Najnowsze prace:

Poezja

	smokjerzy
	PROFIL O autorze Przyjaciele (18) Poezja (378) Proza (17) Fotografia (127) Pocztówka poetycka (3) Dziennik (84)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

smokjerzy, 16 czerwca 2018

okno

gwiezdne dno nieba

bezsennością skrojony
prostokąt nocy

liczba komentarzy: 12 | punkty: 9 | szczegóły

smokjerzy, 7 czerwca 2018

za oknem
czarne stuka w niewiadome
w kobiecej twarzy z płynnego szkła
niknące mgławice miast
tuż obok zaślinione palce
łykają książkę
jak obiad konieczny
jaskrawoczerwone paznokcie
rozdrapują czas
z otwartych ran półsnu obojętnie
sączy się teraźniejszość
bez sensu smaku
i końca

liczba komentarzy: 11 | punkty: 7 | szczegóły

smokjerzy, 30 maja 2018

zasięg

być może zmieni się ustrój
i jakiś kolejny natchniony idiota
spróbuje uwięzić mnie
w enklawie swych prymitywnych pułapek
być może jak pluskwę rozgniotą mnie czołgi
lub wyparuję
w jednej sekundzie zmieniając się
w radioaktywną chmurę
może zaleje mnie wielka woda
zabije brak tlenu
lub się globalnie ocieplę

lecz dzisiaj
muszę pozbierać śliwki w ogrodzie
( szkoda by zgniły )
sprawdzić co u sąsiadów
( są starzy chorzy zgryźliwi
samotni
codziennie słuchają mszy w radio
a potem na ganku głośno dyskutują o polityce
- żebyśta powyzdychały skurwisyny! )
zawieźć psa do weterynarza
błąkał się po śmietnikach z łańcuchem
wrośniętym w szyję

może nazwę go
Chrystus

liczba komentarzy: 15 | punkty: 8 | szczegóły

smokjerzy, 23 maja 2018

ćwiczenia z pisania - improwizacja

stoję na głowie podpierając stopami
skostniałą kompilację nieba raju
boga który za rażącą lekkomyślność i niedbalstwo
rzucił na siebie klątwę dożywotniej grawitacji
( z lękiem wysokości w tle )
diabeł z pożyczoną twarzą strzyka czarną śliną
krople wybuchają gęsto
jednak to światło wypływa zewsząd
i dociera wszędzie
nawet tam gdzie zawodzi wyobraźnia

strach kapituluje
całe w dreszczach rozdzwaniają się membrany ciszy

jestem wstydem czasu
embrionem pustki w ludzkiej skórze
gotowością na nowy grzech nową miłość
nowe wypróżnienie

stetryczały kogut - budzik - rwie sen na strzępy
noc kładzie uszy po sobie warcząc groźnie
bezzębne dziąsła obnaża rzeczywistość

pod powieki włamuje się świt

chleb ma smak źle przyprawionej samotności
kawa parzy w język
znów krzyczy gwałcona kartka papieru

za oknem
stary dąb szacuje wartość swoich ramion
na dwa wróble cień

i jeden sznur

liczba komentarzy: 5 | punkty: 7 | szczegóły

smokjerzy, 21 maja 2018

frustracja ( o różnych obliczach poezji )

papier zwinął się w rolkę
i czeka na wiersz
o wczorajszym obiedzie

liczba komentarzy: 16 | punkty: 5 | szczegóły

smokjerzy, 17 maja 2018

azyl

na strychu tego świata
żyją myszy kurz proste modlitwy bywa kot
bywam ja

są tam dwa okna z widokiem na ciszę
otwarte wyłącznie na siebie
bez szyb sensu ale z wiarą w cud

jest dziura w dachu
dla deszczu ptaka i ucieczki

w stetryczałej szafie drzemią blizny
gdy uchylam drzwi
starość sypie się jak popiół
warczy ciemność

w popękanym lustrze
na stałe zamieszkał kulawy stół

w blasku świec
śpiewając do tańca pajęczynom
ćmom kotu i mnie
zasiadają przy nim przeciąg z wiatrem

na strychu tego świata
zakurzone jaja wysiaduje czas
wykluwają się niezdarne wiersze

liczba komentarzy: 13 | punkty: 7 | szczegóły

smokjerzy, 15 maja 2018

sylfida

ręce
sugestywnie wyciągnięte
ułożone w szept

podejdź
dotknij
smakuj

włosy całe ze światla
i to spojrzenie
ciepłe jak wiosenny deszcz
uśmiech
zniewalająco przeźroczysty

przesączam się przez nią
głodny duch
przez kryształową szybę

znika

lecz cóż innego może
figura z powietrza rzeźbiona dłutem
znużonej wyobraźni

liczba komentarzy: 8 | punkty: 7 | szczegóły

smokjerzy, 14 maja 2018

okno z widokiem na nic

drzwi wyszły i nie wróciły
zostało okno z widokiem na nic
które udaje wszystko
poruszam się po terytorium
bezpiecznej nieprawdy o sobie
poukładane tu wszystko
właściwe
na swoim miejscu
pies szafa miłość brydż we wtorek
w środę psychiatra za miesiąc urolog
wizyta u starej ciotki
na oswojonym cmentarzu
protezy łez nad rozlanym mlekiem
dziurawy wór z czasem
na świetnie skalkulowane ucieczki
od siebie donikąd
z ukradkowym powrotem
donikąd
niekiedy rozbłyska daleka latarnia
śmiech dziecka
w którym mogę przejrzeć się
na wylot
i zobaczyć kim już nie jestem
wtedy szybko wyłączam przeszlość
jak światło
w nie-pokoju wciąż możliwych rozwiązań
i znów jest przytulnie ciemno
i dalej gniję
i trochę śmierdzi
i chwała bogu nie słyszę

że dziecko przestało się śmiać

liczba komentarzy: 8 | punkty: 6 | szczegóły

smokjerzy, 10 maja 2018

jak pierwszy dotyk

kiedyś dni były dłuższe
i odmieniałem je
przez wszystkie możliwe przypadki
czas przypominał młodego kota
w pogoni za wiatrem w liściu
słońcem w motylu
chleb niczym nauka czytania
smakowałem go litera po literze
słowo po słowie
sens zdań ujawniał się w beztroskim zapachu głodu
który mógł być zaspokojony
woda
krystaliczny śmiech dziecka
obmywała duszę ciało
każda kąpiel stawała się spowiedzią
i oczywistym rozgrzeszeniem

dziś
w świecie niejasnych kalkulacji
ucieczek od siebie donikąd
i coraz trudniejszych powrotów
dziękuję ci za to
że jesteś

jak pierwszy dotyk
jak pierwszy smak

liczba komentarzy: 10 | punkty: 7 | szczegóły

smokjerzy, 6 maja 2018

epizod

w maju nie wypada pisać
smutnych wierszy
pomyślałem
i niech to będzie
początek
rozwinięcie
puenta
dla zimy która kiełkuje we mnie
gdy patrzę
jak z tulipana płatami odpada
krwistoczerwone życie