Najnowsze prace:
Dziennik
|
| Laura Calvados |
| PROFIL O autorze Przyjaciele (51) Poezja (103) Proza (3) Fotografia (46) Grafika (10) Pocztówka poetycka (19) Dziennik (94) | |
Laura Calvados, 29 lipca 2012
29 lipca 2012, niedziela ( in hora mortis* )
Każda jedna doba zawiera w sobie godzinę mojej śmierci, o której nie wiem. Każdego kolejnego roku przeżywam dzień mojej śmierci - nie wiedząc o nim. Świadomość tego sprowadza na mnie chorobę, na którą od lat nie znajduję lekarstwa.
Laura Calvados, 1 września 2014
1 września 2014, poniedziałek ( marks° )
Ciało nosi ślady
użytkowania wieczystego;
dbaj o nie
Laura Calvados, 26 grudnia 2012
26 grudnia 2012, środa ( delusion~` )
Nagle wyobrażam sobie, że Ciebie posiadam. Mogę Cię położyć przy sobie; mieć. Nosić w kieszeniach, dodawać do jedzenia, przeglądać w lustrze i czesać.
(Zawsze myślę, że Ciebie to boli bardzo, choć tylko się krzywisz nie wydając żadnego przy tym dźwięku).
Mogę Ci czytać, (... więcej)
Laura Calvados, 11 marca 2012
11 marca 2012, niedziela ( 72/0 prequel )
Dopiero wtedy zrozumiałam, że chemia ani naświetlanie nic nie dało. Że wycięcie połowy ciała, ani wiara w to, że tak można żyć – nic nie dały. Wtedy zrozumiałam, że wszystkie te siwe włosy, które wyszły mi z głowy i kruche zęby z cienkiej porcelany pękają pod palcami w wielkiej (... więcej)
Laura Calvados, 18 września 2012
18 września 2012, wtorek ( Lea* )
Z nas dwóch urodzonych jedna po drugiej matka najbardziej kocha tą, która natychmiast umarła.
Spokojne dziecko położone pod kamieniem, nigdy nie płakało. Ssało zapewne palec, ale tego naprawdę nigdy się nie dowiedziałam. Powiedziano mi, że nie miałam prawa pamiętać.
Matka zawsze (... więcej)
Laura Calvados, 8 sierpnia 2014
8 sierpnia 2014, piątek ( Inna kartografia )
Po raz pierwszy od siedmiu lat nie czekam. W zaciśniętych ustach nie ma imienia; zupełnie nic. Ty znowu mieszkasz w innych krajach, a teraz ja nie znam twojego języka, ani reszty ciała.
Coraz tylko potykam się o kości zakopane pod wspólną podłogą. Mapy bardzo niedokładne, pokazują (... więcej)
Laura Calvados, 24 października 2012
24 października 2012, środa ( Ivy*ness )
Stojąc przy zmarłych każdy jeden raz mam wrażenie, że oddychają. Klatka piersiowa unosi się, faluje ledwie dostrzegalnie, jak we śnie, w płytkim oddechu. Jeszcze raz szybko mrugam oczami; otwieram, sprawdzam.
Rozczarowujące złudzenie dalekowidza.
*
Do zobaczenia, Ivy.
Laura Calvados, 25 sierpnia 2012
25 sierpnia 2012, sobota ( już raz, nigdy* )
O czasie, w trzydziestym ósmym tygodniu ciąży Kobieta rodzi psa. Zdrowy, o brązowych oczach i różowej skórze dziecka; waży zaledwie dwa kilogramy.
Kobieta śmiertelnie zmęczona nie porusza się wcale na łóżku; nie patrzy. Psie dziecko skuczy cichutko owinięte w białe sztywne pieluchy. (... więcej)
Laura Calvados, 14 listopada 2012
14 listopada 2012, środa ( Novembre/06 )
czy ty też potrzebujesz naukowych dowdów na moje istnienie?
Laura Calvados, 27 listopada 2013
27 listopada 2013, środa ( Trauer° )
Nasze wspomnienia o przeszłości
nie pokrywają się.
