Najnowsze prace:

Poezja

	zingara
	PROFIL O autorze Przyjaciele (5) Książki (2) Poezja (91) Proza (8) Fotografia (3)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

zingara, 21 lutego 2018

wakacje pod jęczmieniem

/w letargu rodzi się fantasmagoria
i nie boli wyrwana z korzeniami/

kłamię. zniekształcony obraz
przeobrażam w muzykę żałobną,
w wiersz obdarty z metafor
niczym drzewa z kory

podpal i przykryj dymem,
bo po cichu marzenia
zrównały dzień z nocą

każą śpiewać kołysanki
o gwiazdach, po czym pękają

zgniecione w dłoniach.
krwawią dźwięki.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

zingara, 20 lutego 2018

pet

/w szaleństwie jest blask
gdy tańczymy niczym ćmy/

wapno na ścianach.
słowa wyrastają z drzew
rozkwitają pieszczotliwie z liści

wsiąkają w metafory i błądzą pozbawione
ludzkich odruchów jak rosiczki
i ślepa rosa śpi bezdomnie.
wysycha

więc śnij ludziku - tak pięknie płonie
ostatni cmentarz,
staje się wierszem bez puenty.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

zingara, 19 lutego 2018

antidotum na bezdechach

/porcelanowy świat składa się z domino,
warstwa po warstwie/

a ty piszesz na starej maszynie,
choć klawisze nie wybijają liter

piszesz i piszesz, bo wiesz,
że tylko tam może nas pochłonąć
przestrzeń czarnej magii

kultyzm w konwulsjach stworzy ekspresję,
scalą się myśli o kwiatach i chwastach

symbioza niewyleczalnej choroby,
pozostanie źródłem pożądania - spisz na kartce
i pieść mnie słowem

póki oddycham

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

zingara, 19 lutego 2018

assassin

z dedykacją dla siebie samej

jestem echem muzyki Chopina
— uwerturą napisaną w chmurach
łączę akord z akordem (melodia ciężka
przyozdobiona szarfą z napisem lub bez)

porwie, rozbije w drobny mak jaskrawe barwy
uniosą się wysoko jak mgła
nie! to nie mgła pokryje moczary,
tylko stłumione głosy

i szlochy spadających liści
- coraz mniej nocy z nocy

liczba komentarzy: 6 | punkty: 3 | szczegóły

zingara, 18 lutego 2018

Julianno

/przecież wiesz, żeby wyrazić życie
wystarczy przestać kochać/

spaceruję po mokrym rżysku wchłaniając
stęchliznę — przygarbiona. pochłaniam
każdy milimetr wspomnień, staram się zatrzymać
świt / nieistotny dla świata/,
gdyż on żyje tylko w moim ciele.

poczekaj na mnie na skraju urwiska
o porze, która nie potrafi udawać szarości.
przecież wiesz, że bez twojego oddechu
któregoś dnia pozostaną tylko
puste godziny, a myśli wypuszczone w przestrzeń,
krainą snów pośród gwiazd.

/dobrze wiemy, że aby wyrazić miłość
wystarczy tylko umrzeć/

ciągle szukam miejsca w ekstazie wspomnień -
stoję przed magiczną bramą
- mimo że za nią jest szczyt nie do zdobycia,
jak egzystencja, po której pozostanie smutek.

zapamiętaj, wcale nie płaczę. to tylko serce,
umiera mi każdego dnia.

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

zingara, 18 lutego 2018

profanum

zatrzymany czas włożyłam do szarego worka
- pełen motyli. dławią się gorzką wizją
gdy powraca mężczyzna z wściekłym spojrzeniem

kiedyś śnił o lepszym jutrze,
widząc czerwień zaklinał złudzenia,
pieścił palcami zniszczoną wstęgę

dotyka krawędzi niczym twarzy
i wbija w cień całe to zło

dosięga drugiego końca wyblakłej kartki,
miejscami zdania pozbawia nawiasów
tam nadpalone stokrotki

spoczywają w anegdotach
tlącej się nocy.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

zingara, 17 lutego 2018

klimakterium

no i zdębiałam, patrząc na zawartość
szeleszczącego papieru, trzaskam drzwiami.
wściekła.

rozbijając słowo o słowo, smakuję.
ależ głupia. wystarczyło pomyśleć, ileż w nim
ciepła.

rozrywam cacko, na kawałki,
a ty mi się śnij jeszcze. nie wezwę
doktora.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

zingara, 16 lutego 2018

efemeryd

namalowałam twój obraz
wygląda jak w sepii,
czasami rozmazany na wietrze

wtapia się w tło czerniejącego horyzontu
niczym ostanie tchnienie
nieujarzmionej żądzy

nie wypuszczę z objęć
poplątanej tajemnicy bez twarzy
- koloryzuję sny wytatuowane ogniem

pozostaną wiecznym lustrem

liczba komentarzy: 3 | punkty: 2 | szczegóły

zingara, 15 lutego 2018

ikona

ożywiona zamierzchłość,
w której skurczone maski
i odciski na twarzy wzbudzają lęk

bez pomysłu na wyjście z
lustra - cień ciągnie oświetlone mury
a ukryte w próżni serce dokonuje selekcji

liczy kroki zostawiając zabazgrane notatki
- epizod z wydzierganego światełka

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

zingara, 14 lutego 2018

puszczysko

noc bez księżyca
przebudzeni drapieżcy
grają w ruletkę

stawiam na czerwoną czerń -
barwy cichego świtu

----------------------------------

noc bez księżyca
przebudzeni drapieżcy
grają w ruletkę