Najnowsze prace:

Poezja

	zingara
	PROFIL O autorze Przyjaciele (5) Książki (2) Poezja (91) Proza (8) Fotografia (3)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

zingara, 20 maja 2018

lisica

znów się miota między myślą a słowem
cofając wskazówki rozpędzonego zegara -
roześmiana z zaciśniętymi nogami
wodzi oczami w biegu - naga

gdy linia graniczna
"wybiórczo" przekroczona
zabieraj od niej łapska
lub podaj kaftan

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

zingara, 16 maja 2018

w jeziorze utonęły sylaby

na sznurze powieszę wilgotne wiersze
niech ociekną z nadmiaru słów,
one nic nie wnoszą do poezji

pełna gruzu tworzy przystań z napisem;
uważaj na zachodzące słońce
- budzi sprzeciw a zarazem dopełnia

nowe życie - śnięte. bez szans na przetrwanie.
nic to, że ziemia w tym miejscu
bywa grząska. świat nie jest zły

tylko czasami koty nie pozwalają się głaskać
przed wyrokiem, zawiązują marzenia na supeł

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

zingara, 14 maja 2018

afrodyzjak

jest miejsce, gdzie świat zapina się
na ostatni guzik. oswaja wiejący wiatr
i leczy z amnezji
a rozczochrana wierzba tworzy poematy

(wszystkie słowa przysypane piachem
- przytulam jak dziecko)

okrywając nagość niespokojnych
dusz; kraina ciszy zaraża życiem,
nasze głosy przecinają gęste powietrze
unosząc miedzy gwiazdami
poszarpany napis: exit

on błyszczy
ułóż w datę i zamień w trwałe światło

liczba komentarzy: 3 | punkty: 5 | szczegóły

zingara, 10 maja 2018

tam się dogaszasz

mam obsesję na punkcie światła,
a mimo to ciskam w ogień piach
– przebija się dym. lewituje
jak w niedogaszonych scenariuszach

poczęta śmierć ciągnie swoją opowieść.
rozprzestrzenia się. ma smak zazdrości
i zła. wciąż szuka pokarmu, lecz gdy
ziemia wypluje krew

pękną mutacje i gangreny wszechświata.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

zingara, 10 maja 2018

weneckie lustro

przecież zamknęłam okno, byś nie
poznał tajemnicy

nie oczekuj głębszej analizy. bohater
czy łotr nie zaspokoi pragnień

zesztywniałam,
ja. uwierzysz?

kaleka pisząca powieść ciałem
mówiłeś, że rozumiemy się bez sów,
tymczasem trzasnęła
w pasku pętelka

wcale nie jestem z tego powodu
smutna. ani
brzydsza

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

zingara, 7 maja 2018

Sublimacja

błyszczę w twoich oczach
gdy słyszysz śpiew zza światów

kończy się na granicy snów
wtedy pilnuj mnie jak śmierci
(wypatruj jutra)

bo tylko ona
potrafi dać szczęście
- żyje w nas i nie musi
powrócić ostatnim echem

zrodzona z ciszy
zawsze jest naga

liczba komentarzy: 2 | punkty: 6 | szczegóły

zingara, 25 kwietnia 2018

jałowa strona medalu

nieujarzmione stany zapalne szarpią
i odbijają się niczym piłeczki pingpongowe
– wpatruję się w ich hipotetyczny taniec
jakby bezwładny, uzależniony od strachu.

mojego strachu który nigdy nie śpi.
bronię się. w dłoni ściskam rtęć.
wyczekuję reakcji, nocy. powinna być cicha.

nie będę walczyć o swoje pięć minut.
wewnątrz umysłu abstrakcja dogasa.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

zingara, 16 kwietnia 2018

Bio-Oil

chodzi bez celu od lat tą samą ścieżką
w jej oczach las zdaje się być
kupą butwiejących liści

tkaniną przetkaną żelaznymi kolcami

krew-gęstniejący płyn Lugola
kwas zmieszany z błotem

krzyknij! tu nie ma echa
albo zanurkuj w ciężkiej wodzie,
pod lód nie wypływaj na powierzchnię

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

zingara, 9 kwietnia 2018

czas zacząć się pakować

wciąż podążam za nim choć nic nie wiem
o istnieniu po drugiej stronie światła nadchodzi
ciemność zjawia się
coś czego nie można opisać słowami

niczym łuna wznosi się to znów opada
a jego drżący głos błądzi między chmurami
po czym rozprzestrzenia echem

woła wskazuje drogę czasami
schowany w blasku księżyca
lśni niczym sen rozsypuje kosmiczny pył
który istnieje tylko we mnie

więc – nie odwracaj ode mnie wzroku przybyszu
bo zamieni się w błoto z którego
powstanie kruchy posąg

rozpłaczę go i zniknę

liczba komentarzy: 2 | punkty: 1 | szczegóły

zingara, 9 kwietnia 2018

z kleksem w oku

toniemy oboje gdy ziemia drga - otwiera się
pochłania receptory, rozlewa echem
mimo, że oddalona wizja
zamienia bezczas w zmutowany kształt

unosi nas wysoko, po czym spada
tylko po to by wejść w inny wymiar
gdzie dominują elektrody, wstrząsy
i przyssawki niczym pijawki wsysają blask

rodząc nową pożogę (pełna jest sekwencji)
trzeciego dnia wyłoni się z fatamorgany
– uwierzysz?