Najnowsze prace:

Poezja

	smokjerzy
	PROFIL O autorze Przyjaciele (18) Poezja (404) Proza (17) Fotografia (127) Pocztówka poetycka (3) Dziennik (92)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

smokjerzy, 23 stycznia 2018

strach

zgasły światła
zrywam ostatni uśmiech z twarzy
( uwierał )

oczyścić pamięć z dnia

jakie to łatwe gdy nie wydarzyło się
nic istotnego
poza otwartymi niewidzącymi oczami

( oddychało się trwało
bez świadomości płuc krwi skóry
czas stąpał na długich palcach cieni
by nie obudzić czucia )

ni zimno ni ciepło
trzydzieści sześć sześć
w ogólnie dostępnej skali
więzienna racja stanu półprzytomnego mięsa

siedzę na krawędzi wymyślonej dłoni
( żart podświadomości )
noc to żadne oparcie dla stóp mógłbym
zsunąć się a potem lecieć lecieć
zlecieć
wprost w otwarte ramiona
cierpliwego dna

myślę o strachu
bardziej wszechmocnym niż bóg
stwórcy dłoni i zbawiennych ucieczek
od siebie do siebie

modlę się

istoto każdej ucieczki koszmarze nocny
bezsenności świadku

smaku początku i końca dnia
za chleb powszedni zapłato

oddechu rozrywany
kulo w gardle kamienna

ręko drżąca
duszo na ramieniu

liście polecony przez zły los

strachu odwieczny
codzienny
przyjacielu wierny niechciany

odwal się ode mnie

liczba komentarzy: 13 | punkty: 6 | szczegóły

smokjerzy, 18 stycznia 2018

piszę wiersz ten sam od lat

"ktoś przyjdzie
zetrze was
z powierzchni ziemi
gadającą pleśń"
(Tadeusz Różewicz)

może kiedyś go dokończę
pomyślałem
po raz setny zatrzymując się
w miejscu
w którym słowa
biegną każde w swoją stronę
byle dalej
od tego stycznia
bez początku i końca
od tego biurka
zniszczonego przez łokcie
od okna za którym zmrożona ciemność
tłumi nawet ciszę
ode mnie
wrośniętego w krzesło
niczym wygłodniała huba

co robisz
pyta ścienny zegar
albo czas

ja
ja w zasadzie nic nie robię
odpowiadam
starzeję się
i szukam dla siebie śmietnika

zupełnie jak ta smutna
poplamiona kartka

liczba komentarzy: 26 | punkty: 12 | szczegóły

smokjerzy, 16 stycznia 2018

kula

zabieram wszystko

przelotną myśl o niczym
spojrzenie dziecka z ulicy zwykłej jak błoto
uśmiech który w czerwcu o szóstej rano
pędził po sennej drodze donikąd
preludium deszczowe
zapach cmentarza
strach
twój głos mamo
gdy niemal wyszeptywaną kołysanką
próbujesz sprawić bym zasnął

jestem martyrologią czasu
zbiorową mogiłą nudnych sekund
macicą dla wciąż odradzającego się chleba
powszedniej śmierci

w nieustającym drganiu
rosnę
znikam
trwam

zabieram wszystko

śnieżna kula
która wbrew ciążeniu toczy się pod górę
pod górę
na szczyt snu i obietnicy

skrzydlata efemeryda nadziei
kamień dla szyi
karkołomny lot na samo dno

gdzie wszystko jeszcze
jest możliwe

liczba komentarzy: 23 | punkty: 9 | szczegóły

smokjerzy, 11 stycznia 2018

czas rzucił cień

walić łbem o narastający mur domysłów - nie warto
zapach chleba oprze się każdej spekulacji
woda koi chłodną miękkością dotyku nie pytając o nic
nie muszę nazywać ognia by wiedzieć że jest

za mną podkulony ogon - miliard obranych z mięsa sekund
z których każda była kiedyś iskrą zaczątkiem supernowej
czas rzucił cień wędrowiec zatrzymał się wędrówka nadal trwa
ślady nie są już obłędem stóp

cel zniknął gdy przyszło zrozumienie że jego naturą jest ruch
oddech stał się częścią misterium prostą modlitwą bez potrzeb
jeszcze raz roześmiany Bóg głęboką czerwienią jabłka
objawia jedyne życzenie - by zerwać Go i zjeść do ostatniego kęsa
soczystej świętości

liczba komentarzy: 10 | punkty: 5 | szczegóły

smokjerzy, 10 stycznia 2018

cykl

sekunda
rozpoznaje sekundę
więc nagle iskierka jak słońce
w ciemności pustkowia

i coraz mniejsze orbity kreślą ćmy
ludzkich planet
w zachłannym pędzie do światła

a potem wszystko gaśnie
czekając

na kolejną okazję

liczba komentarzy: 18 | punkty: 6 | szczegóły

smokjerzy, 8 stycznia 2018

introspekcja

słońce dojrzewało
w roztańczonym powietrzu wirowały motyle
otwierały się kwiaty i dłonie

przegryzłem własny krzyk
żeby nie okaleczyć zachwytu gwałtowną
erupcją nieobecności

liczba komentarzy: 8 | punkty: 6 | szczegóły

smokjerzy, 7 stycznia 2018

inny

w czasie burzy
wystawiał stopy na deszcz
piętami w stronę roziskrzonego nieba
po śniadaniu
całymi godzinami
dyskutował z duchami żywych
(o śmierci)
pomarańcze zjadał w kierunku
odwrotnym niż powszechnie przyjęty
(cokolwiek to znaczy)
otwierał okna i drzwi
uprzednio wykładając na stół wszystko
co najcenniejsze
(zasuszony liść gołębie pióro pękniętą filiżankę
włos z brody dawno zmarłego ojca)
w nocy nucił kołysanki
by uspokoić bezsenną ciemność

ukamieniowały go
wkurwione pomarańcze

liczba komentarzy: 23 | punkty: 6 | szczegóły

smokjerzy, 6 stycznia 2018

autobiografia

tragifarsa
rozdmuchana w jednym słowie
imię

tatuaż na wodzie

liczba komentarzy: 24 | punkty: 5 | szczegóły

smokjerzy, 5 stycznia 2018

podróż niedokończona (punkt widzenia)

z punktu A do punktu A
wędrowałem
potykając się o siebie

aż stanęłaś mi na drodze
wabiąc
oszałamiającym B

liczba komentarzy: 8 | punkty: 6 | szczegóły

smokjerzy, 4 stycznia 2018

gdy chleb pragnie stać się ciałem

najpierw szuka zębów i śliny
zapycha usta
uruchamia szczęki
następnie
w formie nieco już zmienionej
spływa w miejsca trudne do opisania
by w końcu zdać sobie sprawę
z katastrofalnej pomyłki

o ileż przyjemniej było grzać się w słońcu
bujać na wietrze
i czekać

na nie wiadomo co