tej błękitnej ustroni
tylko ciebie mi brak.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

Modlitwa jesienna

Przez szyby moich okien zapatrzonych w stawy
przychodzi jesień cicho, sennie i srebrzyście,
rozrzuca strzępy złota między zeschłe trawy,
gdy modlę się o ciebie do żółknących liści.

Blada mgiełka jesienna snuje się przez wrzosy
i pieśń o barwnej ciszy w sercu wciąż mi dzwoni,
płynie wiatr alejami, rozwiewa twe włosy,
jakby chciał się na pamięć nauczyć ich woni.

Ostatnie już w tym roku kwiaty mrą pod płotem,
stary żuraw studzienny skrzypi gdzieś w oddali,
jakieś burze błękitne i czarne i złote
przepływają w twych oczach nie znane mi wcale.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

Krajobraz z dmuchawcem

W dni słonecznych złocie, w czerwcowej spiekocie
mlecz rośnie radośnie przy drewnianym płocie.
Czar białego sadu
ginie nie bez śladu
w motylim przelocie.

Łąka skwarem dyszy, śmiech twój ciepły słyszę,
w nim kwiaty i światy śpiewnie rozkołyszę.
Krowy zapatrzone
w niewiadomą stronę
przeżuwają ciszę.

Spełnia się już prawie baśń wyśniona w stawie,
na polu w kąkolu i w przeróżnej trawie –
- pasące się konie,
białe, czułe dłonie,
chabry i dmuchawiec.

Twoim stopom bosym i rozwianym włosom
sny wonne, dozgonne i miłość przyniosę.
Kwitnące kasztany
wyszumią nad nami
dziewannę i rosę.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

Piaszczysta droga

Słońcem zalana piaszczysta droga,
szum wiatru, spokój polnych bezpieczy,
hałasy wróbli w przydrożnych głogach,
żółć rozsypanych wśród trawy mleczy,
białe szaleństwo bzów na poboczach
- niedowierzanie i radość w oczach,
i zachwyt, szczęście, sen pełen Boga !...
Słońcem zalana piaszczysta droga...

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

* * *

Nad lustrem wody zgięta pod własnym ciężarem
gałąź brzozy wraz z żółtych liści postrzępiną
biel kory spokrewniając z błękitną głębiną
jednoczy się z podwodnych, chwiejnych łąk bezmiarem.
Migocze w toni siwo, złoto lub błękitnie,
wśród omszonych kamieni śni się nieuchwytnie
jak plama roziskrzona sprzecznych barw nadmiarem.

Gdy nurzam się w zielonych, szumnych łąk zamroczach,
lśni we mnie zawierucha kwitnącego mlecza,
świeża, wonna, łąkowa – właśnie nie człowiecza.
Moja nikła odrębność w traw zwiewnych uboczach
kształty, barwy i wonie tak śpiewnie odmienia
- odmienia dla odmiany, trwoni dla trwonienia –
że nie poznaję siebie w mych zdumionych oczach.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

Jaryło

Idzie Jaryło drogą.
Gdziekolwiek stąpnie nogą,
tam mlecz zakwita.

Odczynia znaki dłonią,
zaklęcia śle jabłoniom
i kiełkom żyta.

Odziewa w trawę łąki,
drzewom rozwiera pąki
rozkwitnąć skore.

O, przyjdź Jaryło do mnie !
Mijają nieprzytomnie
moje sny chore.

Napełnij mnie swym żarem
- zalśnię się leśnym jarem
świateł i cieni.

Przejmij mnie swoim chłodem
- rozszumię się ogrodem
pełnym zieleni.

