Najnowsze prace:

Poezja

	smokjerzy
	PROFIL O autorze Przyjaciele (18) Poezja (378) Proza (17) Fotografia (127) Pocztówka poetycka (3) Dziennik (84)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

smokjerzy, 15 listopada 2017

schemat

w dzień
należę do kota kobiety rozsypującego się auta
political fiction
rzadziej - sam do siebie nigdy do psa
który także woli należeć

w przestrzeni
pomiędzy wdechem a wydechem
szukam świętego graala korzystając z mapy
w skali zero do zera

mam czas na wszystko i nie mam czasu na nic
ten wynikający z rotacji znaczeń paradoks wykorzystuję
do interpretacyjnych nadużyć

byleby zawsze wyjść na swoje

noc
rozkłada na czynniki pierwsze
fantasmagoryczne idee światła i wtedy czuję
jak długie korytarze
drąży we mnie atawistyczny strach

uciekam
spadam w ciemność jak bomba z misją
rozbicia jakiegoś dna

w ruinach pamięci błądzi ślepy staruch
z twarzą nienarodzonego dziecka - u jego boku dwa psy
początek i koniec
skaczą sobie do gardeł

potem jest zawsze coś do naprawy

rower
kolano
relacje

i pies przybiega - żeby do kogoś należeć

liczba komentarzy: 45 | punkty: 8 | szczegóły

smokjerzy, 4 marca 2020

kuchta

żaden poeta
raczej
wyłapywacz cieni
przemykających przez śmietnik
jak odpadki
to i owo
nadaje się na cienką zupę
wtedy piszę
aż słowa zleją się
w kropkę
bez smaku i sensu
pełną oczekiwania na cud
który owszem
zdarza się
jednak zawsze
w cudzym wierszu

liczba komentarzy: 38 | punkty: 5 | szczegóły

smokjerzy, 22 maja 2020

docieranie

kilka złudzeń
a w tle
świat który boli

to tam
gdzie rosną
wieczne życia cmentarzy
i toczą się wojny

o kurz

liczba komentarzy: 38 | punkty: 4 | szczegóły

smokjerzy, 27 marca 2019

weltszmerc

młodość kota lucka znęca się nad przedmiotami
z hukiem toczą się przez życie za nic sobie mając irytację ścian
świt przed chwilą zwymiotował szarą treścią łykam okiem okno
w szklanych rysach kumulacja pokrzywionych twarzy ( uwięzione lineaże )
strupki sekund sypią się jak popiół z ran kotek lucek miauczy
orzech włoski schronił się w czeluściach pod lodówką
łupie mnie w kolanie lucku lucku chodźmy spać

liczba komentarzy: 32 | punkty: 4 | szczegóły

smokjerzy, 10 stycznia 2020

początek

słowo
płochliwe jak oryks

szeptem
wykradam się
z milczenia

liczba komentarzy: 31 | punkty: 6 | szczegóły

smokjerzy, 12 grudnia 2018

teoretyk

odejdź
objawiając się
przeszkadzasz mi
w wymyślaniu ciebie

liczba komentarzy: 28 | punkty: 8 | szczegóły

smokjerzy, 24 stycznia 2020

mistrz księgowości

wystawia faktury
do wiatru

liczba komentarzy: 27 | punkty: 5 | szczegóły

smokjerzy, 17 kwietnia 2019

efekt uboczny

słowa
przybijane do krzyża
stają się
jego ustami

liczba komentarzy: 26 | punkty: 3 | szczegóły

smokjerzy, 18 stycznia 2018

piszę wiersz ten sam od lat

"ktoś przyjdzie
zetrze was
z powierzchni ziemi
gadającą pleśń"
(Tadeusz Różewicz)

może kiedyś go dokończę
pomyślałem
po raz setny zatrzymując się
w miejscu
w którym słowa
biegną każde w swoją stronę
byle dalej
od tego stycznia
bez początku i końca
od tego biurka
zniszczonego przez łokcie
od okna za którym zmrożona ciemność
tłumi nawet ciszę
ode mnie
wrośniętego w krzesło
niczym wygłodniała huba

co robisz
pyta ścienny zegar
albo czas

ja
ja w zasadzie nic nie robię
odpowiadam
starzeję się
i szukam dla siebie śmietnika

zupełnie jak ta smutna
poplamiona kartka

liczba komentarzy: 26 | punkty: 12 | szczegóły

smokjerzy, 24 listopada 2017

gwóźdź

pytany jak to jest
rozrywać żywą tkankę ciała
odpowiadał - zalewała mnie krew
bolała głowa
modliłem się o szybki koniec
bóg wrastał w krzyż razem ze mną
z ran wyciekał czas
przyszłość wstawała z martwych
dłonie za wszelką cenę
pragnęły odlecieć
lecz nie pozwoliłem im na to