Najnowsze prace:

Poezja

	smokjerzy
	PROFIL O autorze Przyjaciele (18) Poezja (402) Proza (17) Fotografia (127) Pocztówka poetycka (3) Dziennik (92)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

smokjerzy, 3 grudnia 2017

konstatacja

jeśli przyjąć że życie
to kawał drewna w którym
każdy z nas już od pierwszego dnia
rzeźbi siebie
to ja

wystrugałem wariata

liczba komentarzy: 18 | punkty: 7 | szczegóły

smokjerzy, 2 grudnia 2017

prokne

już nie spałem
cisza osiągała właśnie górne c
i dołączyła do niej prokne
wyśpiewując dramat
we wszystkich obciętych językach świata

gdy zamilkła
w kocich oczach
krwią spływały okna wschodów

liczba komentarzy: 13 | punkty: 5 | szczegóły

smokjerzy, 1 grudnia 2017

uśmiech

możesz być
wredny bezzębny paskudny
możesz nawet palce odgryzać
lecz (błagam)
nie bądź lawą zastygłą
w martwym korycie obojętnej szczęki

liczba komentarzy: 15 | punkty: 6 | szczegóły

smokjerzy, 1 grudnia 2017

zdumienie

pukałem
aż okazało się że nie ma drzwi
i drzwiami jest wszystko

wpadliśmy na siebie
znienacka
otwarci na oścież

liczba komentarzy: 22 | punkty: 5 | szczegóły

smokjerzy, 30 listopada 2017

codzienność prowadzę zawsze na smyczy
jest nadpobudliwa
i lubi skakać obcym do gardeł

październik dławił się błotem

braliśmy pierwszy rozbieg
czas ziewał
spod stóp w popłochu uciekały nam chodniki
cisza zalegała blisko dna
syta leniwa z płucami otwartymi na oścież
(skojarzenie - drzwi płaty śledziowe burdel
świątynia kapelusz ulicznego grajka rana)
z otworów gębowych wydobywała się mgła zmieszana
z alfabetem zimna wystukiwanym przez zęby

myślałem o
ciepłych bułkach
wielowarstwowej próżni
otaczającej człowieka i jego samotność
jajecznicy z wątróbką
szóstym przykazaniu
betoniarce - w kontekście obrotów ciał niebieskich
Kirkegaardzie
świętym Franciszku
kiszonej kapuście - w odległym związku
z żebrem Adama
miejskim cmentarzu - podświadomie
grzesznym uśmiechu Ewy - z nostalgiczną rozpaczą
wojnie w Syrii - nieobecnie

jedna po drugiej gasły latarnie
scena zapełniała się
na ulice wylegli pracownicy
z niekończącym się poniedziałkiem w oczach
i emeryci uczepieni toreb smyczy recept różańców
życia

ptaki grobowo milczały
kominy sterczały jak kikuty drzew z sennego koszmaru lasu
kominiarz z kosą w zaciśniętej pięści ciął dym
na równe plastry
(skojarzenie - Kali bogini czasu i śmierci kozi ser)

na rynku o kształcie i charakterze jońskiej agory
czarny uchodźca z Kanady
(różowy surdut twarz marzyciela)
na lśniącej klawiaturze biało czerwonego fortepianu
środkowym palcem prawej dłoni wystukiwał
Poloneza A-dur op. 40 nr 1
wokół niczym łan pszenicy na wietrze
falował tłum zasłuchanych kiboli
proboszcz pobliskiej parfafii łkał (w niewinnych objęciach dzieciątka)
zewsząd napływały rzesze bezdomnych
by ogrzać się obrazami z wielkiego telebimu
gdzie właśnie płonął dom
a w nim
trzyletnia Mariam jej brat matka babcia dziadek
świnka morska pies szmaciana lalka
przyszłość

szept mieszał się z dźwiękami poloneza

przynajmniej jest im ciepło
usłyszałem

z nieba z impetem spadały zwrotne modlitwy
(dziurawiąc nagą skórę nieprzystosowanych dusz)
schroniliśmy się na dworcu odjeżdżającym
w stronę przeszłości

spuścilem codzienność ze smyczy

zrobiła swoje

leżę w strzępach nieograniczonej wyobraźni
rozmyślając o winie
karze
zsiadłym mleku - żeby nie zwariować

liczba komentarzy: 18 | punkty: 6 | szczegóły

smokjerzy, 29 listopada 2017

(od)nowa

długo nie działo się nic
aż nagle Bóg spuścił światło ze smyczy
w przestrzeń pomknęła sfora cząsteczek nieokiełznanej radości

czas odetchnął i zrzucił szare łachmany
w oczach kwiaciarki zakwitły słońca przywracając krążenie tam
gdzie zdawało się
już tylko bezruch i martyrologia

stary korzeń wezbrał początkiem i końcem
w kwiaciarce rozchichotały się stokrotki roztańczyły motyle
a wybuch jej serca głośniejszy niż strach
uzdrowił słyszenie

więc przybiegłem

więc jestem
jak mapa która dopiero się tworzy
woda którą znów można pić

bądź mi naczyniem
a zagotuję się w tobie

liczba komentarzy: 9 | punkty: 7 | szczegóły

smokjerzy, 27 listopada 2017

zapiski z nierzeczywistości

na lewym boku
zamiatałem gwiazdy pod księżyc
przenicowany żołądek czarnego psa zawodził głosem
niezaspokojonego głodu przodków
w najmroczniejszym zakamarku snu oficjalna medycyna
dokonywała aktu nierządu na bezradności
o kształcie embrionu
nie istniejesz - mówił do śmierci paramenides
lecz ta spojrzała na mnie oczami heraklita
i umierałem siedem razy w tygodniu

na prawym boku
budowałem domki z kart otoczone rajskimi ogrodami
dobry bóg zabawiał się stwarzaniem sprzecznych możliwości
byłaś córką każdej myśli snem we śnie
nagim sensem oddychania
w twoich oczach diabeł skręcał węże w aureole
z brzucha wyrastały ci jabłonie

świt leżał na wznak
rozchylając uda z męskich żeber

liczba komentarzy: 5 | punkty: 8 | szczegóły

smokjerzy, 26 listopada 2017

erotyk patriotyczny

jeszcze nie wystygł
język ojczysty
a już po raz drugi
się w niej zagubił

liczba komentarzy: 4 | punkty: 3 | szczegóły

smokjerzy, 25 listopada 2017

stany pośrednie

od świtu
przez dzień potem noc
znów do świtu

z aspiracjami na życie wieczne
i sztuczną szczękę
uśmiechu naszego powszedniego

amen

liczba komentarzy: 13 | punkty: 6 | szczegóły

smokjerzy, 24 listopada 2017

gwóźdź

pytany jak to jest
rozrywać żywą tkankę ciała
odpowiadał - zalewała mnie krew
bolała głowa
modliłem się o szybki koniec
bóg wrastał w krzyż razem ze mną
z ran wyciekał czas
przyszłość wstawała z martwych
dłonie za wszelką cenę
pragnęły odlecieć
lecz nie pozwoliłem im na to