28 stycznia 2018
aleksander i wiatr
sto diabłów
dmuchało z północy
dachówki fruwały jak jesienne liście
szyby w oknach drżały
pod krzesłem
wtulony we własną sierść pies
udawał że go nie ma
aleksander
wrzeszcząc głośniej
niż przydepnięta łapa kota
wściekły
z piłą motorową w garści
wybiegł z wiersza przed dom
i pociął wiatr na plasterki cienkie
jak pisk myszy
dziękuję
( przeciągając się zmysłowo ) wyszeptala cisza
a aleksander z poczuciem
dobrze spełnionego obowiązku
wrócił do wiersza
gdzie ciepło
miło
i roztańczony ogon psa
cały w piórach
13 lutego 2025
sam53
13 lutego 2025
wolnyduch
12 lutego 2025
Toya
12 lutego 2025
wolnyduch
12 lutego 2025
wolnyduch
12 lutego 2025
Yaro
12 lutego 2025
marka
12 lutego 2025
marka
12 lutego 2025
marka
12 lutego 2025
marka