Najnowsze prace:

Poezja

	smokjerzy
	PROFIL O autorze Przyjaciele (18) Poezja (404) Proza (17) Fotografia (127) Pocztówka poetycka (3) Dziennik (92)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

smokjerzy, 3 stycznia 2018

hybryda

krąży wokół domu
zdezorientowana głodna upchnięta
w pożyczone szmaty zbyt ciepłego stycznia

nakarmiłbym
ale to nie jest jej czas - powinna spać

przez okno
spogląda wprost w moje oczy
jakby chciała o coś zapytać

wzruszam ramionami
w kominku dopala się zeszłoroczna wichura

nawet szyby jeszcze nie kwitły

liczba komentarzy: 8 | punkty: 5 | szczegóły

smokjerzy, 2 stycznia 2018

fanatyk

rozgryzam i łykam kamienie
bez popijania
dogmatycznie wierząc
w niezawodność perystaltyki
życia wiecznego
amen

liczba komentarzy: 14 | punkty: 7 | szczegóły

smokjerzy, 2 stycznia 2018

Dzban

Wędruję łąkami mgielne sny mnie niosą
bosymi stopami błogosławię rosę
Oddechem bezgłośnym - że i myśl nie słyszy -
wspinam się do światła po drabinie z ciszy
Jak rzeką powolną pieśnią w sobie płynę
ziarna dźwięku blasku mielę w ludzkim młynie
I słowo się budzi modlitwa najszczersza
Wpisuję to słowo do boskiego wiersza
wiecznym piórem z ptaka na kartce błękitu
W darowanym śnie nie znajduję już świtu
Przed rozstajnym krzyżem strach na wróble klęczy
ze słonecznej studni wylewa się tęcza
Coś we mnie zawala się krzyczy i kruszy
Na oścież otwarty spragniony dzban duszy -
aż kwiaty się zbiegły i piją wraz ze mną
Otwieram oczy - słońce - umyka ciemność

liczba komentarzy: 6 | punkty: 3 | szczegóły

smokjerzy, 1 stycznia 2018

bombki

jest
kontrolowany zanik pamięci
wstydliwa przestrzeń
do upychania demaskujących snów i win

jest
światło które wrasta w oczy
jak kolczasty drut
i karp milczący o rzezi niewiniątek

są
święta prezenty
bombki na choinkach
i te brzydsze które błyszcząc

urywają rączki
*

https://www.youtube.com/watch?v=ZTq5U_AtwCk

liczba komentarzy: 11 | punkty: 5 | szczegóły

smokjerzy, 31 grudnia 2017

północ

tańczę z powietrzem
wokół faluje tłum błyskotek
przyspawane do oczu lustra

niebo spływa świetlistą flegmą
piękne jak wizja genialnego batalisty

w mysich norach popiskując
umierają psy

liczba komentarzy: 11 | punkty: 5 | szczegóły

smokjerzy, 28 grudnia 2017

nielinearna koncepcja spożytkowania bezdechu

cokolwiek się stanie
już się dzieje

nienapisaną książkę
zaczynam czytać od strony ostatniej

skutek
poszukuje przyczyny
która zyska tożsamość w słońcu czasu
odpowiednio przyszłego

tymczasem
choć kielich pusty
piję do dna

zawsze o krok przede mną
krok za mną
uderza do głowy
jak pneumatyczny młot
wszechmocnego neandertalczyka

przypadkowe ciało
spółkuje
z przypadkową duszą

z tej katastrofy człowiek
w drodze
która dawno się dopełniła

więc

posypuję głowę
popiołem wiersza
w nadziei że sen zgaśnie

nim zaistnieje iskra

liczba komentarzy: 10 | punkty: 4 | szczegóły

smokjerzy, 26 grudnia 2017

spokój

skoro dwa brzegi
to most jak zaplecione
palce naszych serc

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

smokjerzy, 21 grudnia 2017

wena

na końcu języka
słowo
jak dojrzałe jabłko

czeka

liczba komentarzy: 13 | punkty: 6 | szczegóły

smokjerzy, 20 grudnia 2017

uśpienie

chłód
aż dreszcze po skórze
płynę pośród zamkniętych
na cztery spusty
wokół szyby i dżdża
nie myśleć myślę i się nie myśli
i patrzy się
na rozwichrzoną miotłę grudnia
jak miesza szarość w oczach
bez twarzy światła
nazw
brama po drugiej
bezradnie macha skrzydłami
jakby chciała dolecieć
naiwna

