Najnowsze prace:

Poezja

	zingara
	PROFIL O autorze Przyjaciele (5) Książki (2) Poezja (91) Proza (8) Fotografia (3)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

zingara, 14 lutego 2018

kropka sześć

wojna, wojna mruczy Józef, nie pogrzebią
polskości, pojedziemy na wschód

szybko szybko, nic nie zabieraj,
laleczkę i walizki dowiozą
obiecali - litościwi

zobacz tatko, pomylili wagony
bydlęce! a rampa przeładowana

/nie bój się Heluś/

każdego dnia będzie luźniej,
śnieg przykryje zamknięte oczy

nasyci

później tylko odkryte ciężarówki
zawiozą nas w białą krainę,
nie patrz na zamarznięte ciała

tam raj.

"Kropka sześć" nazwa "osady" gdzie zamieszkiwali zesłańcy

liczba komentarzy: 7 | punkty: 6 | szczegóły

zingara, 14 lutego 2018

przecinek

„miłość to okropne słowo, prawie wulgaryzm”
Florian Konrad

nie pozostanie tylko nazwą
stworzona z cząstek formuje
synonim

przeistacza w ludzkie kształty
udając ślepca - wróżbitę – który wskrzesza
z popiołów „cud”
budzi wstręt króluje

stając się szkieletem pragnącym
utrwalenia w powieści

liczba komentarzy: 8 | punkty: 5 | szczegóły

zingara, 13 lutego 2018

gniot

Walenty! nie rozśmieszaj mnie,
jaki tam z niego Walenty
- chyba że od siedmiu boleści.

wiesz:
porozrzucał dzisiaj serduszka
w różnych barwach, kazał wybierać.

no i wybrałam
- płakać głupia nie będę,
w sumie, to lubię czerwone

zwłaszcza wino.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

zingara, 13 lutego 2018

Parsek

płonie wioska a ja na firmamencie
widzę dziwne znaki
wtapiają się w głąb obrazu
kłują strzałki skierowane
w ludzkość (spokój i cisza)

wydaję się być pokorna
gdy niebo obnaża
miejsca poryte mgłą.
unoszą nas w swej dziwaczności

paranormalne sentencje
wyślizgują się z dłoni,
a mimo to powracają
jak zmutowane kwiaty
wyrastają na zgliszczach

róż wchłania popiół gdy rodzi się pieśń
głaszczsz pod włos, kochanie
karmisz trucizną

stając bezczelnie, twarzą w twarz
czuję wówczas, że nasz dom
to elektrownia

nieogarnięta jeszcze tragedią.

liczba komentarzy: 4 | punkty: 3 | szczegóły

zingara, 13 lutego 2018

jętki

/gdyby można było się wyrwać z tego miejsca,
pospacerować boso po piachu, potem usiąść
na trawie i zanurzyć dłonie w rzece. zniknąć/

dryfuję. staję się małą czarownicą
rekwizytem permanentnego pamiętnika
- rośnie ból!

słodki ból rozprasza się niczym akord
i bezdomnie wpisuje, w to wszystko

pozostanie czułym (nic), bo tylko tam,
można ujrzeć połacie niewidzialnego brzegu.
jakby nie miał prawa, istnieć

w miejscu, gdzie dominuje mgła,
wyciszone muczenie krów i resztki
zapachu siana stają się kruchą ekspozycją

liczba komentarzy: 6 | punkty: 3 | szczegóły

zingara, 13 lutego 2018

Szymek

Tego dnia było tak słonecznie, ani jednej chmury,
tylko coraz ciszej.

Ciszej.

Jakżeż chciałbym zamienić się
z kwiatami jaśminu - nie drżały.

Panie. Strach widziałem przez szpary stodoły
- bezszelestne wołanie do Boga.

Wyciągając go za czarną czuprynę,
kopać dół kazali
- dwunastoletnie dłonie krwawiły.

On kopał i kopał. Dla siebie, dla nas,
a my klęczeli, klęczeli - wpatrzeni.

Panie Boże, zmiłuj się nad nami
i nad nim, przecież on tutejszy
- jeden świat.

liczba komentarzy: 4 | punkty: 4 | szczegóły

zingara, 12 lutego 2018

bukiet tequili

/pozostaną w pamięci tylko
ledwo słyszalne szepty/

niczym artysta posklejałeś z kartek papieru
dojrzałe marzenia. ubogacone
z powplatanymi wewnątrz szczerozłotymi
nitkami - tworzą sieć. relikwie.

co prawda najtrudniej otworzyć
ciężkie powieki w dniu zwycięstwa
lub przekleństwa, lecz co za różnica,
kto gasi światło.

w naszym kokonie skryły się kwiaty i osty.

liczba komentarzy: 4 | punkty: 6 | szczegóły

zingara, 12 lutego 2018

kobieta

oddaje się chwili
by później z podłogi podnieść
zdeptaną książkę

liczba komentarzy: 3 | punkty: 3 | szczegóły

zingara, 11 lutego 2018

Cerber

/wszechświat, tam należałoby umieścić
ciężar w którym wylęgło się paskudztwo/
przybliżam błękit, choć bezchmurne niebo
nie wystarcza.

to żyje we mnie wyostrza obraz
zatrutego powietrza - wciąż zakłóca zaklęcia,
przenika przez sukienkę miota
obolałe ciało.

dogorywam jak
ofiarne zwierzę przywiązane do pręgierza.

liczba komentarzy: 9 | punkty: 2 | szczegóły

zingara, 9 lutego 2018

Huldra

/ktoś mnie odkrył i wymądrza się,
że jestem zrodzona z brzydkiej bogini/

kiedy pulsujemy jednym tętnem
gdzieś na opustoszałych bagnach
czuję, że mogłabym trafić na samo dno piekła.

zrodziło się miejsce,
tam wiatr tarmosi twoje długie włosy.

bawimy się mistyką
bezwstydnie każdego dnia wysysając
z siebie toksyny

zaraza opętała trzewia
i wiruje cały ten siódmy cud świata
gdy doznajemy współrozkoszy
w samym środku źródła jak nowo
narodzoną śmierć.