Latest items:

Poetry

	gabrysia cabaj
	PROFILE About me Friends (62) Forums (1) Poetry (317) Photography (24) Postcards (6) Diary (100)

latest best rating most commented

gabrysia cabaj, 24 january 2012

Urodziny

mówię wam jest nie do śmiechu
normalnie przechlapane
dzieci się starzeją mają już trochę siwych włosów
pierwszą koronkę na zębie blizny pooperacyjne
które obnoszą jak wojenne trofea
jakiś dziwny przymus wychowywania rodziców
którzy oczywiście nie wiedzą czego chcą
nic nie robią w kierunku przyszłości

sami sobie szkodzą tym paleniem bo gdyby pomyśleli
to by rzucili
i niech później nie narzekają
bo życie to harówa od rana do nocy
pieniążki nikomu z nieba nie spadną
a tu tylko komputerek i zasrane wierszyki
papierosek i kawka
czy wy wogóle wiecie jak wyglądają prawdziwi
ludzie?
gówno wiecie!

a ja nie będę jeździł po szpitalach żeby wymieniać
wam pampersy
o nie!
trzeba było o tym pomyśleć wcześniej
ale do was nic nie dociera
i nie myśl że jak masz dzisiaj urodziny to ja
będę siedział cicho
radzę ci
zastanów się nad sobą póki jeszcze czas

synku
niebo się chmurzy
zasłonię cię od burzy

.

number of comments: 36 | rating: 0 | detail

gabrysia cabaj, 23 january 2012

Od pierwszej kawy

stanu faktycznego studni
przelewania wężem stawów

od piwnicznych potopów
wiosennych przybrań
od szamba
od spuszczania kałuż
odławiania ryb i wiadrami
przenoszenia w silos

czasem deszczowy i melioracyjny
zimowy opiekun dwóch żab
budowniczy śnieżnego tunelu

pogromca czapli i wydry
na podwórku znalazł miejsce
gdzie przy klaśnięciu
najlepiej się roznosi echo

władca bezczelnego bojlera
który kapie i kapie
zapowietrzonych kaloryferów
uzdrowiciel
w czasie suszy podlewający śliwy

w fotelu przed telewizorem
z nogami w misce
którą krępuje się oddać

srebrny Jan od wody

.

number of comments: 13 | rating: 0 | detail

gabrysia cabaj, 20 january 2012

Forma

Co to za wolność (ość), kiedy tylko
leżeć i czekać do czasu, aż ktoś przyjdzie,
nie przyjdzie.

Co za rozmowy, jeśli ze sobą, wiadomo,
bez iskry. Żeby chociaż jakieś barykady,
zasieki, huk, nóż na gardle, kij w oko, ale nic!
Cisza i spokój. Pokój temu domowi i wszystkim
jego mieszkańcom.

Co za zmaganie (a nie!)
gdy już tylko dwoista natura -
jedna przyziemna, oddana przyzwyczajeniom,
które wyrzucam sobie,
że wszystko, czego się tknę, co wykonam,
jest gorszej jakości, niż można by zrobić,
nie dążąc do ideału, poddając się grzechowi
zaniechania,
jakby to życie było próbą cierpliwości -
kto kogo?

Druga oderwana od realizmu, śpiąca królewna,
która w snach szuka Bra(h)my. Za bramą zielone
pastwiska, a dalej - nie wiadomo dokąd.

.

number of comments: 20 | rating: 0 | detail

gabrysia cabaj, 17 january 2012

I muchy w nosie

Jak na dłoni widać, że niełatwo iść
ludziom skrępowanym grubą warstwą ubrań;
spowalnia temperatura bliska zeru.

Czy my jesteśmy duże muchy (tym szybsze
w reakcji, im cieplej)? I bynajmniej nie chodzi tu
wyłącznie o fizyczne podobieństwo, które, zgoda,
może budzić kontrowersje lub sprzeciw,
ale o mentalność owadów lecących przed siebie,
szukających źródeł pokarmu, czy osobników
gotowych do jedności w przelotnym akcie.

Och, jak mnie nudzą mgły na polach,
śnieżne łachy na drzewach drażnią.
Z łuku bioder wypuszczona strzała - bez echa,
bo dalej brak zasięgu;

pragnienia, które ogranicza przyroda,
osobisty pejzaż, cykliczność zmiennych pór,
gnuśne trwanie w zakamarku oka.

