Poezja

może się zdarzyć, popłynie łza.
jestem już w takim wieku,
że może się tak zdarzyć.

mogę też poczuć zapach kurzu spod kół wozów
na polnej drodze, w kwietniu.
przeczytać historię twarzy ogorzałej
pracą i alkoholem.
małe dziewczynki mogą włożyć na moją głowę
wianek z żółtych mleczy, wyplatany za dnia,
a żaby, swoim głosem przekonać do miłości,
niezagłuszaną nocą.

mogę zobaczyć radość bosych stóp
po burzy, na łące.
gotowość worków po nawozach
do wypychania słomą.
kolce dzikich jeżyn mogą pozbawić mnie
niewielkiej ilości krwi i sporo czasu,
a zimna woda ze studni, ugasić pragnienie,
być pretekstem dla całkiem zmysłowej znajomości.

jestem jeszcze w takim wieku,
że teoretycznie
wszystko to może się ponownie wydarzyć.

w praktyce
spada jedynie łza,

bo może się też tak zdarzyć, że czerwone cegły
rodzinnego domu przemknęły za szybą

po raz ostatni.



Żuławka Sztumska - maj 2009