Latest items:

Poetry

	Istar
	PROFILE About me Friends (84) Forums (3) Poetry (425) Prose (10) Graphics (3) Postcards (17) Diary (159)

latest best rating most commented

Istar, 29 august 2013

tylko to co pisane

spóźnisz się na mszę, jak chcesz to przejść
niosąc krzyż jak zwyczaj

kościół przypomina łódź. wszystko wokół jest rzeką,
która przepływa drogę. wśród ławek tłum /dlaczego/
wygladają jak pojedynczy ludzie a przychodzą w parach,
z rodzinami, dziećmi za rękę żeby nie wyrwały się do ołtarza.

nabieram powietrza by zostać. świece ozdabiają mrok
grzech zdradzam Bogu z nadzieją że nikomu nie powie
obróci w kamień, który z każdej strony jest gładki.

number of comments: 22 | detail

Istar, 28 august 2013

matko

uciskasz pierś do łez
ból na dowód życia
z cicha pęk

dziewczynki zakwitają
kosisz ogród do ziemi
trzymasz się poręczy
cienia

by być

być

number of comments: 24 | detail

Istar, 27 august 2013

kiedy nic nie ma jest więcej

nie mam widoku gór
letniej łąki w czapie lasu
koronkowych pól i domu
z drewnianym uchem na wróble

starzeję by pragnąć mniej
coraz trudniej byłoby się wspiąć
rwać chwast doglądać drzew
przegonić mysz z pola w dom
ptaki udobruchać czerstwym ciachem

a ty nic, jak ten kamień w beczce
pod nim bliziuteńko każden jeden drugiego
a ty nic tylko cud! i czekasz

a Bóg śpi w nogach jak zbity pies
i nawet on nie wróci nam czasu

number of comments: 18 | detail

Istar, 26 august 2013

przeznaczenie to tylko ziarno

obudziłam się naga a przecież
kobieta nie powinna budzić się sama
zwilżam wargi nauczona mówić
ale słów w ciszę nie da się
powiedzieć

założę letni powiew świtu
w zakamarkach o których nie wiem
/aż wstyd być sobą/ dopowie

wracam do twoich obrazów
w znajome uliczki z marzeń
nic tu nie znaczy słowo
przeciw kolorom

kiedy dzieci kłamią cicha rozpacz
buduje w nich świat złudzeń
tak łatwo wybaczyć kiedy się mylą

dokąd prowadzi droga którą idę
nie wiesz a ja nie powiem
skąd wracam ale mijając twój ogród
widziałam najpiękniejsze

nie zapomnij

dla Johy

number of comments: 5 | detail

Istar, 24 august 2013

nie nazwę cię

trwamy na okruchach jak ptaki mimowolnie
otwierają dzioby na chrzęst łamanego chleba
od nas wymaga się słów w zamian

na czas słońca kominy pełne są piskląt
ich matki mylą dom z oknem otwartym
na zachód - jakby wpraszało chłodne noce

czas jest niepodzielny może się wydawać
że wędrujemy a on tylko wskazuje drogę
najkrótszą by zdążyć się cofnąć

przysiadają na ramieniu otwartych dłoniach
nigdy obok - tak ufać mogą tylko pewni skrzydeł

number of comments: 9 | detail

Istar, 23 august 2013

chciałabym aby wiersze o dzieciach zaczynały się od narodzin,

trwały do ich starości - różnej,
bo każdemu inaczej doskwiera samotność.

nie chciało być mną
przez sny które gubią sieroty
powracający zmierzch i ciepłe kamienie
jak liczydła jak rozterki jak piach zbity pięścią

można napełnić usta kroplą
zasłonić lustro nie widzieć kiedy
w garści nic nie rośnie

albo uchwycić koniec jak tęczę
niewidzialną obręcz na niebie
które też potrzebuje starości

kolorowe landrynki
na kieszeń albo w papierowe torebki
kolejka nigdy się nie skończy

number of comments: 8 | detail

Istar, 22 august 2013

inne spojRzenie

w tym nie ma nic nadzwyczajnego
kładą się po sobie ciężkie od chwast
dłonią powietrze ugładza wyrosty
pośpiech wśród traw

tuż przy gruzie człowiek z brodą
do ziemi zarasta miejsce gładząc
sierść psa a on nie wie jakie to
szczęście że wtedy w fabryce
człowiek stracił tylko palce

proszę się nie bać - mówię
miniemy nawet nie próbując
zrozumieć skąd w drzewach
tyle pokory wobec nas

na tle lasu wmalowują się barwnie
o tej porze roku
stary płaszcz w kolorze burgundu
usprawiedliwia tylko bezdomnych

wkładam do ust kamień
przejmujący smak nie mija
nawet kiedy znikam w środku
bez wyjścia

number of comments: 15 | detail

Istar, 16 august 2013

zaczątek

puchnie niczym ziarno fasoli w kropli
na przemian: to boi się to głaszcze
brzuch jak oswojone zwierzę

nie można go uśpić kiedy rośnie

number of comments: 4 | detail

Istar, 14 august 2013

matka

wypływa z oka nocy
na poranną śnieżycę
mgłę do kolan
która czepia się włosów
zanim urośniesz

odchyla głowę
nabiera do ust kolorów
w słowach mruży słońce
zasypiasz

melodia która zwiewnie
/kiedy myślisz że smutno/
unosi cię nad lękiem

ona jest czarem