Latest items:

Poetry

	Arwena
	PROFILE About me Friends (3) Poetry (186) Prose (3) Photography (5) Postcards (2)

latest best rating most commented

Arwena, 8 january 2012

szaniec

przebiegła droga
skręca a nie muszę

kamień w wodę

przesłodzone wlewam do boku
słonym palcem zatrzymujesz
pierwszy zryw
pęka

zawodzisz

number of comments: 5 | rating: 10 | detail

Arwena, 6 january 2012

wczorajsze zwiędły
przyślijcie kolejne
powiązane w pary
nie muszą być piękne

nacieszę zmysły dotykiem
podarowanym
nie zagląda się w płatki
nie pachną ale są takie świeże
i lubie patrzeć na nagie

zabieram się do pisania
jeden ruch
przelewam
wystarczy dla dwojga

number of comments: 7 | rating: 12 | detail

Arwena, 5 january 2012

Dominika

kruche podane delikatnie
w płatkach jaśminu
na słonych kamieniach
wąskiej i krótkiej drogi

modlitwy wracają
kiedy odchodzą małe szczęścia

przytulone do twarzy wciąż ciepłe
dłonie przykrywają pragnienia
jeden zimny skurcz wystarczy
by złożyć skrzydła
wrócić nasionem do ziemi

pociemnieją obrazy
nikt nie zadba o chwile
nie zmieściły się w ramy

number of comments: 10 | rating: 12 | detail

Arwena, 4 january 2012

tren

myślałam małe dziewczynki
noszą zawsze białe sukienki
każdą raz i odkładają na później
matki prasują zawieruszenia
ukrywają dekolty
żeby nie było widać spod skóry
czy jest żywa
kiedy czerstwo obnażają piersi
z białych sukienek
nie wyrastają kobiety

number of comments: 9 | rating: 5 | detail

Arwena, 30 december 2011

mały krok w nowy rok

anioł pasterzom mówił
do mnie słowem nie pisnął
mam alergię na pierze
chociaż kręcą mnie aureole

przybieżeli do betlejem
nie dam rady panowie
czekam w powrotnej drodze
chętnie zaciągnę się do żłóbka
ale za rok może będzię więcej

idą trzej królowie
ale ja czekam na księcia
i tak
upieram się co do konia
królestwo mam
spokojnie
dwa przejściowe pokoje

szukam szczęścia
a jak znajdę choć czyjeś
chętnie podwoję

;)

number of comments: 7 | rating: 16 | detail

Arwena, 26 december 2011

dni na podobieństwo swoje

parady miłości więdną poza miastem
tam się garną zboża między kochanków
i wyłuskują dzieciątka z wiotkich skorupek

kobiety biesiadują na kolanach rycerzy
w zimne zbroje więdną delikatne calie
wpinając biodra między zardzewiałe trzaski

koloruję wycinanki z trawy
moje chabry dosięgają nieba
piją błękit
maki więdną na brzuchu
przesiąkając czerwienią
w głowie szumią drzewa
ptaki rozdmuchują pióra na wiatr
niosąc w zakątki słowa
wypłukane z wierszy

z mgły rozpuszczonej
w nagim słońcu
prześwituje nadzieja

przez halkę widać smukłą
sylwetkę cienia

odchodzi

number of comments: 10 | rating: 13 | detail

Arwena, 25 december 2011

pasterka w piżamie

herbata bardziej czarna
słona earl grey w torebce
jeszcze poudajemy święta
ona przemoknięta
ja obok drzemię

kolędujcie
tak łatwiej znieść ciszę przy stole
posłucham jak wśród dziennej
żal się rozchodzi westchnieniem

number of comments: 5 | rating: 11 | detail

Arwena, 24 december 2011

po świętach

będzie dalej

śnieg się skończy
górami zejdą połacie
zacni szczodrzy
zatroskani wobec siebie
zniesiemy kolejnych świąt
przesilenie

i choć nas nie ma
w lustrzanej bombce
jak anielski włos łaszę się do ciebie
matka pyta a byłeś dla niej dobry?

poczekam
spełnisz się
wigilijnym życzeniem

number of comments: 4 | rating: 9 | detail

Arwena, 22 december 2011

w zielone zagrajmy w zielone

wiem że często do ciebie piszę
mieszam w nieswoje sprawy
lecz proszę poświęć mi jeszcze chwilę
i rozwiej moje obawy

widzisz to drzewo w moim ogrodzie
na którym gałęzie słabe
tam często siadam z czarnymi krukami
i pewnie oddycham na jawie

ptaki uważnie patrzą się w niebo
jakby tam było coś więcej
więc ja się pytam Boże czy możesz
sprawić bym wpadła mu w ręce?

number of comments: 13 | rating: 10 | detail

Arwena, 21 december 2011

widzisz mała tak już jest

tradycja niesie cztery kilo kapusty
w siatkach po dwa na każdą rękę
w mięsnym powstrzymuje odruch wymiotny
właśnie przywieźli cielęcinę
na rynku wybiera niemożliwe
kilogram truskawek i krem z filtrem
pęto kiełbasy wabi psy
do kolacji siadają przy schodach
kot czeka na swoje uht
króliki dogryzają zwiędniętą marchewkę
w końcu tradycja zapala papierosa
marznie w oknie
liczy ile zostało do pierwszego
wraca do zimnej kuchni
przepala cebulę na brązowy smak
ma ręcę wyciętę z tektury
dobrze ciagną wilgoć
może bez przeszkód
zmywać gary i podłogi

jedna myśl nie daje jej spokoju
choinka
dokonuje wyboru i plastikowy samorodek
trafia pod surową ocenę dzieci
na pytanie po co
te ciasta schaby i śledzie
tradycja unosi się ponad stół
na szeroko zbuntowanych ramionach
próbuje udźwignąć
spokojnych i rodzinnych świąt
zapada się pod fartuch
bardziej milknie cicha noc
spod stóp wypadają kapcie
a ona w ostatnim geście
rachunku sumienia
sprawdza datę ważności na chlebie
prasuje białe bluzki
ceruje rajstopy
nakłada odżywkę na włosy
maluje paznokcie odświętna
odgryza metkę z majtek
i wchodzi do domu

i nikt nie czeka
poza choinką
która nie świeci w ciemnościach