Laura Calvados | |
PROFIL O autorze Przyjaciele (51) Poezja (103) Proza (3) Fotografia (46) Grafika (10) Pocztówka poetycka (19) Dziennik (94) |
Laura Calvados, 1 lipca 2012
Drzewa poruszają swoje ogromne dłonie kiedy leżę odcięta w ciemności. Zawsze boję się, że którejś nocy zabiorą mnie ostatecznie
Laura Calvados, 23 stycznia 2013
Rano, spózniona biegiem maluję usta przez ścianę słyszę; sąsiad po osiemdziesiątce na fortepianie rozmyśla o żywocie wiecznym. Klękam pod drzwiami, na moment popiół na chodnikach. Modlę się przekręcam klucz.
Na dziewieć godzin wszystko gaśnie
Laura Calvados, 16 lutego 2013
Przeszukiwanie miasta, przeczesywanie ulic. Czekanie. Szukanie.
Szukanie.
Nazwiska, których nikt nie zna. Miejsca, które sam wskażesz. Czas, o którym nie mogę być.
Tam, ani nigdzie.
Oczekiwanie, które się nie wypełnia.
*
Odwracanie się. Spoglądanie. Zatrzmywanie.
Żałowanie.
(... więcej)
Laura Calvados, 14 stycznia 2017
Dzisiaj przypomniałam sobie jak pachnie ciało młodej dziewczyny, kiedy jest po raz pierwszy zakochana. Ma te paręnaście lat, jest ciepło (to ważne, bo jej skóra jest ogrzana słońcem. Początek albo koniec lata; raczej początek). Jest bardzo ciepło. Skóra jest słodkawa i słona, ma w sobie (... więcej)
Laura Calvados, 23 czerwca 2016
Czerwiec. Ciężarne jabłonie wzdłuż drogi bez szemrania znoszą mój ból, który im dyktuję. Zgłoski lata, wyraziste sylabotoniczne wdechy i wydechy; wstrzymane powietrze martwa przepona jak obce ciało zagnieżdżone przypadkiem
-
nocą we śnie rodzę troje dzieci i żadne z nich nie (... więcej)
Laura Calvados, 10 czerwca 2014
Oddychamy tym samym powietrzem, którym zmarli
nie muszą już, kiedy ich płuca pełne są ciemnej wody.
Laura Calvados, 1 października 2012
1. Pociągi poruszają się po ustalonych torach.
2. Papier pochłania wilgoć.
3. Piasek rysuje szkło.
4. Czekanie nie ma końca.
5. Czas jest umówiony.
6. Sens jest umówiony.
7. Pociągi nie oddają wszystkich podróżnych.
8. Papier nie ogrzewa.
9. Piasek jest szkłem.
10. Czekanie nie (... więcej)
Laura Calvados, 4 grudnia 2012
Jestem piękna kiedy znikam
Laura Calvados, 24 grudnia 2012
*
Nie mogę uwierzyć, że Cię nie ma. Ani teraz, ani wtedy, w Chanukije. Że oni wszyscy czekali bez słowa, a Ciebie nie ma. Zwyczajnie. Tak jak się nie jest. Nie tłumacząc niczego, ponieważ nikt nie słuchał.
Po raz pierwszy.
Laura Calvados, 27 lipca 2011
Czy dasz radę codziennie karmić ptaki, kiedy mnie już nie będzie?
Laura Calvados, 16 kwietnia 2020
I
Zimno nie mija wcale. Rozmowa między nami trwa trzeci miesiąc, regularnie sprawdzam na ile starczy mi ciebie, z wtedy: deszczowej nocy w kwietniu po której nastapił gorący dzień (do pół godziny drogi stąd)
Zimno nie mija wcale. - Byłaś najgorsza z najlepszych albo najlepsza
z najgorszych, (... więcej)
Laura Calvados, 23 grudnia 2014
Czas fotonu.
(Śmierć zdarza się tylko w czasie obiektywnym).
Laura Calvados, 8 kwietnia 2012
czynnikiem konstytutywnym jest Nieobecność.
Nieobecność.
Laura Calvados, 2 lutego 2011
Czas jest symetryczny. Dziecko i światło jest rodzaju nijakiego. Ani o dziecku, ani o świetle nie można powiedzieć, że jest nijakie.
*
Laura Calvados, 28 marca 2012
Nie mogę się stąd wyprowadzić tylko dlatego, że wszyscy skaczą z dziesiątego piętra pismo urzędowe w sprawie przydatności do zamieszkania odesłane z datą, stempel nieopieczętowane.
Więc nie. Podobno dziewięć to jeszcze nie plaga.
-
Na wiatr zawsze kiedy się wychylam stoją (... więcej)
Laura Calvados, 7 lutego 2011
Jestem z tych dzieci, które od urodzenia zatrzymują czas, ożywiają zmarłych i nader sumiennie pielęgnują własną śmierć. Pomiędzy czasem obecnym, a minionym rozkłada się szereg światła. Szereg równoległy. Nieprzystający.