Teraz, kiedy nie rozmawiamy więcej, możemy tylko pisać; każdemu wolno przedstawić swoją wersję wydarzeń.
Gdybyś zechciała zaledwie wyobrazić sobie jak bardzo mi ciebie brakuje, być może byłoby mi łatwiej, mogłabym (... więcej)
Laura Calvados, 11 lutego 2013
11 lutego 2013, poniedziałek ( anxiety )
Oczekiwanie, które się nie wypełnia.
Laura Calvados, 29 marca 2013
29 marca 2013, piątek ( sense, at least )
nie ma już miejsc, w których płakałam. nie ma
już
miejsc. miejsc.
Laura Calvados, 7 kwietnia 2013
7 kwietnia 2013, niedziela ( maligne )
Sól, jedyny kamień, jaki spożywamy.
Napisy na moim ciele, w obcych językach. Wszystkie te kamienie. Z oczu.
Mam tylko jedno głupie życie do stracenia, bez żalu.
Teraz jest nic: ciemne, bez słowa.
Moja skóra pachnie rajem pierwszych rodziców. W malignie.
- Żryj soję - mówi (... więcej)
Laura Calvados, 7 kwietnia 2013
7 kwietnia 2013, niedziela ( main theme )
- Cmentarz na Francuskiej nie ruszył z miejsca.
Pogaszone, czarne domy w drodze powrotnej.
Wszystkie te małe zdrady, metodyczna nienawiść.
Ciemne struktury, guzy. Wściekłość.
Kraj, który mnie nie chce.
Laura Calvados, 6 listopada 2014
6 listopada 2014, czwartek ( resist° )
po wszystkich tych testach wiem;
życie bardzo uczula
Laura Calvados, 12 marca 2013
12 marca 2013, wtorek ( symptomy )
-
Kiedy twoje własne dziecko patrząc przed siebie zaczyna pytać cię o to, kiedy umrzesz i co wtedy będzie - to znak, że nastaje pewien szczególny czas.
-
Kiedy ciebie to nie dziwi, ale także nie śmieszy - to także oznacza.
Laura Calvados, 24 stycznia 2013
24 stycznia 2013, czwartek ( stratum* )
schodzenie popiołu.
jedzenie ziemi.
unoszenie się poprzez powietrze.
kładzenie się. wstawanie ziemi.
kładzenie się popiołu.
nie wstawanie więcej. nigdy. bez względu na popiół
i przez wzgląd na ziemię. W powietrzu.
poruszanie się serca. potakiwanie.
przeczenie, przeczenie. (... więcej)
Laura Calvados, 23 sierpnia 2011
23 sierpnia 2011, wtorek ( > )
Większość zaplanowanych śmierci nie mieści się w czasie.
Laura Calvados, 5 stycznia 2013
5 stycznia 2013, sobota ( Feb 5th, Ave )
Nie zachowała się ani jedna fotografia na której jesteśmy obie. Tylko taka, gdzie stoisz na moście, czarna, patrząc na wschód; na rzekę. Trzynaście lat temu.
Znam to miejsce, którego już nie ma. Przęsła rozebrali któregoś lata żołnierze na ochotnika; ciebie już nie było, (... więcej)
Laura Calvados, 29 grudnia 2015
29 grudnia 2015, wtorek ( Implication* )
Dzis dotarlo do mnie, że gdybyś odszedl zostalabym drugą Sylvią Plath i Anne Sexton w jednym - tyle, że jeszcze lepszą niż obie razem wzięte.
Laura Calvados, 19 kwietnia 2012
19 kwietnia 2012, czwartek ( afirmación* )
Jestem dzieckiem każdej żydowskiej matki, jesli tylko któraś ostatecznie zgodzi się mnie znowu urodzić*
Laura Calvados, 4 czerwca 2012
4 czerwca 2012, poniedziałek ( anima vilis* )
kiedy mnie bijesz, to jestem jeszcze mniejszym zwierzęciem
Laura Calvados, 23 lutego 2017
23 lutego 2017, czwartek ( WM )
Dlaczego tylko o Twojej śmierci nie potrafię napisać? Dlaczego nie umiem się o Tobie wysłowić? Dlaczego odebrało mi mowę?