liczba komentarzy: 11 | punkty: 8 | szczegóły

smokjerzy, 18 grudnia 2017

Nie kupuj pomarańczy

Anonimowy świat zwariowanych wózków bez dna
- pędzą, wpadają na siebie. Z drogi! Precz!
Wrogie spojrzenia ostrzeliwują obcość. Trafiona. Boli.
Potężna kobieta, twarz nabrzmiała purpurową wściekłością,
przetacza się po mnie stadem słoni. Wtłacza w słoik korniszonów.
Przepraszam. Najmocniej. Słowa jak odłamki szkła.
Moje?
Pokonany - maleńka przeszkoda wdeptana w podłogę.
Przeżyłem.
Dziecko wrzeszczy pod regałem z czekoladą.
Kup! Chcę! Daj! Kup! Jezu. Moje uszy. Dziewczyna zaciskająca zęby,
to zapewne matka wrzeszczącego.
Będzie robota dla psychoterapeuty - możliwa
wczesna trauma czekoladowa.
Dalej wrzeszczy. Dalej zaciska zęby. Zgrzyt.
Ze zdziwieniem myślę o odgryzaniu palców. Wrrrr...

Przejaśniło się. Zapachniało inaczej. Łagodniej.
Warzywa, owoce, objawienie.
Pomarańcze!
Łódź z trzeźwiejącym sternikiem. Dopływam
do stosu pomarańczowych uśmiechów. Liczę do trzech.
Wciąź płynę, płynę, aż kasa numer ileś. Czterometrowy, syczący wąż kolejki.
Wózek za mną kąsa w łydki. Wytrzymam, już blisko.
Pani w kasie, twarz Sfinksa i obrażonej Madonny,
małym palcem lewej ręki
przegląda Wielką Encyklopedię Pieczywa. Jest. Z makiem - 3,40.
Z dynią - 4,20.
Sklepowa mantra jak ochłap zepsutego mięsa. Dziękuję.
Zapraszam ponownie.
Ja.
Na widok trzech pomarańczy Sfinkso-Madonna uśmiecha się.
Skrzywienie ust uszczęśliwia. Szczerzę zęby, płacę.
Idę. Drzwi - sezamieotwórzsię.

Wielka tablica ogłoszeń. Labirynt, gąszcz karteczek. Czytam.
Czytam?
Sprzedam szafę. Dwa krzesła. Pióropusz gratis.
Co mnie to obchodzi?
Skuterprawienowygotowydoużyciaodnatychmiast.
Nie potrzebuję skutera. Czytam.
Szuuuuuuuuuuuuuuuuuu. Słowa zmieniają się w wodę.

Karteczka cicha jak płatek śniegu.
Niezgrabne, dziecięce pismo. Czytam. I jeszcze raz.
I jeszcze. Biegnę?
Sezamzamknąłsię.
Szalony świat wózków bez dna zniknął za drzwiami.
Leje. Czy to możliwe - słony deszcz?
Smakuję - jest słony! Czytam deszcz - słony. Deszcz przed oczami.
W. Ponad. Pod. Wszędzie.
Karteczka jak płatek śniegu. Jak nóż w żołądku. Koślawe pismo.
Niewprawna rączka. Czytam.

Sprzedam konika na biegunach
(wstrętny,wstrętny ohydny świat)

Sprzedam konika na biegunach
(piekło jest bliżej niż myślałem)

Sprzedam konika na biegunach
(deszcz coraz bardziej słony)