.

number of comments: 27 | rating: 0 | detail

gabrysia cabaj, 13 january 2012

Brukowiec

Uwaga! nadaje. To pierwszy donosiciel.
Johnny Depp rzuca matkę
swoich dzieci. No wiecie co?
Ponoć zakochał się w jakiejś młodej.
Teraz bliscy cierpią, tylko Johnny
ma szansę na szczęście.
Och, Johnny, piękny Johnny -
świat sika na afgańskie trupy,
ludzie się nie szczypią, ale żrą w reklamie,
by nie dać dupy,
a ty, tak bez krępacji, po tylu latach
- pyk! i rzucasz?
Natomiast u nas pewien pan wyjął i włożył
sobie w usta prywatną lufę, za co ubrali go
w kaftanik;
teraz niechże się buja ofiara złodzieja
marnych dwóch kółek i czterech kołpaków,
razem z gołą Bożenką z Bydgoszczy, która
chce się z pewnym Waldkiem pobujać
w prężnym fotelu polskiej
demokracji

.

number of comments: 19 | rating: 0 | detail

gabrysia cabaj, 12 january 2012

Huśtawka

Wznieść się nie mam już siły;
i nie kwestią nogi, ramiona, czy wiek,
lecz pewnego rodzaju równoważnia myśli,
którym wygodnie przy leciutkim wietrze.

Jeden z poetów napisał, że nie można
kochać bez piany przerażenia
i to nie chce wyjść z głowy -

przypomina dzieciństwo,
ogródek jordanowski,
huśtawkę w kształcie metalowej łódki,
gdy przy ruchu z góry w dół
żołądek nieznośnie kurczył się,
niwecząc spontaniczną radość;

więc mówię: lepsza miłość spokojna,
która niczego nie chce, nie pokłada nadziei;

podaje kwiaty milczenia jak wieczne życie.

.

number of comments: 33 | rating: 0 | detail

gabrysia cabaj, 9 january 2012

Echolalia

korci mnie by powiedzieć piszmy wspaniałe wiersze
i dzienniki też ładną prozą malujmy rysujmy w kolorze
i cieńką kreską ołówka cienie sublimując
jeszcze tworzenie muzyki fotografia
film olśniewający wymową ciemności

dajmy się ponosić fantazji biegnijmy biegnijmy gnijmy

zaniemówienie przychodzi z zewnątrz złożone z wyrazów
czytanych z każdej strony przekładanych na własny
język myśli i doznań może tak to jest że się leci
ze skały lub mostu wstrzymując oddech

na jakiś czas przemilcza sprawę gdy wiadomo
nie spełnisz oczekiwań nie ty jesteś orłem sikorko
sroko jemiołuszko jemiołuszko uszko
miej w sobie elementarną przyzwoitość

do siebie mówię żeby była jasność gdy milczę

.

number of comments: 5 | rating: 0 | detail

gabrysia cabaj, 1 january 2012

Fajerwerki

Przemawiał Prezydent.

Nad głowami wybuchały wojny kwiatów.
Kobieta o twarzy nierównej powiedziała:
uwaga, będę rzygać!

Wiatr wymiatał poróżowe niebo z dymów.
Muzyka cichła.

Ocaleni w odwrocie wybierali ulice
na skróty.
Warstwy soli ze śniegiem - jak błoto.
Puste butelki wyciągały szyje,
znacząc kierunek.

Mężczyźnie petarda roziskrzyła oczy,

wtedy przeskoczyłam
strumyk - płynący w głąb obrazu.

.

number of comments: 8 | rating: 0 | detail

gabrysia cabaj, 31 december 2011

Noc Sylwestrowa

gdy nie ma w domu dzieci
to jesteśmy niegrzeczni

hiszpańskie
brandy od wszystkich świętych
na stole krupnik od gwiazdki
w kominku
ze schodów bukowe odrzynki
które przywieźli przeszłego lata

sukienkę ściągnę z zaświatów
wiesz tę w beżowe koronki
do tego złote bolerko

postawię ci irokeza
jak na Millenium
pamiętasz?
dzwoniła Ewa z Warszawy
mało ze śmiechu nie pękła

gdy już nam świece przygasną
powoli je objaśnisz

ta noc może być wyjątkowa
tylko się upić
i nagusieńko

długo nie zasnąć

.

cytat z piosenki Kazika Staszewskiego

number of comments: 23 | rating: 0 | detail

gabrysia cabaj, 31 december 2011

Szczęścia w nieszczęściu

jak zwykle o tej porze
dzień się budzi w kolorze
będzie trochę hałasu północą

my będziemy ci sami
jakby ciut niedospani
w kalendarzu cyferki przeskoczą

i tygodnie pobiegną
nam wspomnienia wybledną
oczy inne obrazy zobaczą

niby wszystko tak samo
kłaść się nocą wstać rano
wskazówkami zegary zahaczą

popłyniemy bezwolni
rzeką dat nieudolni
a mielizny nam błędy wybaczą

pogodzeni z przeszłością
przy nadziei z radością
że się dni jeszcze trochę ślimaczą

najlepszego kochani
nieszczęściami zrypani
niech nam kury fortuny wygdaczą!

.