Najnowsze prace:

Poezja

	Gabriela Iwińska
	PROFIL O autorze Przyjaciele (16) Poezja (97) Proza (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Gabriela Iwińska, 22 listopada 2012

Poetka?

mysi kontur
dosyć niska
szyja wyciągnięta ponad ptasie autostrady
nic specjalnego
takie dziewczę ze mnie
w sumie nie brzydkie
więc krytykom względnie mogłabym się spodobać
ale zapomniałam
że trzeba jeszcze umieć odbijać swoje czoło na kartce

liczba komentarzy: 7 | punkty: 11 | szczegóły

Gabriela Iwińska, 21 listopada 2012

Zarezerwowana nie znaczy zajęta

Nasze wieczory spotkały się na kolacji.
Zaproszona była kawiarnia w kącie ulicy Cichej
i nawet kelner wydał resztę z uśmiechem.
Lampy przymknęły powieki, ale można było
znaleźć trochę światła w kałuży.

Wszystkie okoliczności zapięły guziki pod samą szyję,
nie słyszały poczęcia się nocy.

Szkoda, że nie zdążyliśmy dojść.

liczba komentarzy: 20 | punkty: 17 | szczegóły

Gabriela Iwińska, 20 listopada 2012

Na łóżku

Wypięłam się poważaniem do sąsiadów.
Mają wielkie szczęście, że powstrzymuje mnie sufit.
Okno utkwiło w monologu na dziewiętnastej stronie,
zgodnie z zegarem. Tu, gdzie samochód przejeżdża,
a rejestracja nie wzrusza pani liścioetatowej.

Tych parę godzin podkręca kaloryfer.
Teraz to już na pewno się nie podniosę.

Leżymy z Dotykiem.
Poznałam go dziś przed południem. Całkiem sympatyczny,
więc zaprosiłam do domu. Rozwiązaliśmy krzyżówki wyznań.
Drzwi się zacięły.

skrajnie dedykowany

liczba komentarzy: 7 | punkty: 7 | szczegóły

Gabriela Iwińska, 17 listopada 2012

Lokomotywa

Rozmawialiśmy, naprawdę nic więcej.
Być może była w naszych oczach siła ściany,
której nie możesz przesunąć.

Odległość groziła i w końcu postawiła swoje warunki ,
a my musieliśmy się na nie zgodzić,
żeby całkiem nie skapitulować w przeciwne strony.

Za nami stała lokomotywa i jeśli
zastanawiasz się, co chciała powiedzieć,
to pewnie jedynie tyle:
jestem tak samo biała, jak wy.

liczba komentarzy: 11 | punkty: 9 | szczegóły

Gabriela Iwińska, 13 listopada 2012

Przed

Jesteśmy jeszcze dopiero przed śniadaniem.
Ty pieścisz smutek, a ja przygotowuję kawę.
Nie musisz do mnie nic mówić,
chociaż nie podpisywałam intercyzy na słowa.
Nad stołem wisi wciąż ten sam pająk,
wczoraj zatrudniony jako jedyny postronny od warczenia i łez.

Nie trzeba nam żadnej wiosny,
żadnych niezaludnionych kontynentów.
W ogóle nie musi się nic dziać, by znaleźć powód.

Zdzieramy wzrok, przyciskamy usta.
No widzisz? Jeszcze przed południem.

liczba komentarzy: 11 | punkty: 7 | szczegóły

Gabriela Iwińska, 12 listopada 2012

***

Łzy od dwóch dni wojują z twarzą.
Kto wygra?
Sztorm czy piaszczysta, zlepiona skórą wyspa?
Staję na uboczu i tylko się przyglądam.
Nie dla mnie kibicowanie.
Jestem jedynie do użytku,
polem walki, przedmiotem sporu.
Ja tylko jak wahadło
przesuwam się ze strony na stronę

liczba komentarzy: 10 | punkty: 9 | szczegóły

Gabriela Iwińska, 10 listopada 2012

Banał

Kolejki na poczcie zawsze się wydłużają nadzieją,
że on wymyśli przyjść i stanąć za nami.
Albo domy czekają i pieką ciasta na wypadki
niby nieoczekiwane, wymagające zaskoczenia.
Pociągi naumyślnie się spóźniają,
aby przedłużyć rozgrzewającą kołdrę ramion.
A zajęcia przesuwają się bezznacznie?
One jedynie delikatnie sugerują możliwość zejścia.

Świat mówi językiem spóźnień i przypadkowych okoliczności.
Tak tylko mimowolnie, mogąc postawić przecinek
przed jutrem.

liczba komentarzy: 22 | punkty: 10 | szczegóły

Gabriela Iwińska, 7 listopada 2012

Szept latarki

Powoli zbliżam się do łóżka. Noc już przeciekła z okna.
Zapalam wzrok dotykiem po ścianie.
Słyszę oddech, jak sapanie wygaszanego telewizora.
Przypatruję się…
Kołdra ma teraz duży brzuch. Kogo karmi ciepłym snem?
Podchodzę. Łapię za jej ramię, które dobrowolnie rozszerza.
W końcu otworzyła przede mną jasne główki dziecięce,
ułożone, dla bezpieczeństwa, jedna obok drugiej.

Moje myśli wychowane na tobie jeszcze śpią.
Do południa na pewno nie będę ich budzić.

liczba komentarzy: 10 | punkty: 11 | szczegóły

Gabriela Iwińska, 7 listopada 2012

milczenie

( )

właśnie czytasz ją głośno co oddech
właśnie go kują w kamieniu
ono dostaje Nobla

ostatnia przemowa
a teraz się wiesza
na rogu łóżka
i tak do świtu

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Gabriela Iwińska, 6 listopada 2012

A jeśli

co nie znaczy że na pewno
przestanę kochać
to nie kupuj więcej cukru
czekoladę jak musisz jeść jedz gorzką
okna i usta zarygluj bezdniem

potem kup bilet kolejowy
byle skąd byle dokąd
po prostu
nie wysiadaj równo z przystankiem

ja prawdopodobnie tak zrobiłam
choć nie jestem jeszcze pewna