- Dlatego, że byłeś zbyt blisko.
Bliskość, kurwa, zabija.
Laura Calvados, 11 kwietnia 2020
11 kwietnia 2020, sobota ( Ułóż rozsypane fragmenty zdań we właściwej kolejności )
(Nie zmieniaj formy podanych słów)
1.
Każde prawo fizyki może być podważone. Nie potrzebuję psa, żeby wyjść (jeszcze się łudzę)
Nie wiem, czy tego doświadczasz kiedykolwiek, że potrafisz powrócić do przerwanego snu świadomie, czy nie mając na to wpływu?
- Czasem wracam (... więcej)
Laura Calvados, 12 września 2011
12 września 2011, poniedziałek ( obecność/ nieobecność )
Do żadnego z pokoi podpisanych w dokumentach moim imieniem nie potrafię wstawić łóżka.
Laura Calvados, 20 lutego 2014
20 lutego 2014, czwartek ( record | rewind )
Popołudnia, takie jak to; że ból zdaje się zadławiać, że nie można sobie znaleźć miejsca, a osoby wracają widmowe, przejmujące bardziej, niż kiedykolwiek. W te popołudnia żałuje się; w popołudnia takie dokładnie jak to, że się nie umarło te kilka lat wcześniej, że się nie zeszło (... więcej)
Laura Calvados, 27 września 2012
27 września 2012, czwartek ( Infra I )
Kiedy siadłam przy twoim łóżku nie poznałeś mnie, a ja nie płakałam, choć wiem, że już nigdy miałeś się nie dowiedzieć kim jestem. Z najczarniejszych rzeczy pamiętam tylko rzęsy, które zakryły mi cały pokój. Potem wszystko spadło naraz na białą od ścisku sukienkę.
Siedzę (... więcej)
Laura Calvados, 11 października 2012
11 października 2012, czwartek ( Uriel )
Przy posesji rodzinnego domu matki, u zbiegu ulic Batorego i Sandomierskiej przebiega granica getta. Na krzyż dochodzą ulice Lelewela i Joselewicza, przy której stała synagoga.
Synagoga spłonęła.
*Na Przesmyku nic sie nie zmieniło, tylko nie ma już drewnianch ościeżnic, ani łóżka (... więcej)
Laura Calvados, 19 lipca 2012
19 lipca 2012, czwartek ( Kuzmir/ obserwatorium* )
W drzwiach synagogi jest judasz.
Musi być wiadomo, kto idzie.
-
Laura Calvados, 9 lipca 2012
9 lipca 2012, poniedziałek ( Julio )
Kiedy ty nie żyjesz po raz pierwszy tego lata jem wiśnie. Są kwaśniejsze niż kiedykolwiek. Na pewno takich nie jadłaś.
Dopiero noc przynosi wytchnienie.
---
Kiedy ty już nie żyjesz całkiem tracę pamięć; nie umiem więcej mówić nagle niebo staje się pionowe
białe
Ostatnie komentarze:
18 maja 2024
kb
jakoś kojarzy mi się z "siostrami wielkiej
18 maja 2024
no chyba że pomieszkuje
18 maja 2024
zdaje się że nikt tu już nie mieszka
18 maja 2024
bardzo
18 maja 2024
orzeźwieni... prawie jak otrzeźwieni... i to
16 maja 2024
violetta
Może w lipcu będę miała takie wakacje:)
16 maja 2024
jeśli tylko
słońce w płynie..
15 maja 2024
Weronika
Za jeszcze jeden rejs!
14 maja 2024
Mam takie oko :)
14 maja 2024
Jaga
Zwierzęta upodobniły się do koloru otoczenia
14 maja 2024
To naturalny suchy i pustynny klimat. I tam są
14 maja 2024
Klimat taki, że nie był i raczej nie będzie,
19 maja 2024
wiesiek
19 maja 2024
Arsis
19 maja 2024
Marcin Olszewski
18 maja 2024
kb
17 maja 2024
Deadbat
16 maja 2024
violetta
16 maja 2024
Marek Gajowniczek
15 maja 2024
Jaga
14 maja 2024
violetta
14 maja 2024
Misiek