Laura Calvados, 5 marca 2015
"Mam nadzieję, że wszystkie moje misie będą żyć wiecznie, bo ja je tak strasznie kocham od samego początku. Tylko jeden spoczywa w pokoju".
(9-latek, tuż przed zaśnięciem, po krótkiej rozmowie o umieraniu w snach)
Laura Calvados, 14 stycznia 2013
1. Esbjorn Svensson Trio. The Winters Tale (Epilogue).
2. Comme des Garcons. Series 3: Incense. Zagorsk.
3. Matka. Siostra.
4. Siotra.
(Sporadyczna.
Zdawkowa).
- My out of body experiences.
- My lucid dreamings.
Ogłoszenia wysyłane Bogu.
Ikony. Ikony. Bilety.
*
Sydney. Potem (... więcej)
Laura Calvados, 13 września 2013
to małe ciało które sie we mnie obraca kurczy mi mięsień pompuje krew, które napycha chciwe płuca powietrzem popiołem które podnosi moją dłoń do złożenia podpisu porusza powieką sprawia, że rzęsy rosną że wypadają że ślina jest przejrzysta a mózg pamięta sprawy sprzed dwudziestu (... więcej)
Laura Calvados, 11 marca 2014
Przestałam jeść. Przestałam myśleć. (Tylko umarli znają koniec wojny. Platon)
Laura Calvados, 17 maja 2012
Nakaz był taki: mamy się rozstać. Masz mnie opuścić w ciągu trzech dni.
- - -
Maści na blizny nie pomagają, choć zjadłam już chyba wiadro (ocynkowane). Serce prawie stanęło. Nie wiedziałam dokąd mam iść.
-
Zawsze, kiedy mówię: jaśmin - mam na myśli tylko ciebie.
Jesteś (... więcej)
Laura Calvados, 30 listopada 2016
1. Prapoczątek.
Tego dnia kiedy pierwszy raz słyszę bicie Twojego serca, moje rękawiczki dalej same już jadą nocnym tramwajem na Marymont. Nigdy nie trafią do domu; ogrzeją już inne dłonie. Gładka licowa skóra nieznanego zwierzęcia.
Spokojny szum morza, błękitna kropka w samym środku (... więcej)
Laura Calvados, 10 sierpnia 2011
Czy łóżko zachowuje w sobie pamięć o dziecku, które w nim spało?
Laura Calvados, 12 listopada 2012
tak trudno dbać o kamienie
Laura Calvados, 12 kwietnia 2017
To zimno, które się nie kończy jest teraz w tobie. Z dala od wszystkich - głęboko, już zawsze będziesz lutym.
Ale kiedy się śnisz - tak wysoki, że w ciemności zadzieram głowę i dalej widzę tylko twoją nieruchomą grdykę - próbuję cię wtedy odwiązać. Odwiesić odstawić położyć (... więcej)
Laura Calvados, 7 listopada 2011
Pod łóżkiem trzymam latawiec, ten - co mu się zaplątały sznurki. Czekam, że może wrócisz - będziemy rozplątywać. Chciałam jeszcze raz otworzyć ci oczy, wiesz, jak wtedy, co bawiłeś się ze mną, a ja dostałam w twarz, że cię nie szanuję. Krzyczałam, że to tylko zabawa ale mnie (... więcej)
Laura Calvados, 28 czerwca 2011
Las na zawsze pozostanie wysoki ale twarz zapada się do środka. Można uratować wszystko.
Mam przeczucie, że to już
-
Laura Calvados, 5 stycznia 2017
(W połowie stycznia, gdy Mars ustawi się w kwadraturze do Saturna, pewne wydarzenia pogrążą cię w smutku).
-
Gdybyś wiedział jak bardzo boję się, że tej nocy krótko po dwunastym Twoje serce stanie na zawsze - umarłbyś z rozpaczy już dziś w południe.
Przeczuwając, że najgorsze (... więcej)
Laura Calvados, 3 grudnia 2012
Trzaski w moim sercu jak kiedy niedostrojone fale. Nie mogę sobie przypomnieć, co to słowo oznaczało; z jakiego powodu ty milczysz.
Włosy smutno zebrane nad karkiem wyglądają ręki, która je pogładzi. Uspokajam się dopiero gdy zaświecisz światło nad moją głową. Stawanie się światłem (... więcej)
Regulamin | Polityka prywatności | Kontakt
Copyright © 2010 truml.com, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.
16 maja 2024
Kremvioletta
16 maja 2024
Śladem Strusia PędziwiatraMarek Gajowniczek
16 maja 2024
1605wiesiek
15 maja 2024
1505wiesiek
15 maja 2024
ToastJaga
14 maja 2024
Szczęścievioletta
14 maja 2024
Z pamiętnika duszyMisiek
14 maja 2024
Wyznanie majoweArsis
14 maja 2024
Z dymem pożaruMarek Gajowniczek
13 maja 2024
PozostałośćArsis