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

* * *

Dmuchawce w trawie bieleją puszyście,
prześwit słoneczny przez zgęstwione liście
poprzerywanym blaskiem drga na płocie.
Dal rozszumiana w wietrze i spiekocie
w plamach znikliwie roziskrzonych tonie,
w słońcu wirują kwitnące jabłonie,
twych jasnych włosów rozwiane kaskady,
odbite w oczach rozwidnione sady,
żółcienie mleczy i trawy szumiące,
rozwiewne liście i skry migoczące
złotem, zielenią na spękaniach kory...
Łąki kołyszą się sennie w przestwory,
aż mi wraz z skwarem uderza do głowy
ust twoich czerwień – mój sen karminowy...

detail

Mirosław Ostrycharz, 12 may 2010

Gęstwina

Wyłania się z pustki i barwami kwitnie
gęstwina dzikiej róży, głogu i tarniny
snem bezdroży wymarzona,
rozszumiana, słońcem roziskrzona,
ku zdumieniu oczu wypatrzona.
Przepływa, rozmija się z dalą błękitną,
z garścią wróbli właśnie teraz,
zda się bezpowrotnie,
raz jedyny w szumnym świecie.

W skwarze, w muzyce cisz leśnych,
w skrach błękitnych i złotych
wiruje plątanina tarniny, dzikiej róży, głogu,
z kępami pożółkłej, zwichrzonej kostrzewy
i z czym tam jeszcze...

Słoneczna, zielona, złota,
drzewna, krzewna, liściasta, jagodna,
w ulotności wciąż inna,
nieznana, nieprzenikniona,
oczom nie do napatrzenia,
ustom nie do wyśpiewania,
trwa, wiruje, kwitnie
właśnie teraz, właśnie tu
na skraju nicości.

detail

10 - 30 - 100

Other poems: Haiku niedowidzące, Cisza, Powódź, W sadzie, Chwile, Jesień, * * *, Pewien malarz z miasta małego, Pewna pisarka i czytelniczka, klangor o zmierzchu, * * *, Taka to chwila, Ogród, * * *, Modlitwa wieczorna, * * *, * * *, * * *, Wietrznie, * * *, O zmierzchu, Powrót, * * *, Rozedrze, Osjan, * * *, * * *, * * *, * * *, Wieczorem, Grajek, Październik, Smutek, Don Kichot, * * *, * * *, * * *, * * *, * * *, Brzoza, Źdźbło trawy, Przy Brahmsie, W południe, * * *, * * *, * * *, * * *, W ogrodzie, Skarb, * * *, * * *, * * *, Kalina, Chabrowa ballada, Wyznanie, * * *, Rybacy, * * *, Opar słoneczny, Lutnia, Gęsiarek, * * *, Zgrzydlok, Bożek polny, * * *, Idę z psem, * * *, Świt dziewiczy, Dziupla, * * *, * * *, Woda, * * *, * * *, Opowieść, * * *, Jest tu jeszcze miejsce po tobie, Fale, * * *, * * *, Drzewa, Kreska szara, * * *, Czeremcha, Pst..., * * *, Wieczorny spacer po ogrodach, * * *, * * *, * * *, Znaki, * * *, My - na moście, * * *, Haiku, Śpiewka, * * *, Zmierzch, * * *, Świt, * * *, Ogród rozmazany, * * *, * * *, * * *, * * *, Niepokój, * * *, * * *, Trawa, * * *, Kołysanka, Prom, * * *, Pajęczyny, * * *, Siwa łąka, Dzięcioł, Przedwiośnie, Biała baśń, Błękit powietrza, Modlitwa jesienna, Krajobraz z dmuchawcem, Piaszczysta droga, * * *, Jaryło, * * *, Gęstwina,

Latest items:

Poetry

* * *

Ogród rozmazany

* * *

* * *

* * *

* * *

Niepokój

* * *

* * *

Trawa

* * *

Kołysanka

Prom

* * *

Pajęczyny

* * *

Siwa łąka

Dzięcioł

Przedwiośnie

Biała baśń

Błękit powietrza

Modlitwa jesienna

Krajobraz z dmuchawcem

Piaszczysta droga

* * *

Jaryło

* * *

Gęstwina

Latest comments:

contact with us